Undur Alheimsins

THIS, is really fachinating,

- it´s

rather humbling to see it

presented

this way.

 

 

 

 

 

 

 

 

ANTARES IS THE 15TH BRIGHTEST STAR IN THE SKY.

IT IS MORE THAN 1000 LIGHT YEARS AWAY. 

 

NOW, HOW BIG ARE YOU? 

 

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

NOW TRY TO WRAP YOUR MIND AROUND

                                        THIS.....

 

THIS IS A HUBBLE TELESCOPE ULTRA
DEEP FIELD INFRARED VIEW OF COUNTLESS
ÉNTIRE'  GALAXIES  BILLIONS
 OF LIGHT YEARS AWAY.

 

 

BELOW IS A CLOSE UP OF ONE OF THE DARKEST REGIONS 
OF THE PHOTO ABOWE. 

 

 

HUMBLING, ISN´T IT? 

 

And yet Someone knows how many hair
are on your head.

And not even a single sparrow dies apart
from his will.
Mt (10: 29 - 31)! 

 
           NOW

HOW BIG ARE YOU?

And how big are the things
that upset you today?

 

AND HOW BIG IS YOUR

            GOD?

 

Boðun Maríu

 
Erum við ekki komin  dálítið langt  frá  boðskap jólanna  þegar er auglýst  að  þau byrji í  Ikea?
Eða þá að heilt bæjarfélag eins og Akureyri ætli að markaðs setja sig sem jólabæ til þess að draga að túrista? Og við hugsum mest um það hvað við eigum nú að kaupa mikið af nýjum seríum til þess að lýsa upp umhverfið bæði úti og inni? Er þetta kaupæði allt saman gott og gilt, eða ættum við ef til vill heldur að reyna að lýsa upp sálir okkar svo við sjálf getum verið ljósberar fyrir meðbræður okkar hér á jörð? 

En meðal annarra orða, hvaða listamaður málaði þetta ódauðlega listaverk? 

Lýgur hann??

Sú staðreynd að risaeðlur ríktu hér á jörðu fyrir 65 milljónum ára er eitt út af fyrir sig næg sönnun þess að Guð sé ekki til og hafi þess vegna ekki getað skapað þær.
Enda er hvergi minnst á sköpun Guðs á risaeðlum í Biblíunni.
Jafnvel þó við göngum út frá því að Drottinn hafi ekki getað skapað risaeðlurnar sökum þess að hann var ekki kominn fram á sjónarsviðið þegar þær voru uppi,
er það þó að minnsta kosti ljóst að hann lýgur þegar hann segir í Bibíunni að hann hafi alltaf verið til.
Með því bætir hann gráu ofan á svart og brýtur eitt af sínum grundvallar boðorðum sem hljóðar svo;
'Þú skalt ekki ljúga'
En hver skapaði þá risaeðlurnar?
Augljóslega, einhver annar guð.
Drottinn hefur þá ýkt ansi skrautlega líka þegar hann hélt því fram að hann einn væri Guð og að við skyldum ekki aðra guði hafa.

þess vegna segi ég alltaf hreint út við Guð, þegar hann er að reyna að telja mér trú um að hann sé til, - að hann sé mesti lygalaupur.

FOR ALL YOU ANIMAL LOVERS OUT THERE

                   MAKE SURE YOU READ TO THE END.

 

Where do pets come from? A newly discovered chapter in the Book of Genesis has provided the answer to "Where do pets come from?"

Adam and Eve said, "Lord, when we were in the garden, you walked with us every day. Now we do not see you any more. We are lonesome here, and it is difficult for us to remember how much you love us."

And God said, I will create a companion for you that will be with you and who will be a reflection of my love for you, so that you will love me even when you cannot see me. Regardless of how selfish or childish or unlovable you may be, this new companion will accept you as you are and will love you as I do, in spite of yourselves"

And God created a new animal to be a companion for Adam and Eve. And it was a good animal. And God was pleased. And the new animal was pleased to be with Adam and Eve and he wagged his tail. And Adam said, "Lord, I have already named all the animals in the Kingdom and I cannot think of a name for this new animal." And God said, " I have created this new animal to be a reflection of my love for you, his name will be a reflection of my own name, and you will call him DOG."

And Dog lived with Adam and Eve and was a companion to them and loved them. And they were comforted. And God was pleased. And Dog was content and wagged his tail.

