Ég elska þig

      I Love You

          

 When April bends above me
 And finds me fast asleep,
 Dust need not keep the secret
 A live heart died to keep.

When April tells the thrushes,
The meadow-larks will know,
And pipe the three words lightly
To all the winds that blow.

Above his roof the swallows,
In notes like far-blown rain,
Will tell the little sparrow
Beside his window-pane.

O sparrow, little sparrow,
When I am fast asleep,
Then tell my love the secret
That I have died to keep.

              

  By Sara Teasdale 

 

Ég verð að fara að heimsækja hana Krúttu....

eins og ég kalla hana Katrínu vinkonu mína. Hún er nýorðin mamma í annað sinn og eignaðist lítinn son sem er örugglega jafn mikið krútt og hún mamma sín.
En ég hef bara því miður ekki ennþá séð litla og stóra krúttið síðan þau urðu mæðgin og litu hvort annað augum í fyrsta sinni.
Kristinn er eldri bróðir litla krúttsins og er að verða fjórtán ára sem er svolítið mikill munur á milli bræðra en það er bara fínt. Ég held nefnilega að Kristinn geti orðið fyrirtaks barnapía þegar fram líða stundir. Alla vega er hann mjög ábyrgðarfullur bróðir segir Katrín krútta mamma hans. Hann má líka vera það því það verður að passa litla krúttið mjög vel svo enginn steli honum, því mamma hans segir að hann sé svo fallegur að hún hafi aldrei séð annað eins.
Því trúi ég líka vel því Katrín krútta vinkona mín er ákaflega falleg kona svo litli krútti á ekki langt að sækja fríðleikann.
Mér finnst svo skrýtið að Katrín krútt sé nýbúin að eignast barn því mér finnst eins og það hafi verið í gær sem við endasentumst upp og niður skógivaxnar brekkurnar við Elliðavatn til þess að finna hentugan stað til þess að mála á. 
Endasentumst er kannski fullmikið sagt því við vorum með trönur og stóla og málningardót og nesti og myndavélar, já og okkur sjálfar.
Við vorum því orðnar ansi þreyttar þegar við loks römbuðum á dásamlegan stað út á ystu brún á smáhæð sem hallaði snarbratt niður að stóru og stæðilegu grenitré.
Við settum upp trönurnar og svo máluðum við og máluðum og máluðum eins og snarbrjálaðir listamenn. Myndirnar okkar voru samt mjög ólíkar þó þær væru af sama útsýninu, enda erum við Ka

trín mjög ólíkar hvor annarri.
Mér fannst Katrínar mynd miklu betri en mín þegar ég teygði mig út á hlið til þess að skoða hana. Varð mér svo mikið um þessa uppgötvun að ég kollsteyptist af mínum stóli og rúllaði síðan niður alla brekkuna þar til ég loks stöðvaðist á grenitrénu sem áður var minnst á.
Katrínu datt ekki til hugar að hjálpa mér enda var hún ekki vitund hrædd um mig. Það komst engin hræðsla að í  hennar fallega haus því hún hló svo mikið að þessarri skyndilegu rússíbana ferð minni fram af hæðarbrúninni.
Ég lét fall mitt mér að kenningu verða og hætti að mála en tók mynd af Katrínu krúttu í staðinn þar sem hún sat við trönurnar og málaði, auðvitað.

Ljósmyndin varð allavega góð, svo góð að ég sættist á það að Katrín væri bara svona miklu klárari með olíulitina heldur en ég.
Það rann upp fyrir mér seinna af hverju myndin af Katrínu krúttu vinkonu minni varð svona góð.
Það var vegna þess eins og hún sagði mér seinna að þá var litla krúttið hennar þegar byrjað að vaxa inni í henni.
Sjáiði bara hvað myndin er flott eins og ég sagði. Svo verð ég bara að fara að drífa mig á næstu dögum að sjá litla krúttið hennar Katrínar vinkonu, krúttu minnar.

