Elsku hjartasta blómadýrðin mín! Þrykk og blek

Elsku hjartasta blómadýrðin mín! Sagði gamall og góður vinur minn oft við mig þegar vel lá á honum.
Nú er hann alfarinn austur á land og kannski sé ég hann ekki oft héðan í frá því hann er orðinn gamall maður.
En það væri gaman að heimsækja hann. Hann sagði jú að ég væri alltaf velkomin.

Móðgunargirni

Það er meira hvað sterarnir fara illa í hann Tító. Hann er orðinn eitthvað svo taugaveiklaður og móðgunargjarn.

Ég þarf meira að segja að dekstra hann til þess að snúa sér að mér þegar við erum komin upp í rúm. Hann liggur alltaf út á ystu brún á rúmstokknum og snýr bakinu í mig og maður sér það alveg á baksvipnum hvað hann er ákveðinn í að sýna mér að hann sé illur út í mig.

Svei mér þá ef við værum í hjónabandi myndi ég halda að við ættum við alvarlegan vanda að stríða . Eyrun á honum vísa alltaf beint aftur eins og hann leggi kollhúfur og skottið sveiflast fram og til baka af þessum líka fítonskrafti. Hann er ekki neitt slappur í því þessi skrattakollur þó hann sé á lyfjum. 

Stundum langar mig mest til að klípa hann í þetta loðna skott sitt. En ég stilli mig alltaf um það því hann er nú einu sinni ástarpungurinn minn þó hann sé þessi fýlupoki.  Þess vegna passa ég mig á því að tala alltaf blíðlega til hans og spyr hvort það sé ekki allt í lagi með hann og svoleiðis. En hann þykist aldrei heyra í mér og virðir mig ekki viðlits frekar en ég veit ekki hvað.

Kannski hann sé orðinn heyrnarlaus líka. Hann er allavega orðinn það gamall að hann gæti verið farinn að missa heyrn kominn á sextugasta og fimmta aldursár ef hann væri maður en ekki köttur. 
En þetta endar alltaf með því að ég læt í minni pokann og dreg hann ósköp varfærnislega að mér og klappa honum í bak og fyrir í leiðinni meðan ég hjala við hann í gælutón.

Og haldiði ekki að kattarskömmin mali svo hástöfum eftir allan leikaraskapinn þegar hann er búinn að koma sér fyrir með aðra framlöppina um hálsinn á mér.

Segiði svo að kettir séu ekki klókir.

 

Klámráðstefnan Málið í hnotskurn - með örfáum orðum

Driebergen - The Netherlands; 22 February 2007

Blablablabla...............

  Eftirtektarverð orð sem segja allt sem segja þarf. Tekin beint úr yfirlýsingu Snowgatering ráðstefnunnar.

A country that seems to care more about adult women taking their clothes off - by their own choice, without any pressure or threat

Ein er upp til fjalla ... þrykk og blek

                                                  yli húsa fjær....

þyngra en tárum taki

er að meðtaka svona frétt, en ég táraðist þó. En mér er spurn, hvar er móðirin?
Er hún kannski samsek föðurnum þar sem hún horfði á hann misnota dæturnar? Eða er hún e.t.v.svo gjörsamlega eyðilagt fórnarlamb mannsins síns og barnsföður að hún gat ekki meira og flýði þess vegna óbærilegar aðstæður?
Var ekki einu sinni fær um að taka telpurnar sínar með sér til þess að bjarga þeim frá sömu örlögum og hún sjálf hafði hlotið. Var svo skemmd að móðureðlið sem er eitt það sterkasta afl sem til er í veröldinni var dáið eins og sál hennar sjálfrar.

Það kom ekki fram í fréttinni hvað gert verður til þess að bjarga sálarheill þessarra tveggja ungu ógæfusömu telpna. Kannski skiptir það ekki máli héðan af. Líf þeirra var eyðilagt hvort eð er áður en það var í rauninni byrjað. 
Það er heldur ekki hægt að gera neitt það fyrir þessar telpur sem getur að fullu bætt þeim skaðann úr þessu. 