After a while, it came to pass that an angel came to the Lord and said, Lord, Adam and Eve have become filled with pride. They strut and preen like peacocks and they believe they are worthy of adoration. Dog has indeed taught them that they are loved, but perhaps too well." And God said, I will create for them a companion who will be with them and who will see them as they are.

The companion will remind them of their limitations, so they will know that they are not always worthy of adoration. And God created CAT to be a companion to Adam and Eve.

And Cat would not obey them. And when Adam and Eve gazed into Cat's eyes, they were reminded that they were not the supreme beings.

And Adam and Eve learned humility. And they were greatly improved. And God was pleased . And Dog was happy.
And the Cat, well he didn't give a shit one way or the other.

Ba(r)nvæn sjúkrahús í Rússlandi

Á mannvonskan sér engin takmörk eða hvað? Fyrir stuttu var sagt frá því í fjölmiðlum að starfsfólk á öðru sjúkrahúsi í Rússlandi hefðu límt fyrir munninnn á ungabörnum til þess að þurfa ekki að hlusta á grátinn í þeim þar sem þau höfðu ekki tíma til að sinna þeim vegna mannfæðar.
Gráturinn er eina tjáningarleið ungbarna til þess að láta vita að þeim líði illa eða að þau þurfi að fá einhverja hlýju. Hvað verður eiginlega um þessi börn? Þau hljóta að missa allt traust til alls og allra og eigið sjálfstraust fyrst. þeim mun finnast þau einskis virði og eiga ekkert gott skilið þar sem komið er fram við þau eins og þau væru ekki til.
Börnin sem eru bundin við rúmið sitt er hægt að segja það sama um. Við þau er komið fram eins og skepnur sem eru bundnar á bása sína.  Að líma fyrir munn ungbarna og binda þau niður! Er ekki næsta skref að skera tunguna úr börnunum þegar þau byrja að tala til þess að losna við að hlusta á kvartanir þeirra eða til þess að þurfa ekki að þola hávaða og læti þegar þau leika sér.
Fjötruðu börnin verða svo að öllum líkindum sett í búr þegar þau stækka ef svo heldur fram sem horfir.
Guð minn góður á hvaða leið er mannfólkið eiginlega? Allstaðar að berast hörmulegar fréttir af illskunni sem viðgegnst á þessarri jörð fyrir utan hin hefðbundnu mannsmorð í stríðum og hryðjuverkum, pyntingar í fangaklefum, sýru hellt á konur og þær brenndar, barnungum stúlkum og drengjum nauðgað og þau síðan drepin. 40 konur í Mexíkó myrtar og líffæri úr þeim seld, rán, dópsala, ungt fólk aðallega stúlkur seldar í vændi og fl.og fl.
Ísland er ekki undanskilið  mannvonskunni því ekki er langt síðan að hryllilegir atburðir áttu sér stað í Breiðuvík, á Bjargi og fl.stöðum. Þar voru það börn og unglingar sem urðu fyrir barðinu á afbrigðilegum hvötum starfsfólksins.
Eða eru þetta kannski ekki afbrigðilegar hvatir hjá mannfólkinu að vera vont við börn og unglinga? Eða þá sem á einhvern hátt eru minnimáttar eins og átti sér stað í Byrgismálinu?  

Er þetta ógeð kannski það sem innra býr og fær útrás þegar enginn sér til? það er ekki ólíklegt þar sem það er talið fullkomlega löglegt að myrða konur, börn og karlmenn í  þeim óteljandi stríðum sem geisa á okkar ógæfusömu jörð.

Ég er að missa trúna á hið góða í mönnunum.

Starfsmenn rússnesks sjúkrahúss sakaðir um að binda börn

Hringurinn, tíminn, ljósið og rýmið

Tíminn er eins og hringur
og alheimsins ljósakrans
ég ferðast í nútíð og framtíð
í fótspor hins hugsandi manns.

Ég hef hugsað mikið um hringinn, tímann, ljósið og rýmið.
Allt er afstætt líka tíminn. Hann er ekki sá sami allstaðar.
Við getum sett okkur tímann fyrir sjónir sem hring þar sem nútíð, framtíð og fortíð flæða í endalausu hringstreymi rýmisins.
Ef við sem erum stödd í nútíðinni viljum ferðast um tímann aftur til fortíðar er auðveldasta leiðin til þess að ná takmarkinu, að halda áfram göngu okkar í hring, tíma og rúms út úr nútíðinni og ferðast fram á við inn í framtíðina.
Þaðan höldum við göngu okkar áfram í hringfarvegi tímans þar til við loks komum aftan að sjálfum okkur í fortíðinni.

