Fegurð Gullkorn

Öll fegurð

hlutanna stafar

af fegurðinni

í sálinni.

Þannig leiðir

sköpunarverkið

okkur á braut

hins fagra

    til Guðs.

 

Ágústínus 

 

 

Einvígið við ófreskjuna og fleira

 

Ég var að dunda mér í dag við hitt og þetta, en þó aðallega þetta. Ég var að gera þessa mynd sem ég kalla 'Einvígið við ófreskjuna'.
Ég  er  búin að  tala við gallery á Skólavörðustíg. Reyndar sendi ég myndir þangað líka í tölvupósti. Gallerys eigandinn var mjög hrifin af myndinni Stúlkan í græna kjólnum, myndina Sólheimajökull og Manndómsbrekkan, já og svo nefndi hún líka að Ísilagt vatnið væri fín.
Ég get víst fengið sýningarpláss hjá henni í febrúar á næsta ári. En ég er samt ekki viss hvort ég verði komin með nægar myndir til  að sýna, né næga peninga, því vikan hjá henni kostar 72 þúsund krónur, en það er reyndar með öllu. Það er að segja yfirsetu, boðskortum og hún sér einnig um að hóa í fjölmiðla og svoleiðis stöff.
Svo er galleryið með alþjóðlega  heimasíðu sem er mikið heimsótt af kaupendum erlendis. Þarna er líka boðið uppá vaxtalaus lán til þess að fjárfesta í myndlist.

Jæja ég sé bara til, en vona  samt að  ég  geti  haldið  þessa sýningu hjá  henni eftir 4 mánuði.

Nú ef ekkert verður af þessu hef ég þó alltaf fyrirhugaða bloggvinkvennasýningu í Ráðhúsinu upp á að hlaupa, en hún verður opnuð 29. ágúst á næsta ári.

Ég er búin að segja upp í leikskólanum. Það var alltof mikið álag á bakið á mér að bogra yfir 7 börnum í einu, til að kenna þeim myndlist við svona pínulítil borð og stóla sem þau sátu á.
Ég er með kölkun í baki og mænuþrengsli og einnig í hálsi. Taugaverkir leiða niður í vinstri fót og vinstri handlegg. Ég hef alltaf verið svo vinstri sinnuð, þess vegna er ég með náttúrulega með vinstri verki. Þessi seinni helmingur af síðustu setningu, eða partur úr henni, er stolinn frá Sigga bróður, úr bókinni 'Í leit að sjálfum sér'

Ég sótti um vinnu í dag á netinu sem aðstoðarmaður iðjuþjálfa á geðsviði Landsspítalans. Æ, ég vona að ég fái þá vinnu, eða þa´vinnu sem skólaritari sem ég ætla að sækja um á mánudag.

Annars fékk ég smá aukavinnu í gær við að skrautskrifa á skjöl fyrir Halaleikhópinn. Það var þrælgaman að gera þetta. Mér þótti verst að þurfa að taka pening fyrir, því það var ein bloggvinkona mín sem bað mig um þetta. En ég er alltaf blönk svo ég tók við borgun fyrir verkið. 

Svo slappaði ég af yfir sjónvarpinu í kvöld eftir sameiginlega máltíð okkar Títós og Gosa. Ég eldaði kjúkling og þeir vomuðu yfir mér frammi í eldhúsi, meðan ég var að elda. Mér fannst verst að geta ekki lagt á borð fyrir þá svo við hefðum getað haft það huggulegt við borðstofuborðið og snætt kjúklinginn saman í bróðerni.

En því miður tóku þeir ekki í mál að gera mér þann heiður, svo ég borðaði bara ein,  fyrir framan sjónvarpið en þeir af skálinni sinni frammi í eldhúsi. En mikið lifandis skelfing sleiktu þeir mikið út um eftir að hafa hámað í sig kjúklinginn. Ég gerði það reyndar líka, svona fyrst að enginn sá til mín.

Á morgun ætla ég á kaffihús með vinkonu minni í Kringlunni. Skoða smá föt í leiðinni og svona.

Well best að fara að sofa  

Sjálfsmynd í svörtu

Ég er tóm eins og tunna.

Heilinn visinn í höfði mér.

Blóð mitt er tómatsósa á beyglaðri flösku.

Andlit mitt sem gömul málningardolla.

Líkami minn lundabaggi er gleymdist að salta.


Öll er ég hálf og hálf er ég ekki öll.

