Veistu það, - sonur minn?

Augu þín eru köld og full tortryggni, - sonur minn.

Veistu, að ég vildi aldrei gefa þér brjóst
og að ég vildi ekki hafa vögguna þína inni hjá mér
og að amma þín gekk þér fyrst í móðurstað?

Veistu það, - sonur minn?

Veistu, að ég grét mig í svefn á hverju kvöldi
og bað til Guðs að ég yrði þér betri móðir á morgun,
að ég hrópaði á Hann,
'hvað er að mér!' 'Hvers vegna er ég svona?'

Veistu, hve sektarkenndin nagar mig
og hversu sárt það er að þú viljir ekki tala við mig
og að ég fái ekki að umgangast barnabörnin mín?

Veistu það, - sonur minn?

Veistu, að ég er enn þá bara átta ára
og ég sit enn út´í horninu.
Lítil stúlka í hnipri,
skelfingu lostin,
heimurinn að hrynja.

Á veggnum, stór svartur skuggi
með útréttar vondar hendur.

Veistu það, - sonur minn?

Grænir fingur

Ég er með svo græna fingur,
að ég er að hugsa um
að taka af mér  afleggjara
áður en ég dey.

Gullkorn úr ýmsum áttum og sumarblóm

 

 

Mesta og torræðasta gáta mannanna er maðurinn sjálfur. Bæði hið ómálga barn sem rjálar við fingur sér, og hinn snjallasti vísindamaður, sem leiðir fram ný sannindi eru að leita lausnar á þeirri gátu.  (Pálmi Hannesson)

 

Andi mannsins er lampi frá Drottni. (Orðskviðir Salómons)

 

Ég hef aldrei hitt neinn, sem var til einskis nýtur. Hver maður býr yfir einhverju, ef hann fær tækifæri.( Henry Ford)

 

Guð heldur mest upp á venjulegt fólk. Það er þess vegna sem hann hefur gert svo marga þannig.( Abraham Lincoln) 

 

Eru ekki fimm spörvar seldir fyrir tvo smápeninga? Og þó er ekki einn þeirra gleymdur Guði. (Jesús Kristur)

 

Nú veit ég að sumarið sefur
í sál hvers einasta  manns.
Eitt einasta augnablik getur
brætt ísinn frá brjósti hans.

(Tómas Guðmundsson) 

Sumarið er gengið í garð og þrír mánuðir í þjóðhátíð

Ég hef verið að fylgjast með býflugnadrottningu hér utan við húsið í nokkra daga. Hún er eins stór og kólibrífugl og ég held að  hún sé örugglega að leita sér að hentugum stað fyrir búið sitt.
Ég horfði á hana út um opinn gluggann síðdegis þar sem hún sveimaði um garðinn, augljóslega í rannsóknarleiðangri. Hún var svo feit og falleg og mikið mega krútt.
Ég vona bara að hún finni sér hentugan bústað til að verpa í og fjölga býflugnakyninu.

Það hefur líka verið mikið af þröstum undanfarið hér í garðinum, að leita sér að æti og mér sýnist þeir vera búnir að para sig.
Þegar sumar og sól gengur í garð þá tekur lífið og ástin völdin og þá langar mig á Þjóðhátíð.

Á Þjóðhátíð svífur ástin yfir vötnunum eða réttara sagt Daltjörninni, því allir eru svo ofboðslega rómantískir á Þjóðhátíð, að þeir geta vart litið framan í nokkra manneskju án þess að verða yfir sig ástfangnir. 

Á Þjóðhátíð upplifa allir íbúar og gestir dalsins, hina dularfullu töfra ástarinnar og vináttunnar sem ræður ríkjum í þessari ljósumprýddu  undraveröld í  svo örfáa, en þó svo ógleymanlega daga, sem geymast í minningunni eins og helgidómur, innst í hjartastað.

Þjóðhátíð í Eyjum er einstök og þó ég hafi víða farið og margt séð þá hef ég aldrei upplifað neitt sem kemst í hálfkvisti við mína heittelskuðu Þjóðhátíð.