 Ljósið skærasta, á að öllum líkindum uppsprettu sína í miðju hringsins eða er e.t.v. hringurinn sjálfur, ljósið?

Hugsanlega er hringurinn ekki eini hringurinn sem geymir tíma, ljós og rúm innan hringferils síns heldur er hann aðeins einn af óteljandi hringafjöld með mismunandi tíma, rúmi og ljósi.

þess vegna getur hið skæra ljós ekki verið eina ljósið í alrými hringanna. Það má jafnvel vel vera að það sé aðeins örlítill neisti frá öðru meira ljósi og hið meira ljós sé þá einungis glóð frá 'hinu skærasta ljósi allra ljósa'.

 Á hinn bóginn getur líka hæglega komið á daginn að hringarnir séu blekking ein og tími og rúm, ljós og hringir séu alls ekki til, nema þá sem draumur í ríki hins æðsta ljóss.

Díonýsus og Bakkynjurnar Þrykk og blek

Sindrandi neistar frá Guðanna sól

Mér er gleði í huga því litla ljósið hann Jónatan Davíð sonarsonur minn varð tveggja ára í dag.
Fjölskylda og vinir voru samankomnir í afmælinu til þess að fagna þessum merkis áfanga og allir sungu afmælissönginn tvisvar áður en Jónatan Davíð blés á kertin með hjálp pabba síns.
Elísa Marie systir hans 5 ára, fékk líka gjöf þó hún ætti ekki afmæli og Daníel bróðir hennar 4 ára sömuleiðis.
Elísa Marie var í bleikum kjól og dansaði um allt gólfið í stofunni eins og balletdansmær. Hún æfir íþróttir og er orðin svo liðug að hún kemst bæði í splitt og spíkat.
Langt er orðið síðan ég gat sýnt svona snilldartakta.
Ég hef náttúrulega mikinn metnað fyrir Elísu Maries hönd og ég sé hana í anda dansa á sviði í Þjóðleikhúsinu þegar hún hefur aldur til sem primaballerina. Svo söng hún líka afmælissönginn eins og engill. Hún gæti þessvegna allt eins orðið óperu díva.
Daníel settist í sófann hjá mér og sýndi mér stoltur machintos bílaflotann sinn, alls 5 bíla sem hann keyrði fram og til baka og upp og niður sófabakið í allskonar beygjum og krókaleiðum á hvínandi hraða.
Hann verður örugglega heimsfræg kappaksturshetja og vinnur stóra sigra. Kannski hann verði næsti heimsmeistari í kappakstri.
Jónatan Davíð afmælisbarnið vildi koma til ömmu og sannaði að hann er klókur í því að raða misstórum plasthringjum í næstum því réttri röð upp á staut. Svo klappaði hann saman lófunum af hreykni yfir dugnaði sínum.
Mamma hans sagði mér að hann hefði meira að segja nefnt Elísu Marie systur sína með nafni um daginn.
Ég er klár á því að Jónatan Davíð er snillingur þó hann sé fæddur með Downs heilkenni. Og svo er hann lítill engill líka.
Jónatan Davíð verður ef til vill ekki kappaksturshetja eða ballettdansari en ég trúi því að  hann verði samt sem áður þarfur þjóðfélagsþegn á einhverju sviði.
Og eitt er pottþétt og mikilvægast. Ég veit að hann verður alltaf hamingjusamari en flestir aðrir. 
Samt olli fæðing hans, sem átti að verða okkur öllum í fjölskyldunni gleðiefni, sorg á sínum tíma.
Var eiginlega hálfgert reiðarslag. Sérstaklega þó fyrir móður hans og föður en þau eiga samt, Guði sé lof, tvö heilbrigð börn fyrir.
En við trúum því að hver einstaklingur sem fæðist hér á jörð hafi fyrirfram ákveðið hlutverk og þjóni sérstökum tilgangi. 
Sorgin yfir fæðingu Jónatans Davíðs snerist því upp í gleði og sátt í hjörtum okkar.  
Sátt við lífið sem birtist okkur í svo margvíslegan myndum líkt og sindrandi neistar frá Guðanna sól og lýsa okkur leiðina heim.