Grease Babies
http://members.shaw.ca/anabw/grease.htm

Enn af Önnu Nicole Smith

Hvers á blessuð konan að gjalda? Og ég sem hélt að fólk fengi endanlega hvíldina eftir andlátið. Hún má þakka fyrir að Paparazzi ljósmyndarar fylgi henni ekki eftir í gröfina eða að minnsta kosti kistan hennar verði ekki með hljóðupptökubúnaði.
Líklega þarf að taka extra stóra gröf fyrir allt liðið sem fylgir henni ef svo heldur áfram sem horfir.

Upptaka af símtali hjúkrunarkonu Smith við neyðarlínu gerð opinber

Kemst ég í 'Löggildingarpartýið' á DOMO?

Það er nú spurningin. Eða kemst ég yfirleitt á Hönnunarverðlauna afhendingu FíT í Listasafni Reykjavíkur á föstudaginn kemur?
Ég er nebblilega komin með flensu aftur. Þetta er einhver andstyggðar sýking í nefi, augum og eyrum sem er víst að ganga. Ég var meira að segja svo slæm í eyrunum að ég er nú nánast heyrnarlaus og bróðir minn segir að það sé ferlega erfitt að tala við mig í síma þar sem ég segi oftast ha! Við öllu sem hann segir.
Ég er annars búin með einn skammt af sýklalyfjum sem ég kláraði í fyrradag.  En í dag var ég aftur orðin svo slöpp að það var eins og ég væri lömuð af þreytu svo ég lá í rúminu til klukkan að verða átta í kvöld.
Mér fannst eins og ég gæti hvorki hreyft legg né lið og mér flaug meira að segja í hug þar sem ég lá þarna í rúminu hreyfingarlaus hvort ég væri nú kannski loksins dauð.
Það var náttúrulega þessi illa innrætta flensa sem ekki var búin að ljúka sér af við mig sem olli þessu andsk.  ástandi.
Ég er því komin með dynjandi hausverk á ný og augun eru límd saman af einhverjum ´vibba' stýrum þegar ég vakna á morgnana og nebbinn er aftur orðinn fagurlega rósrauður á litinn.
Svo þess vegna er ég aftur komin á sýklalyf, tvöfaldan skammt meira að segja fyrstu þrjá dagana svo það er smávon að ég verði búin að ná mér á föstudaginn og komist á  verðlaunaafhendinguna.
Það verða léttar veitingar í boði en maður getur svo sem nælt sér í fleiri en eitt 'létt' glas, sérstakega ef ætlunin er að poppa inn á DOMO á eftir.
Þá er bara eftir að láta sér batna og bjóða svo einhverri vinkonu með í fagnaðinn. 
Mér veitir sko ekki af að komast út á meðal manna því fyrir utan afmælið hans sonarsonar míns um daginn hef ég mestan part hangið heima yfir Tító og troðið í hann sterum og sýklalyfjum.
Tító er bara allur að koma til af lyfjagjöfinni en því miður þarf hann víst að vera á þessum ólukku sterum það sem hann á eftir ólifað.
 Aumingja elsku kallinn minn en ég vil allt til vinna til þess að halda honum sem lengst hjá mér.
Annars veit ég ekki hve lengi hann verður góður til heilsunnar með hjálp steranna.  En er á meðan er.
Samt verð ég að viðurkenna að ég er farin að líta í kringum mig eftir arftaka Títós og held ég að sniðugast sé að fá sér Maine Coon kettling. Maine Coon kettir verða risastórir af köttum að vera eða eins og smá hundar. Þeir eru mjög blíðir og eru oft kallaði 'The gentle giants.' Það er meira að segja hægt að venja þá á ól og fara út að ganga með þá.
En nú er best að koma sér í bólið með Tító og Gosa og reyna að sofa eitthvað úr sér ansvítans sýkinguna. 
 
   

'Bráðum kemur betri tíð með blóm í haga'

Þrykkmynd        

 Ég hlakka svo til þegar vorgyðjan kemur dansandi yfir stræti og torg og kyssir trén í borginni svo brenn heitum kossi að þau opna feimnislega litlu brumhnappana og skrýðast sínum fegursta skrúða.

