Viskukornið

 

 Guðný Svava Strandberg.

Veistu það, - sonur minn?

Augu þín eru köld og full tortryggni, - sonur minn.

Veistu, að ég vildi aldrei gefa þér brjóst
og að ég vildi ekki hafa vögguna þína inni hjá mér
og að amma þín gekk þér fyrst í móðurstað?

Veistu það, - sonur minn?

Veistu, að ég grét mig í svefn á hverju kvöldi
og bað til Guðs að ég yrði þér betri móðir á morgun,
að ég hrópaði á Hann,
'hvað er að mér!' 'Hvers vegna er ég svona?'

Veistu, hve sektarkenndin nagar mig
og hversu sárt það er að þú viljir ekki tala við mig
og að ég fái ekki að umgangast barnabörnin mín?

Veistu það, - sonur minn?

Veistu, að ég er enn þá bara átta ára
og ég sit enn út´í horninu.
Lítil stúlka í hnipri,
skelfingu lostin,
heimurinn að hrynja.

Á veggnum, stór svartur skuggi
með útréttar vondar hendur.

Veistu það, - sonur minn?

Grænir fingur

Ég er með svo græna fingur,
að ég er að hugsa um
að taka af mér  afleggjara
áður en ég dey.

Skönnun

 

                                    Teiknað blindandi

 

Rauðvínið réði gjörðum hennar
ástríðan tók völdin,
vakti þorstann og þrána

augu hennar nutu andlits hans
aðskildar varirnar kossa hans
skaut hennar skannaði hann allan

Opnunin á sýningunni minni, fjöldi boðskorta komst ekki í tæka tíð

Það var gaman á opnuninni á sýningunni minni. Skemmtilegt að hitta gamla bloggvini og fleira mektarfólk. En ég skildi ekkert í því hve það kom fátt fólk. Á síðustu einkasýningu minni var fullt út úr dyrum og ég seldi grimmt á opnuninni þá. Ég seldi að vísu eina mynd núna á þessari opnun sem er ágætt miðað við það hversu fáir mættu.

En ég fékk skýringu á þessari mannfæð, í dag. Ég hringdi í nokkra vini mína, sem ég hafði sent boðskort og þeim hafði ekki  borist kortið fyrr en seinnipartinn á mánudag. Svo það hafa eflaust margir aðrir sem ég sendi boðskort ekki heldur fengið það í tæka tíð. Svo frétti ég að sumir sem ég hafði sent kort hefðu verið erlendis eða úti á landi í einhverjum erindagjörðum. 

Ég er dáldið spæld yfir að hafa ekki farið með boðskortin fyrr í póst því þá hefðu fleiri mætt á opnunina. En sýningin verður nú opin til 15. maí svo ekki er öll nótt úti enn. Síðan verður sýningin flutt á Thorwaldsen bar seinna í sumar. 

Þið getið séð meira um sýninguna mína á Art-Iceland.com  Ef þið klikkið á íslenska fánann efst til hægri  á síðunni og klikkið síðan á linkinn 'Listalíf.'

Annars er allt ágætt að frétta hjá mér. Ég kíkti á síðuna mína á Ljóð.is og sá þá að ljóð eftir mig, sem heitir 'Flókaský'  er ljóð dagsins í dag, þriðjudag 22.apríl  En ég var síðast með ljóð dagsins þann 19. apríl og er það mjög 'fíflalegt' ljóð. Ég held að ég sé komin með ein 33 eða 34  ljóð sem hafa verið kosin ljóð dagsins á Ljóð.is. Mig langar til að gefa þessi ljóð mín einhvern tímann út í ljóðabók og myndskreyta þau.

 

Ljóð dagsin í dag á Ljóð.is

 

    Flókaský

Fyrir augum mér flækist

grátt flókaský.

Svo ég sé andskotann ekkert

út úr því.

 

Guðný Svava Strandberg. 

Ég á ekki til eitt einasta orð!!

Ég kíkti áðan á heimasíðuna mína á Ljóð.is og sá þá að fíflalega ljóðið mitt, 'Frá fíflum til fífla', sem ég birti hér á blogginu mínu, í gær, þann 14. apríl, var búið að merkja þannig að það verður bráðum birt sem  ljóð dagsins hjá Ljóð.is

Það borgar sig stundum fyrir mig að vera svona mikið fífl. 