Ég vildi óska að ég gæti lagt sjálfa mig í

súr til þess að forða frekari skemmdum.

Gullkorn á laugardegi. Höf. Albert Einstein

Það fegursta sem

hægt er að upplifa er

hið leyndardómsfulla.

Sá sem ekki þekkir

það og er ófær um

að undrast og hrífast

er með nokkrum

hætti dáinn og auga

hans brostið.

 

 

Albert Einstein 

Andlit götunnar

Ljósastaurarnir
halla sér í vindinn
skjálfandi
í hrollkaldri rigningunni
meðan blásvart mistrið
leggst
eins austurlensk blæja
yfir
andlit götunnar.

Snjóblómaandlitin Þrykk og olía. Og heimsókn til ömmubarnanna.

 

Ég er búin að vera að dunda mér við að mála í dag. Breytti þessari mynd af snjóblómaandlitunum og mér finnst hún vera betri svona. Já, ég er bara sátt við hana.
Dóttir mín kom aldrei á sunnudaginn í heimsókn því útidyralásinn var bilaður hjá henni og hún gat því ekki farið að heiman. Eins og ég hlakkaði til að sjá hana, en hún kemur þá bara seinna.

Ég fór að heimsækja tengdadóttur mína og barnabörnin þrjú seinnipartinn í gær, eftir að ég var búin í sjúkraþjálfun. Elísa Marie, sex ára ömmustelpa var að teikna ballerínur þegar ég kom og fór svo að dansa ballett sjálf úti á gólfi. Stóð á tánum og mér fannst hún rosa flott.
Ég sagði Elísu að ballerínurnar hennar væru voða flott teiknaðar og að listamaður sem hét Degas hefði teiknað mikið af ballerínum . Af hverju teiknaði hann þær? Spurði hún. En svaraði sér svo sjálf. Var það  út af hreyfingunni? Fannst honum þær svo flott?  Já, sagði ég, einmitt, honum fannst hreyfingarnar svo fallegar hjá ballerínunum.
Þá stóð hún upp og sneri sér í marga hringi og spurði svo. Er ég líka flott núna þegar ég dansa svona á tánum? Já sagði ég, þú ert alveg eins og alvöru ballerína og Elísa var svo ánægð með sig og var eins og lítil prinsessa í bleika bolnum og pilsinu sem hún var í.

Daníel fimm ára var líka að teikna og klippa pappír eins og Elísa. En svo fengu þau leið á listamannaleiknum og náðu sér í stórt teppi sem þau hentu yfir sig. Svo þeyttust þau æpandi og skrækjandi um alla stofuna og þóttust vera draugar og ég var alveg svakalega hrædd við þau. 

Jónatan litli Davíð, sem er að verða þriggja ára og er með Downs heilkenni er orðinn svo duglegur að tala og hann notar líka táknmál. Ég dró tvo fingur yfir ennið og sagði 'amma' um leið. Þá brosti hann út að eyrum svo andlitið ljómaði upp. Hann hefur svo fallegt bros hann Jónatan. 

Svo vildu Elísa og Daníel endilega syngja fyrir mig Meistari Jakob á frönsku, þau lærðu vísuna í leikskólanum og  í skólanum, sögðu þau. Þetta lag er svo einkennilega sjarmerandi þegar það er sungið á frönsku. Ég hjó eftir orðunum 'dormi vu'? í textanum, eða sefur þú? Og ég sagði krökkunum að orðið að dorma væri líka notað í íslensku yfir það að sofa. Það fannst þeim vera afskaplega merkilegt. 

Það er ekki amalegt að eiga svona sprenglærð barnabörn sem syngja á frönsku og tala þess utan þrjú tungumál. Ég er viss um að þau verða algjörir prófessorar þegar þau verða stór.

Clarivelle tengdadóttir spurði hvort ég væri svöng og sagði mér að láta bara eins og heima hjá mér og fá mér eitthvað að borða. Svo ég fékk mér ristað brauð með osti og mjólk.

Á leiðinni heim kom ég við í nýju pólsku búðinni  í hverfinu og keypti í matinn. Já maður býr svo sannarlega í fjölþjóðlegu samfélagi  nú orðið og mér finnst það bara fínt. 

Það er annað en þegar ég var á mínum yngri árum þegar allir sneru sér við á götu og gláptu eins og naut á nývirki, ef að hörundsdökkum manni sást bregða fyrir einhvers staðar. 

Hvusslags uppátæki, var þetta, Eiginlega ?