Og blómin sem hafa sofið á sitt græna eyra undir ís og snjó vakna af löngum vetrardvala, teygja höfuð sín upp úr moldinni, gul og rauð og blá, mót gullnum geislum sólarinnar og blómstra hvort í kapp við annað.
Og vorgyðjan brosir til þeirra,  beygir sig niður og segir. Sæl þið litfögru blóm! Eruð þið komin til að fagna mér? 

Hún dáist að umbúðunum en hirðir ekki um innihaldið

Þetta er nú meiri yfirborðsmennskan Jennifer Lopes dáist mjög að stíl og tískuskyni Viktoríu Beckham en minnist ekki einu orði á útlit hennar að öðru leyti. 

 Hvað þá það sem undir býr eða sálartetrið eins og mannkosti eða hvort hún hafi eitthvert vit inni í sínum 'hárlengda-kolli', en slíkt skiptir víst minnstu máli hvort eð er hjá 'stjörnunum.' í Hollywood.
þessi orð Jennifer´s  segja annars allt sem segja þarf um útlitsdýrkunina sem tröllríður ekki bara Hollywood heldur einnig öllum heiminum.  

Mér finnst það svo sem fínt að líta sæmilega út og vera þokkalega til fara. En að það teldist mér helst til tekna að vera einhver glansfígúra myndi mér finnast vera þungur áfellisdómur.
Ég vil vera metin fyrir hvers konar persónu ég hef að geyma en ekki fyrir ytri umbúðir.
Það verður enginn ánægður við morgunverðar borðið þegar hann kemst að því að eggið hans er bara skurnin tóm.  

JLo bætist í hóp aðdáenda Beckham-hjónanna

Sindrandi neistar frá Guðanna sól

Mér er gleði í huga því litla ljósið hann Jónatan Davíð sonarsonur minn varð tveggja ára í dag.
Fjölskylda og vinir voru samankomnir í afmælinu til þess að fagna þessum merkis áfanga og allir sungu afmælissönginn tvisvar áður en Jónatan Davíð blés á kertin með hjálp pabba síns.
Elísa Marie systir hans 5 ára, fékk líka gjöf þó hún ætti ekki afmæli og Daníel bróðir hennar 4 ára sömuleiðis.
Elísa Marie var í bleikum kjól og dansaði um allt gólfið í stofunni eins og balletdansmær. Hún æfir íþróttir og er orðin svo liðug að hún kemst bæði í splitt og spíkat.
Langt er orðið síðan ég gat sýnt svona snilldartakta.
Ég hef náttúrulega mikinn metnað fyrir Elísu Maries hönd og ég sé hana í anda dansa á sviði í Þjóðleikhúsinu þegar hún hefur aldur til sem primaballerina. Svo söng hún líka afmælissönginn eins og engill. Hún gæti þessvegna allt eins orðið óperu díva.
Daníel settist í sófann hjá mér og sýndi mér stoltur machintos bílaflotann sinn, alls 5 bíla sem hann keyrði fram og til baka og upp og niður sófabakið í allskonar beygjum og krókaleiðum á hvínandi hraða.
Hann verður örugglega heimsfræg kappaksturshetja og vinnur stóra sigra. Kannski hann verði næsti heimsmeistari í kappakstri.
Jónatan Davíð afmælisbarnið vildi koma til ömmu og sannaði að hann er klókur í því að raða misstórum plasthringjum í næstum því réttri röð upp á staut. Svo klappaði hann saman lófunum af hreykni yfir dugnaði sínum.
Mamma hans sagði mér að hann hefði meira að segja nefnt Elísu Marie systur sína með nafni um daginn.
Ég er klár á því að Jónatan Davíð er snillingur þó hann sé fæddur með Downs heilkenni. Og svo er hann lítill engill líka.
Jónatan Davíð verður ef til vill ekki kappaksturshetja eða ballettdansari en ég trúi því að  hann verði samt sem áður þarfur þjóðfélagsþegn á einhverju sviði.
Og eitt er pottþétt og mikilvægast. Ég veit að hann verður alltaf hamingjusamari en flestir aðrir. 
Samt olli fæðing hans, sem átti að verða okkur öllum í fjölskyldunni gleðiefni, sorg á sínum tíma.
Var eiginlega hálfgert reiðarslag. Sérstaklega þó fyrir móður hans og föður en þau eiga samt, Guði sé lof, tvö heilbrigð börn fyrir.
En við trúum því að hver einstaklingur sem fæðist hér á jörð hafi fyrirfram ákveðið hlutverk og þjóni sérstökum tilgangi. 
Sorgin yfir fæðingu Jónatans Davíðs snerist því upp í gleði og sátt í hjörtum okkar.  
Sátt við lífið sem birtist okkur í svo margvíslegan myndum líkt og sindrandi neistar frá Guðanna sól og lýsa okkur leiðina heim.