 

Logandi bál 

Ást mín er logandi bál eins og brennan á þjóðhátíð í Eyjum.

 

Guðný Svava Strandberg. 

 

Ágústnótt 
 

Þú undurhlýja ágústnótt
ég ennþá um það dreymi
er inn í tjald
hann kom um kvöld
og kyssti mig í leyni.

þó liðin séu ár og öld
heil eilífð um það bil
þeim kossi
og hvarmaljósum tveim
gleymt kann ég ei né vil.

Því leiðir skildu á lífsins braut
hans lá um hafsins strauma
en ég sat heima og bað og beið
í bríma fornra drauma.

 

Guðný Svava Strandberg. 

Gleðileg sumar!

og takk fyrir bloggvináttuna í vetur. 

Opnunin á sýningunni minni, fjöldi boðskorta komst ekki í tæka tíð

Það var gaman á opnuninni á sýningunni minni. Skemmtilegt að hitta gamla bloggvini og fleira mektarfólk. En ég skildi ekkert í því hve það kom fátt fólk. Á síðustu einkasýningu minni var fullt út úr dyrum og ég seldi grimmt á opnuninni þá. Ég seldi að vísu eina mynd núna á þessari opnun sem er ágætt miðað við það hversu fáir mættu.

En ég fékk skýringu á þessari mannfæð, í dag. Ég hringdi í nokkra vini mína, sem ég hafði sent boðskort og þeim hafði ekki  borist kortið fyrr en seinnipartinn á mánudag. Svo það hafa eflaust margir aðrir sem ég sendi boðskort ekki heldur fengið það í tæka tíð. Svo frétti ég að sumir sem ég hafði sent kort hefðu verið erlendis eða úti á landi í einhverjum erindagjörðum. 

Ég er dáldið spæld yfir að hafa ekki farið með boðskortin fyrr í póst því þá hefðu fleiri mætt á opnunina. En sýningin verður nú opin til 15. maí svo ekki er öll nótt úti enn. Síðan verður sýningin flutt á Thorwaldsen bar seinna í sumar. 

Þið getið séð meira um sýninguna mína á Art-Iceland.com  Ef þið klikkið á íslenska fánann efst til hægri  á síðunni og klikkið síðan á linkinn 'Listalíf.'

Annars er allt ágætt að frétta hjá mér. Ég kíkti á síðuna mína á Ljóð.is og sá þá að ljóð eftir mig, sem heitir 'Flókaský'  er ljóð dagsins í dag, þriðjudag 22.apríl  En ég var síðast með ljóð dagsins þann 19. apríl og er það mjög 'fíflalegt' ljóð. Ég held að ég sé komin með ein 33 eða 34  ljóð sem hafa verið kosin ljóð dagsins á Ljóð.is. Mig langar til að gefa þessi ljóð mín einhvern tímann út í ljóðabók og myndskreyta þau.

 

Ljóð dagsin í dag á Ljóð.is

 

    Flókaský

Fyrir augum mér flækist

grátt flókaský.

Svo ég sé andskotann ekkert

út úr því.

 

Guðný Svava Strandberg. 

Ég á ekki til eitt einasta orð!!

Ég kíkti áðan á heimasíðuna mína á Ljóð.is og sá þá að fíflalega ljóðið mitt, 'Frá fíflum til fífla', sem ég birti hér á blogginu mínu, í gær, þann 14. apríl, var búið að merkja þannig að það verður bráðum birt sem  ljóð dagsins hjá Ljóð.is

Það borgar sig stundum fyrir mig að vera svona mikið fífl. 

Einn svolítið grófur, en ég læt hann vaða.

Tveir gamlir kallar eru að labba í Rauða hverfinu í Amsterdam þegar annar þeirra segir við hinn. 'Jæja, hvernig væri nú að skella sér á hóru úr því að við erum komnir hingað?'
Ha - já, segir hinn  - það er dálitið sniðug hugmynd og mig hefur alltaf langað til að prófa.
Þeir labba inn á næsta stað þar sem verið er að auglýsa konur til sölu og mæta þá eldri konu, sennilega hórumömmunni og spyr hún þá hvað þeir vilji.