Það skiptir því í raun litlu máli fyrir þær hversu langa fangelsdóma þau ómenni hlutu sem léku sér að því að leggja líf þeirra í rúst.
En ég efast þó um að sú staðreynd sé ástæðan fyrir þessum vægu dómum.
Nei því miður er ástæðan sú sama og ætíð í svona málum, algjört skilnings og skeytingarleysi dómsvalda gagnvart morðum á sálum ungra barna og kvenna.

Þyngri refsidómar skipta fyrst og fremst máli að því leyti að þeir myndu ef að líkum lætur koma í veg fyrir tíðni svo hryllilegra afbrota sem þessarra og einnig verða sakamönnunum makleg málagjöld.

Segir unga dóttur hafa tekið við starfi vændiskonu af móður sinni

Dýralíf og undarleg saga um móðurlíf.

 

                         Yndislegt ungviði og ein góð saga

 The Washcloth...Ladies, this has to read, laughed at and passed. There is not a woman alive todwho won't crack up over this!

 I was due for an appointment with the gynecologist later in the week.
Early one morning, I received a call from the doctor's office to tell me that I had been rescheduled for that morning at 9:30.
I had only just packed everyone off to work and school, and it was already around 8:45a.m.
The trip to the office took about 35 minutes, so I didn't have any time to spare.
As most women do, I like to take a little extra effort over hygiene when making such visits, but this time I wasn't going to be able to make the full effort.
so, I rushed upstairs, threw off my pjs, wet the washcloth that was sitting next to the sink, and gave myself a quick wash in the area to make sure I was at least presentable. I threw the washcloth in the clothes basket, donned some clothes, hopped in the car and raced to my appointment.
I was in the waiting room for only a few minutes when I was called.
Knowing the procedure, as I'm sure you do, I hopped up on the table, looked over at the other side of the room and pretended that I was in Paris or some other place a million miles away.
I was a little surprised when the doctor said, "My, we have made an extra effort this morning haven't we?" I didn't respond.
After the appointment I heaved a sigh of relief and went home. The rest of the day was normal...some shopping, cleaning and cooking. After school when my 6-year old daughter was playing, she called out from the bathroom,
"Mommy, where's my washcloth?" I told her to get another one from the cupboard. She replied, "No, I need the one that was here by the sink, it had all my glitter and sparkles saved inside it.

" I am never going back to that doctor ever...

 

 

Hindin, mynd, þrykk og blek Ljóðabrot eftir Davíð Stefánsson

                                  

                                          ' Langt inn í skóginn leitar hindin særð,
                                           og leynist þar sem enginn hjörtur býr,
                                           en yfir hana færist fró og værð.
                                           Svo fjarar lífið út.

                                           Ó kviku dýr,reikið þið hægt er rökkva tekur að
                                           og rjúfið ekki heilög skógar vé,
                                           því lítil hind, sem fann sér felu stað
                                           vill fá að deyja ein á bak við tré.

                                           Um blóð, sem fyrr var bæði ungt og heitt,
                                           mun bleikur mosinn engum segja neitt.'

Aumingja maðurinn

Dánarorsökin hefur örugglega verið sjónvarpssýki!  Þá er eins gott að að passa sig á sjónvarpsglápinu.
Líklega er heilnæmast að takmarka einnig tölvunotkunina því hver veit nema hún sé jafn banvæn og imbakassaáhorfið.
Og ég sem er orðin bloggfíkill!!  

Látinn fyrir framan sjónvarpið í rúmt ár

Deleríum Tremens?

Vá maður! Ég yrði brjáluð ef ég væri einhvers staðar úti á lífinu svona 'aðeins hífuð' og svoleiðis og klósettið færi að ávarpa mig þegar ég settist á það til að pissa. 
Ég myndi örugglega halda að það væri eitthvert hryllilegt skrímsli í klósettinu álíka og í bókinni 'The It' eftir Stephen King og hlaupa fram æpandi með allt nið´r mig og valda svo hrikalegu hneyksli að ég gæti aldrei látið sjá mig neins staðar eftir það. 
Myndi því líklega flýja land og gerast einsetukona í afskekktum helli í Himalafafjöllunum. 
Djísus Kræst!!

Talandi salerni minna menn á að aka ekki ölvaðir

Stúlkan í græna kjólnum þrykk- og blek

t