Frá fíflum til fífla

Fíflar eru engin fífl, þó þeir séu fíflalegir.

 

Guðný Svava Strandberg. 

'Fæðing Surtseyjar' ( Þrykk og olía) La traviata og alstærsta ástin í lífi mínu.

 

Ég ætlaði á fundinn í Ráðhúsinu í dag, sem var um fordóma gegn geðsjúkum, aðallega til þess að hlusta á Sigga bróður, sem stóð fyrir þessum fundi, en fjárans gigtin lét mig ekki í friði í nótt svo ég varð andvaka. Þess vegna skreiddist ég fram úr rúminu um fjögur leytið í morgun og  tók fleiri verkjapillur. Vaknaði svo ekki fyrr en um tvö leytið, eftir hádegi, akkúrat þegar fundurinn var að byrja.

Ég var hundfúl yfir að komast ekki á fundinn, en svo hringdi Siggi bróðir klukkan fjögur um eftirmiðdaginn og sagði að allt hefði gengið vel. Ég vissi það nú að hann myndi standa sig hann bróðir minn, enda finnst mér alltaf eins og hann sé höfuð ættarinnar, þó hann sé yngstur af okkur sex

Ég tók svo til við að leggja síðustu hönd á myndirnar mínar, því nú fer að líða að sýningunni minni. Álfheiður sagði við mig í símanum um daginn að við fengjum húsið þann 17. apríl og að við yrðum að hengja allt upp á tveimur tímum, eða frá klukkan níu um morguninn til kl.11 fyrir hádegi.

Ég er búin að biðja Rafn son minn og hjálparhellu að mæta og koma upp fleiri kösturum fyrir mig í salnum.  Mér finnst það  bara ekki hægt að hafa bara einn kastara. Myndirnar verða flestar í hálfrökkri ef ég fæ ekki meiri birtu. Svo ég ætla að ganga hart eftir því að fá þessa kastara. 

Svo kom Rafn í heimsókn í dag og var með möppu með sér með myndum sem hann hefur verið að mála undanfarið.
Ég var alveg  bit  þegar  ég sá  verkin hans.  Þetta  voru  þrusugóðar myndir hjá honum. Við spjölluðum saman um það að hann þyrfti að halda sýningu á myndunum sínum þegar hann væri kominn með fleiri verk.

Rafn var með vídeókameru með sér og tók okkur Tító, Gosa og mig upp á vídeó. Ég stillti mér upp og söng kattadúettinn með kattarómyndunum með elegans. Nei ég lýg því, ég söng ljóð sem ég orti og kalla Kisuvögguvísa, við lagið  'Hefurðu séð Grýlu.'

Kisuvögguvísa

Sofðu litla ljónið mitt
lokaðu augunum blá
dreymi þig um áa þína,
Afríku,
dreymi þig um áa þína
Afríku frá.

Er fyrir óralöngu
um nætur fóru á stjá
veiddu mús í matinn
og möluðu,
veiddu mús í matinn
og möluðu.
 - Mjá!. 

Rafn kom með DVD disk með sér með  óperunni, La traviata sem er tekin upp í Royal Albert Hall i London. Þessi upptaka er ekki með Placido Domingo sem ég elska út af lífinu. Ó mæ God! Hann er svo sætur í kvikmynd Franco Zefferellis um þessa óperu og syngur líka alveg guðdómlega.
Ég er reyndar búinn að eiga spóluna með þessari mynd Zefferllis, í tuttugu ár , því Rafn keypti spóluna handa mér þegar hann var í ferðalagi á Ítalíu. Ég er örugglega búin að gráta úr mér allt vit yfir henni í gegnum árin. Þess vegna er ég svona skrýtin.

En á morgun ætlar Rafn að koma með  rétta DVD diskinn með Placido elskunni minni Guð hvað ég hlakka til að horfa á óperuna á óslitnum nýjum diski, því spólan er öll rispuð.
Ég ætla að bjóða systur minni í mat eitt kvöldið og svo horfum við saman á óperuna og grátum í kór.