'Já, - okkur langar að prófa að vera með hóru'
'Jæja, og hvað eruð þið gamlir?'  'Við erum áttræðir'.  'Jæja, allt í lagi, komið þið þá'.
Þeim gömlu er vísað til sætis og konan kallar á eina unga og fallega stúlku og hvíslar að henni.
'Láttu þá bara fá uppblásnu dúkkurnar, þeir eru svo gamlir að þeir taka ekki eftir neinu'.
Svo fóru þeir gömlu upp og í sitthvort herbergið.

Stuttu síðar hittast þeir fyrir utan og segja fátt, þangað til annar þeirra  segir. 'Jæja, - hvernig fannst þér þetta?'  ' Ja, - sko, ég held að mín hafi verið dáin'.  'Hún hreyfði sig ekkert og bara lá þarna, en hvernig fannst þér?'
'Ég held að mín hafi verið norn, því í hita leiksins beit ég í aðra geirvörtuna á henni og þá rak hún svona ferlega við og flaug svo út um gluggann'.

'Fæðing Surtseyjar' ( Þrykk og olía) La traviata og alstærsta ástin í lífi mínu.

 

Ég ætlaði á fundinn í Ráðhúsinu í dag, sem var um fordóma gegn geðsjúkum, aðallega til þess að hlusta á Sigga bróður, sem stóð fyrir þessum fundi, en fjárans gigtin lét mig ekki í friði í nótt svo ég varð andvaka. Þess vegna skreiddist ég fram úr rúminu um fjögur leytið í morgun og  tók fleiri verkjapillur. Vaknaði svo ekki fyrr en um tvö leytið, eftir hádegi, akkúrat þegar fundurinn var að byrja.

Ég var hundfúl yfir að komast ekki á fundinn, en svo hringdi Siggi bróðir klukkan fjögur um eftirmiðdaginn og sagði að allt hefði gengið vel. Ég vissi það nú að hann myndi standa sig hann bróðir minn, enda finnst mér alltaf eins og hann sé höfuð ættarinnar, þó hann sé yngstur af okkur sex

Ég tók svo til við að leggja síðustu hönd á myndirnar mínar, því nú fer að líða að sýningunni minni. Álfheiður sagði við mig í símanum um daginn að við fengjum húsið þann 17. apríl og að við yrðum að hengja allt upp á tveimur tímum, eða frá klukkan níu um morguninn til kl.11 fyrir hádegi.

Ég er búin að biðja Rafn son minn og hjálparhellu að mæta og koma upp fleiri kösturum fyrir mig í salnum.  Mér finnst það  bara ekki hægt að hafa bara einn kastara. Myndirnar verða flestar í hálfrökkri ef ég fæ ekki meiri birtu. Svo ég ætla að ganga hart eftir því að fá þessa kastara. 

Svo kom Rafn í heimsókn í dag og var með möppu með sér með myndum sem hann hefur verið að mála undanfarið.
Ég var alveg  bit  þegar  ég sá  verkin hans.  Þetta  voru  þrusugóðar myndir hjá honum. Við spjölluðum saman um það að hann þyrfti að halda sýningu á myndunum sínum þegar hann væri kominn með fleiri verk.

Rafn var með vídeókameru með sér og tók okkur Tító, Gosa og mig upp á vídeó. Ég stillti mér upp og söng kattadúettinn með kattarómyndunum með elegans. Nei ég lýg því, ég söng ljóð sem ég orti og kalla Kisuvögguvísa, við lagið  'Hefurðu séð Grýlu.'

Kisuvögguvísa

Sofðu litla ljónið mitt
lokaðu augunum blá
dreymi þig um áa þína,
Afríku,
dreymi þig um áa þína
Afríku frá.

Er fyrir óralöngu
um nætur fóru á stjá
veiddu mús í matinn
og möluðu,
veiddu mús í matinn
og möluðu.
 - Mjá!. 