Getur verið að viðskiptavinurinn hafi verið eitthvað dónalegur við blessaða stúlkuna og hún ætlað að skrúbba hann ærlega að innan með skúringaleginum??

Dýrkeyptur brandari barþjónsins

'Umbrot undir jökli' og ástamál manna og katta

 

Ég er búin að vera að rolast ein í dag við að ganga frá myndum og standa í  öðru smádútli. Smærri myndir sem ég vinn á gljákarton sprayja ég lími aftan á úti á svölum og bíð svo i 20 sec þangað til ég skelli þeim á kartonið. Ég var komin með hausverk af límlyktinni þó ég hefði gluggann opinn uppá gátt.

Ég harðbannaði köttunum að stíga fæti sínum út á svalir meðan úðamökkurinn réði þar ríkjum. Þeir komust ekki einu sinni á klósettið, en það var mesta furða hvað þeir gátu haldið í sér greyin.

Tító er allur að hressast af sýklalyfjagjöfinni eftir að ég tvöfaldaði skammtinn samkvæmt ráði dýralæknisins. Hann var meira að segja að leika sér í dag og í gærkvöldi var svo hátt uppi á honum typpið þegar hann var kominn uppí rúm hjá mér að hann rak Gosa framúr rúminu með harðri kló og var alveg öskuþreifandi illur.

Það hefur líklega verið búin að safnast fyrir í honum reiðin út í Gosa.  Því  meðan Tító var sem slappastur varnaði Gosi honum þess að komast á kattaklósettið með því að ráðast á hann og riðlaðist svo á honum þess á milli, til þess að sýna hver væri nú húsbóndinn á heimilinu. Svo reyndi hann að einoka mig og leyfði Tító varla að koma nálægt mér.

Annars er Tító ekki eins leitt og hann lætur,  því í þessum pikkuðum orðum leyfir hann Gosa að skakast á sér, liggjandi á púða við fætur mér, þar sem ég sit við tölvuna.

Já, hún er skrýtin þessi ást milli katta og manna svona yfirleitt. Ég bý með tveimur hommum og er ástfangin af ungum manni sem dó fyrir áratugum síðan, því mín forna ást blossaði uppá ný eftir að ég fékk sent lagið við ljóðið mitt um æskuástina mína sálugu, sem aldrei fékk að blómstra. 

Svei mér þá, þetta er bara ekki hægt að vera svona rugluð eins og ég er í þessu máli. Ég verð  að hætta að lifa svona í fortíðinni og fara og finna mér einhvern gaur sem er ennþá á lífi. 

En hvar ég finn hann er stóra spurningin, því ég vinn við að kenna smábörnum á leikskóla og fer frekar litið út. Annars er ég strax orðin skotin í einum litlum polla á leikskólanum,  sem heitir Jói. Hann er svo mikið krútt og allir á leikskólanum elska hann eins og ég. 

Jæja, ég verð víst að fara að sofa því ég er orðin ansi þreytt eftir daginn. Á morgun ætlar dóttir mín að koma í heimsókn og ég hlakka til að sjá hana. 

Góða nótt öll sömul og sofið rótt. 

Auðvitað er þetta karlremba og ekkert annað

Mér hefur ávallt fundist þessi siður ferlega fornaldarlegur, að feður fylgi dætrum sínum upp að altarinu, svona álíka eins og þegar unnustinn þurfti að biðja föðurinn um hönd dótturinnar.
Þetta er arfur frá feðraveldinu í einni sinni lúmskustu mynd, en samkvæmt því átti eiginmaðurinn ekki  einungis konu sína heldur réði hann einnig yfir dætrum sínum .

Og ekki nóg með það, bændur fyrr á öldum eignuðu sér oftast nær vinnukonurnar á heimilinu líka,  (sér til yndisauka.)  Og ef þær urðu barnshafandi voru þær gefnar einhverjum vinnumanninum, sem var mútað til þess  að taka þær að sér, með því að fá til eignar smájarðarskika upp til afdala.
Þess vegna eru óteljandi Íslendingar rangfeðraðir eins og allir vita.
Þess voru meira að segja dæmi, að ef systir húsfreyjunnar var til heimilis hjá hjónum, að húsbóndinn slægi eign sinni á hana líka og eignaðist með henni börn til jafns við eiginkonu sína.