Ég var svo heltekin af Placido á sínum tíma, að ég var að pæla í því, í alvöru að fara bara heim til hans og hringja dyrabjöllunni og segja  honum þegar hann opnaði dyrnar, að nú væri ég komin til hans. Dagdraumar mínir um hann voru allir á þá leið að auðvitað myndi hann skilja við konuna sína, því skiljanlega myndi hann kolfalla fyrir mér á nóinu og giftast mér svo með pompi og pragt.

Svona svipað gerði nú fyrrverandi kona Sylvester Stallone á sínum tíma. Hún er dönsk og var víst fyrirsæta. Hún var skotin í Stallone og dreif í því að láta draum sinn rætast. Hún gerði sér litið fyrir og  keypti sér miða til Hollywood og bankaði upp á hjá goðinu. Og þau voru harðgift skömmu seinna.


Annars sveik Placido mig, því hann skildi við konuna sína löngu eftir að ég var að pala í því að giftast honum og nældi sér í kornunga stúlku. Fussum svei. 

Fyrir rúmum tuttugu árum, var La traviata sýnd í Íslensku óperunni með þeim Garðar Cortes og Ólöfu Kolbrúnu.  Ég fór tvisvar í óperuna til að sjá La traviata þá.  Síðan fór ég tíu sinnum í bíó til að sjá óperuna þar. Svo fékk ég spóluna og get ekki talið hve oft ég hef horft á hana.

Reyndar sá ég La traviata í Íslensku óperunni um daginn, en var ekki mjög hrifin af þessari uppfærslu. En söngkonan sem fór  með hlutverk Violettu bjargaði sýningunni.

Ég er loksins búin að lagfæra myndina 'Fæðing Surtseyjar' og læt hana fljóta hér með, þó hún njóti sín ekki til fullst því birtan var ekki nógu góð. Ég vona að hægt verði að ramma hana inn,  þó olíulitirnir séu ekki ennþá orðnir þurrir.
Ég  er bara svona, yfirleitt á síðustu stundu með alla skapaða hluti.
En það reddast, eins og sagt er.

 

Á afmæli kattarins

 

Viðsjárverð þykir mér glyrnan gul,
geymir á bak við sig marga dul,
óargadýranna eðli grimmt
á sér í heilanum fylgsni dimmt.

Alla tíð var þó með okkur vel,
einlægt mér reyndist þitt hugarþel,
síðan ég forðum þig blindan bar,
breiddi á þig sæng þegar kaldast var.

Fimm voru systkinin fædd í heim,
fagnar þú degi hið eina af þeim;
hinum var öllum í æsku drekkt,
ósköp er kattlífið dapurlegt.

Lifað nú hefur þú árið eitt,
oddhvöss er vígtönnin, klóin beitt;
stundum á kvöldin með kurteis hljóð
kveðurðu af munni fram ástaljóð.

Andvakan þykir mér yfrið löng
uns ég í garðinum heyri söng,
hugurinn glaðnar þá heldur til,
hlægir mig dillandi raddarspil.

Til munu þeir sem það tónverk líst
tilkomulítið, en eitt er víst:
læðan sem kúrir á leyndum stað
leggur við eyrun að hlusta á það.

Mjúkur, með kirfileg kampahár
kemurðu að dyrum í morgunsár,
upp þig úr munnvatni allan þværð,
augunum lygnir í sæld og værð.

Ólundin margsinnis úr mér rauk
er ég um kverk þér og vanga strauk,
ekki er mér kunnugt um annað tal
álíka sefandi og kattarmal.

Trýnið þitt starfar og titrar kvikt,
tekst því að skynja svo marga lykt,
þar sem mér ekki með allt mitt nef
unnt er að greina hinn minnsta þef.

Bugðast af listfengi loðið skott,
lyftist með tign er þú gengur brott;
aldrei fær mannkindin aftanverð
á við þig jafnast að sundurgerð.

 

        Jón Helgason
 

'Mér varð hugsað til þín, hvers mynd í hjarta ég geymi'

 

                            

                                                           Teiknað blindandi 

 

Langt er síðan sá ég hann
sannlega fríður var hann.
Allt sem prýða má einn mann
mest af lýðum bar hann.

Augun mín og augun þín
ó þá fögru steina.
Mitt er þitt og þitt er mitt.
Þú veist hvað ég meina.

Þó að kali heitur hver
hylji dali jökull ber.
Steinar tali og allt hvað er
aldrei skal ég gleyma þér.

 

Úr vísum Vatnsenda Rósu.