Rafn kom með DVD disk með sér með  óperunni, La traviata sem er tekin upp í Royal Albert Hall i London. Þessi upptaka er ekki með Placido Domingo sem ég elska út af lífinu. Ó mæ God! Hann er svo sætur í kvikmynd Franco Zefferellis um þessa óperu og syngur líka alveg guðdómlega.
Ég er reyndar búinn að eiga spóluna með þessari mynd Zefferllis, í tuttugu ár , því Rafn keypti spóluna handa mér þegar hann var í ferðalagi á Ítalíu. Ég er örugglega búin að gráta úr mér allt vit yfir henni í gegnum árin. Þess vegna er ég svona skrýtin.

En á morgun ætlar Rafn að koma með  rétta DVD diskinn með Placido elskunni minni Guð hvað ég hlakka til að horfa á óperuna á óslitnum nýjum diski, því spólan er öll rispuð.
Ég ætla að bjóða systur minni í mat eitt kvöldið og svo horfum við saman á óperuna og grátum í kór.

Ég var svo heltekin af Placido á sínum tíma, að ég var að pæla í því, í alvöru að fara bara heim til hans og hringja dyrabjöllunni og segja  honum þegar hann opnaði dyrnar, að nú væri ég komin til hans. Dagdraumar mínir um hann voru allir á þá leið að auðvitað myndi hann skilja við konuna sína, því skiljanlega myndi hann kolfalla fyrir mér á nóinu og giftast mér svo með pompi og pragt.

Svona svipað gerði nú fyrrverandi kona Sylvester Stallone á sínum tíma. Hún er dönsk og var víst fyrirsæta. Hún var skotin í Stallone og dreif í því að láta draum sinn rætast. Hún gerði sér litið fyrir og  keypti sér miða til Hollywood og bankaði upp á hjá goðinu. Og þau voru harðgift skömmu seinna.


Annars sveik Placido mig, því hann skildi við konuna sína löngu eftir að ég var að pala í því að giftast honum og nældi sér í kornunga stúlku. Fussum svei. 

Fyrir rúmum tuttugu árum, var La traviata sýnd í Íslensku óperunni með þeim Garðar Cortes og Ólöfu Kolbrúnu.  Ég fór tvisvar í óperuna til að sjá La traviata þá.  Síðan fór ég tíu sinnum í bíó til að sjá óperuna þar. Svo fékk ég spóluna og get ekki talið hve oft ég hef horft á hana.

Reyndar sá ég La traviata í Íslensku óperunni um daginn, en var ekki mjög hrifin af þessari uppfærslu. En söngkonan sem fór  með hlutverk Violettu bjargaði sýningunni.

Ég er loksins búin að lagfæra myndina 'Fæðing Surtseyjar' og læt hana fljóta hér með, þó hún njóti sín ekki til fullst því birtan var ekki nógu góð. Ég vona að hægt verði að ramma hana inn,  þó olíulitirnir séu ekki ennþá orðnir þurrir.
Ég  er bara svona, yfirleitt á síðustu stundu með alla skapaða hluti.
En það reddast, eins og sagt er.

 

Tító örmagnaðist og datt í gólfið og bakið og mjöðmin að drepa mig.

 

Ég sef ekki vel þessar næturnar, þar sem ég stend mikið við að mála og er af þeim sökum, frá af kvölum á næturnar. Í fyrra leiddi verkurinn út frá bakinu niður í vinstri fót. En ég er með kölkun í hryggnum og þar hefur vaxið  beinhnúður sem þrýstir á mænuna.
Ég þurfti að nota hækju fyrst á morgnana meðan verkjalyfin voru að virka. Þetta ands... tauga verkjakast stóð yfir í 4 mánuði. Læknirinn var tvisvar, búinn að ákveða að skera mig, en ég tregðaðist við, því ég vissi að ég gæti verið ár að ná mér, þar til loks sem betur fer að verkirnir gengu til baka.