'Þar sem jökulinn ber við loft'

Þar sem jökulinn ber við loft hættir landið að vera jarðneskt, en jörðin fær hlutdeild í himninum, þar búa ekki framar neinar sorgir og þessvegna er gleðin ekki nauðsynleg''Þar ríkir fegurðin ein ofar hverri kröfu'

Þessi orð skáldsins Halldórs Laxness komu upp í huga mér í dag þegar ég var að velta fyrir mér öllum þessum neikvæðu og sorglegu fréttum sem dynja á okkur í fjölmiðlum og ég nota þessa vatnslitamynd mína til þess að tjá hið fyrirheitna land.

Hverstu langur tími ætli líði uns maðurinn þarf ekki lengur að búa við neinar sorgir og þess vegna verði gleðin honum  ekki nauðsynleg?
Ætli það verði nokkurn tíma meðan hann býr á þessari jörð? Ætli við þurfum ekki fyrst að ganga á fjallið (jökulinn) og finna þar Guð okkar áður en hin harðneskjulega jörð sem við höfum skapað okkur sjálf með verkum okkar getur líka fengið hlutdeild í himninum með fegurð og  friði meðal okkar jarðar barna.

Enn um Tító

Tító er aðeins farinn að taka við sér af sprautunum en hann er samt öðruvísi en hann á að sér að vera. Það er eins og öll gleði sé horfin úr augunum hans. Hann borðar sama og ekkert og þegar ég reyni að leika við hann sýnir hann lítinn áhuga.

Mér fannst í dag eins og ég gæti ekki meir og var eitthvað svo pirruð á öllu. Mig langaði að garga.
Ég skammaðist mín fyrir þennan pirring og fannst eins og ég væri vond manneskja.
En svo reyndi ég að standa með sjálfri mér og sagði við sjálfa mig  'Svava þú ert búin að þola þessi hryllilegu veikindi hans Títós bráðum í níu ár og þú hefur bara staðið þig vel miðað við þessar aðstæður.'  'Það kemur líka sá tími hjá öllum að þeim finnst þeir ekki geta meir.'

Tító er að deyja,  hægt og hægt verða nýrun hans æ verr á sig komin og næst þegar honum hrakar enn meir ætla ég að kalla á dýralækninn heim og biðja hana að svæfa Tító svefninum langa. 
Ég læt hann liggja í kjöltu minni og klappa honum og tala blíðlega við hann. Dýralæknirinn á svo að setjast við hliðina á okkur og strjúka Tító líka og spjalla við  hann áður en hún sprautar hann með kæruleysissprautunni sem hann fær áður en hún gefur honum dauðasprautuna.

Guð minn góður ég verð að vera dugleg og gera þetta svo Tító getið dáið með reisn. þá þarf hann ekki lengur að berjast við ógleðina og uppköstin og hræðsluna við Gosa sem er byrjaður að leggja hann í einelti af því að hann finnur að hann er veikur fyrir. Náttúran er oft svo grimm.

Tító veinar oft af hræðslu þegar Gosi stekkur á eftir honum Áður var Tító kóngurinn sem réði yfir Gosa, en hann var aldrei vondur við hann samt.
Nú er hann Tító minn orðinn eins og lítið barn sem eltir mig vælandi um allt og leitar skjóls hjá mér titrandi á beinunum ef Gosi er í banastuði.
 
Ég veit að þegar Tító er dáinn verð ég í mikilli sorg og mun ekki síst sakna hans þegar ég fer að sofa. Þá mun mig vanta Tító minn upp við brjóstið mitt með aðra framlöppina um hálsinn á mér.
Ég mun sakna malsins hans og ég mun sakna litlu loppunnar hans á kinn minni þegar hann er að endurgjalda blíðuhót mín. 

En mest af öllu mun ég þó sakna þess að geta ekki lengur horft í þessi ótrúlega safírbláu augu og séð ástina sem skín úr þeim né strokið flauelsmjúka feldinn hans sem eins og fílabein að lit roðagulli slegið.
Síðast en ekki síst mun ég sakna huggunarinnar sem hann veitir mér þegar mér líður eitthvað illa,því þá kemur hann alltaf til mín og leggst í fang mér.

 

                                      Huggun

                Þú kemur til mín ósköp hægt og hljótt
                    er húmið dökka sest um sefa minn.
                    Í hjarta mér þá helköld ríkir nótt
                    en heit mín tár sem falla á fölva kinn.
                    Þá lýsa mér þín augu blíð og blá
                    svo björt og hrein þar skín mér ástin þín
                    sem glæðir aftur gleymda von og þrá.
                    Þú göfga litla, hjartans kisan mín.