Svo ráðstöfuðu þeir hjónabandi dætranna og ákváðu hverjum þær ættu að giftast. Einfaldlega vegna þess að þeir áttu þær með húð og hári, þar til þeir gáfu þær frá sér, verðandi eiginmanni þeirra til eignar og yfirráða eftir giftinguna.

Nú og ef að kallinn var dauður, voru það synir hans, bræður dætra hans sem tóku við völdum yfir systrum sínum einfaldlega vegna þess að þeir voru karlkyns.

Konum var ekki treyst fyrir sjálfum sér, þær voru einungis leiksoppar karlaveldisins. Ef þær áttu einhverjar eignir fyrir giftingu sína, töpuðu þær þeim alfarið til eiginmanns síns,  um leið og þær voru komnar í hnapphelduna. Og ekki nóg með það, heldur þurfti að gefa með þeim svo þær gengu betur út, svokallaðan  heimamund,  til þess að einhver almennilegur maður liti nú við þeim .

Húsbóndi þeirra og herra, eiginmaðurinn, eignaðist því ekki aðeins konu þegar hann kvæntist, konu sem var skyldug til þess að uppfylla hjónabandskyldur sínar, hvenær sem hennar æðri helmingi þóknaðist, hvort sem henni líkaði betur eða verr, heldur einnig allan hennar veraldlega auð, ef einhver var. Og þar eftir réðu hún akkúrat engu um fjármál sín og varð að biðja bónda sinn um leyfi ef hana langaði í einhvern bölvaðan óþarfa að hans mati. Og jafnvel þurfti hún að taka .því sem sjálfsögðum hlut að eiginmaðurinn snoppungaði hana, ef honum mislíkaði eitthvað við hana og þótti það ekkert tiltökumál.

Það var fjöldi annarra kvaða sem fylgdu því að vera gift kona. Það hefði t.d. verið óhugsandi hér á öldum áður, að konur sem voru í hjónabandi ferðuðust eitthvað að ráði án fylgdar karlmanns sér til halds og trausts og helst þurfti önnur kona að vera með í för til þess að fyllsta siðgæðis væri nú gætt.
Giftar konur máttu ennfremur ekki ganga með slegið hár og ef þær fóru í kirkju urðu þær að hylja hár sitt.
Þær máttu heldur ekki dansa á skemmtunum nema við sinn karl, með þeirri undantekningu þó, að einhver annar karlmaður bæði eiginmanninn um leyfi til þess að mega stíga dans við eiginkonuna .

Konur máttu eigi heldur kjósa í aldaraðir. Í raun voru konur almennt litlu rétthærri en þrælar.  Þær voru eiginlega bara eins og eitt af húsgögnunum á heimilinu. Húsgagn sem þjónaði herra sínum til borðs og sængur í bókstaflegri merkingu þess orðs og þrifu síðan skítinn eftir hann og alla aðra á heimilinu, fyrir nú utan það að neyðast kannski til þess, að þurfa að hlaða niður allt að 14 til 17 börnum. 

Þessir gömlu siðir minna óþægilega á stöðu múslímskra kvenna í heiminum í dag. Og því miður eru nokkrir  þessara siða enn viðhafðir í sumum ógæfu- hjónaböndum, þar sem eiginmaðurinn beitir konu sína andlegu og líkamlegu ofbeldi.
Það var einmitt sýnt viðtal í Kastljósi um daginn,  við tvo sálfræðinga þar sem þeir ræddu um afleiðingar, gjörða,  þessara  varmáttugu karla, á allt líf kvenna þeirra og barna.

Konur sem berjast fyrir jafnrétti á öllum sviðum og sem vita hvað liggur að baki þessum sið, að faðirinn fylgi dóttur sinni upp að altarinu, ættu að leggja hann niður hið snarasta, þ.e.a.s. ef þær vilja vera samkvæmar sjálfri sér.

 

Karlremba að feður fylgi dætrum að altarinu?

Það er eins gott að þessir sleppi ekki úr landi

eins og ofurnauðgarinn sem fór í skemmtiferð til útlanda áður en dómur féll íí Hæstarétti og sést líklega ekki meir. En það er víst engin hætta á því að fíkniefnagenginu verði sleppt lausu. Þeir eru líklega taldir sekir um svo miklu grófara brot, því hvað er einn kvenmannsbelgur hjá svona alvöru máli??

Samt skrýtið að Europól eða alríkislögregla hvar sem er í heiminum skuli ekki starfa saman að því að finna þennan nauðgara,  eða hvað ???

Sakborningar fluttir til Reykjavíkur