En nú er ég komin með taugaverk út frá mænuþrengslunum niður í hinn fótinn. Helv.. verkurinn leiðir frá mjóbakinu niður í mjöðm og þaðan niður utanverðan fótlegginn og líka framanverðan, þaðan frá, niður í ökkla að framan og hæl að aftan. Það virkar ekki einu sinni á verkina að taka tvær parkódín forte og liggja á hitapúða og ég er síkveinandi upp úr svefninum. Þess vegna liggja Tító og Gosi þétt upp við mig til þess að hlýja mér, kannski sjálfum sér líka? En alla vega vekja þeir mig stundum þegar þeim finnst vanlíðan mín orðin einum of skuggaleg. 

Samt dugir ekki að vorkenna sjálfri sér, því ég er ekki ein um að vera með  gigt á þessu heimili. Og ég hef meiri áhyggjur af þeim aðila, þar sem hann getur ekki tjáð sig um sína verki og hvernig honum líður. Þetta er hann Tító minn sem liggur alltaf á ofninum og dýralæknirinn segir að það sé af því að hann sé  þjáður af gigt.
Mér fannst það þó taka út yfir allan þjófabálk þegar Tító var búinn að dvelja svo til samfleytt á ofninum í fimm daga. Var meira að segja algjörlega hættur að elta mig um allt. Svo var hann að horast svo mikið.

Dýralæknirinn sagði mér, þegar ég hringdi í hann, að gefa Tító hálfa steratöflu í fjóra daga og svo hálfa töflu eftir það annan hvern dag.
Það var eins og við manninn mælt að Tító reis upp af sjúkrabeði sínum, því í morgun vaknaði ég við ofboðslegan hávaða  í þeim Gosa, þar sem þeir voru í æsilegum eltingaleik út um alla íbúð.

Ég lagðist aftur á koddann og var þakklát fyrir það að Tító liði betur og sagði þess vegna takk fyrir, við þann Hæsta. En ég var ekki fyrr búin að mæla þau orð, en ofboðsleg hræðsluvein bárust frá hinum sporlétta Tító.
Ég kallaði í hann og sagði, 'Hvað er að kallinn minn?' 'Komdu hérna ljúfurinn', og fleira í þeim dúr, en Tító herti því meir á gólinu, svo ég skakklappaðist fram úr rúminu til að sjá hvað væri eiginlega að litla kútnum mínum.

þegar ég kom fram á gang sá ég mér til skelfingar, að Tító lá marflatur á gólfinu og gat sig hvergi hrært, svo ég tók hann upp og bar hann upp í rúm. Hann horfði á mig stórum augum og það var ótti í augnaráði hans.
Ég var nýbúin að tala við dýralækninn og segja henni frá leikgleði Títós á gamals aldri, en hringdi nú aftur í hana og sagði henni farir Títós ekki sléttar.  'Grey kallinn', sagði dýralæknirinn. 'Sterarnir gera það að verkum að honum líður betur og hann heldur að hann geti allt sem hann langar til, en hann hefur bara ekki meira þrek, en þetta.' Þú verður að passa vel upp á að hann fari sér ekki að voða með svona eltingaleikjum við Gosa, bætti hún svo við.

Það er ósköp aumt að horfa upp á elskað lítið dýr sem stendur hjarta manns nærri, tærast upp og þjást svo af verkjum að það liggi dag eftir dag á heitum miðstöðvarofninum. Og verða svo vitni að hræðslu þessa litla dýrs þegar það uppgötvar í miðri gleði sinni í skemmtilegum eltingaleik, að allt í einu getur það ekki leikið sér svona lengur. 

Ég er þakklát fyrir sterana sem gefa Tító betri líðan, þeir draga úr bólgum í liðunum og þar af  leiðandi líka verkjunum. En sterarnir hafa sínar dökku hliðar. Tító kemur til með að fitna alltof mikið af þeim og á, á hættu að fá sykursýki.

Ég vona að Guð leiðbeini mér með það, hvenær lífið hans Títós er orðinn honum meiri byrði, heldur  en ánægja