Æ ég veit það ekki...

Maður er bara orðin svo þreyttur á svona fréttum!!

Og svei mér þá, ég held bara að eina ráðið sé að hverfa aftur til miðaldarefsinga gegn þessum barnaníðingum

og þess vegna sé best að setja svona menn berrassaða í gapastokk.
Svo getur hver og einn valið um það hvort hann vilji gefa þeim þrumuskot í rassgatið eða  einn velútilátinn 'gúmoren' á greppitrýnið.
Einnig mætti vel splæsa spældum fúleggjum á smettið á þeim eða þá ofþroskuðum út tútnuðum tómötum ef ekki vill betur til. 
Láta þá dúsa svona í viku minnst og stinga þeim svo inn í þúúúúsund ár.   

                                                                                                                          

800 ára fangelsi fyrir kynferðislegar misþyrmingar á þrem börnum

'Þar sem jökulinn ber við loft'

Þar sem jökulinn ber við loft hættir landið að vera jarðneskt, en jörðin fær hlutdeild í himninum, þar búa ekki framar neinar sorgir og þessvegna er gleðin ekki nauðsynleg''Þar ríkir fegurðin ein ofar hverri kröfu'

Þessi orð skáldsins Halldórs Laxness komu upp í huga mér í dag þegar ég var að velta fyrir mér öllum þessum neikvæðu og sorglegu fréttum sem dynja á okkur í fjölmiðlum og ég nota þessa vatnslitamynd mína til þess að tjá hið fyrirheitna land.

Hverstu langur tími ætli líði uns maðurinn þarf ekki lengur að búa við neinar sorgir og þess vegna verði gleðin honum  ekki nauðsynleg?
Ætli það verði nokkurn tíma meðan hann býr á þessari jörð? Ætli við þurfum ekki fyrst að ganga á fjallið (jökulinn) og finna þar Guð okkar áður en hin harðneskjulega jörð sem við höfum skapað okkur sjálf með verkum okkar getur líka fengið hlutdeild í himninum með fegurð og  friði meðal okkar jarðar barna.

Bölmóður og barningur kalkaða einbúans

Íbúðin mín er nánast í niðurníðslu því það er svo er margt sem þarf að laga og dytta að.
Til dæmis hefur þvottahúsið mitt ekki borið sitt barr síðan Albanirnir á neðstu hæðinni stungu barkanum á þurrkaranum sínum í samband við loftræstikerfið.
Og þeir þurfa sko svo sannarlega að þvo því þeir búa þarna þrettán saman í fjögurra herbergja íbúð, bæði karlar, konur og börn.
Ég vildi óska að ég ætti svona stóra fjölskyldu þá kæmist kannski eitthvað í verk á mínu heimili.  
því það gerir mig eitthvað svo lata að búa svona ein og svo veitir mér heldur ekkert af smáhjálp með alla mína krankleika. 
Ég var einmitt að þvo sjálf þegar Albanirnir fengu þá hugljómun að loftræstiopið á þvottahúsinu hjá þeim væri sérhannað til þess að sía burt raka úr þvotta-þurrkurum
þessvegna var allt fullt af raka í mínu þvottahúsi, þegar drullan úr loftræstikerfinu puðraðist út og lak svo niður nýmálaða veggina og yfir allt draslið á hillunum í  brúnum leðjutaumum.  
Ég hefði þurft að fá áfallahjálp, ég sé það núna eftirá, þegar ég snemma morguninn eftir opnaði dyrnar til að líta eftir þvottinum.
Ég reyndi að tala við Albanina um þetta mál. Spurði hvort þeir væru ekki með tryggingu og svoleiðis.
En hvort sem tungumála erfiðleikum var um að kenna eða þrjósku beggja aðila, þá var ég gerð afturreka fyrir fullt og allt með erindi mitt, í þriðja skiptið sem ég dirfðist að banka uppá hjá þeim.
Sonur minn var svo vinsamlegur að taka niður veggföstu hillurnar og þvottasnúrurnar mínar.

Ég hringdi svo í málara og spurði hógværlega hversu mikið hann tæki fyrir að mála eitt ponsulítið þvottahús. Þrjátíu þúsund svaraði málarinn fyrir utan undirbúningsvinnu.
Mér var ekki lítið brugðið maður grípur ekki þrjátíu þúsund krónur upp af götu sinni, fyrir málun á einu þvottahúsi, sem var rétt nýbúið að mála.

Svo ég bar allt draslið úr þvottahúsinu, þvottakörfurnar og fleira dót sem þar hafði dagað uppi inní stofu. Svo fór ég að þrífa undir nýja málun á þvottahúsinu, alein og yfirgefin og kettirnir horfðu á, auðvitað, þeir þrífa ekkert nema sjálfa sig.

En þar sem ég er með kölkun í baki og mænuþrengsl hafa þrifin ekki gengið sem skyldi. Já og ég gleymdi að minnast á það að ég var líka svo óheppin að fá drep í sár á fæti sem er nú nýlega gróið eftir sjö mánaða sýklalyfjagjöf.
En hvað með það þetta gengur bara alls ekki nógu vel hjá mér.
þó er ég löngu búin að rífa burt gólflistann í þvottahúsinu svo hægt sé að skipta um gólfdúk. En þá kom í ljós að þar undir var fullt af lími sem ég er búin að vera að dunda mér við í rólegheitum að skrapa af og bursta svo flötinn á eftir með stálbursta.
Steinrykið var ekki beint heppilegt fyrir lungun mín þar sem ég er nýbúin að vera á spítala með lungnabólgu en það verður bara að hafa það. Bakið heimtaði líka alltaf sterk verkjalyf eftir hverja törn. 

Og enn sé ég ekki fyrir endan á þvottahúsinu. það á eftir að þrífa meira, mála, festa hillur, festa lítið borð, skera til og líma á gólfdúk, setja nýja gólflista og nýjan vask.
Og alltaf er draslið úr þvottahúsinu mér til ama í stofunni því ég nenni ekki að vera að bera það sífellt fram og til baka.
En ef allt gengur að óskum verð ég kannski búin að þessu fyrir næstu jól, hver veit?

Svo kom að því að það þurfti nauðsynlega að olíubera parketið í stofunni og alrýminu. En það hefur ekki enn komist í verk þar sem ég þekki engan sem getur borið húsgögnin inn í eitt herbergið á meðan.
En parketið er farið að springa eftir endilöngu af ofþornun, meira að segja yfir þröskuldana.
Ég er svona að hugleiða að leigja mér búslóðaflutningamenn til þess að flytja til húsgögnin fyrir mig.

 

                           Ég er farin að kalka bæði hausnum í og hrygg
                           því húki mest í bælinu og þar eins og skata ligg.
                           Hugsanirnar út og suður hringla í kolli mér.
                           Þó held ég-að mitt nafn sé-Svava og sendi kveðju þér.