Hestanótt Vatnslitir. Sést ekki öll t.d. himinninn.

Gamalt ljóð á nýjum belg

Stórmál e. Guðnýju Svövu Strandberg 8. júní, 2006 : í Almennt og Íslensk ljóð. 0 komment

Aðalmálið er
að hafa eitthvað
til málanna að leggja

og það er mitt hjartans mál
að ekki verði mikið mál
að leysa vandamál
varðandi málefni
og stefnumál
flokksins

eða máls málanna

sem er bundið mál

því tók ég til máls
um mál málanna
meðal málsmetandi manna

gerður var góður rómur að máli mínu
enda er ég rómuð fyrir
að vera vel máli farin
og hafa sannfærandi málróm

kvisast hefur út orðrómur um það
að málið sé í höfn

enda er það málið

er það mál manna
að ég hafi alfarið tekið málin í mínar hendur

og þar með leyst málið

- sem er mjög gott mál

Guðný Svava Strandberg

Ja hérna!

Ég sem er nýgenginn í VG og í fyrsta skipti sem ég gerist flokksbundin á ævi minni. Ég hafði trú á þessum flokki en þetta finnst mér nú vera að tala tungum tveim, vera algjörlega á móti Álverinu í Straumsvík en jafnframt að biðja um fjárstuðning frá sama fyrirtæki. 
 Svona tvíhliða  tækifærismennsku eða hvað ég á að kalla það get ég ekki viðurkennt og trúað á. Þess vegna ætla ég að segja mig úr þessum flokki hið snarasta.
Ég hélt að VG væru öðruvísi, væri hreinn og beinn flokkur og laus við alla þá spillingu og græðgi sem mér hefur fundist einkenna alla pólitík hingað til.
En svo bregðast krosstré sem önnur tré og eftir sit ég sorgbitin og svekkt og enn einu sinni minnt á fallvaltleika lífsins og þessarar fjandans póli- tíkar.

En það er ekki nóg með að póli -tíkin reyni að afla sér peninga á ólíklegustu stöðum. Bankarnir sem græða offjár á fólkinu í landinu með okurvöxtum og fleira svínaríi leita nú einnig að fórnarlömbum sínum meðal  yngstu kynslóðarinnar.
Hún er slungin auglýsingin frá Landsbankanum sem á svo sannarlega að höfða til barnanna og jafnframt náttúrulega að reyna að græða á vöxtunum sem þau gætu útvegað bankanum.

ERT ÞÚ Í SPROTUNUM?
TAKTU ÞÁTT Í SKEMMTLEGUM SPROTALEIK.
EINA SEM ÞÚ ÞARFT AÐ GERA ER AÐ LEGGJA 1000 KR.
INN Á REIKNINGINN ÞINN OG ÞÚ GÆTIR UNNIÐ
3 MIÐA Á 

'ÚTI ER ÆFINTÝRI.'

Já æfintýrið er svo sannarlega úti.
 

VG óskuðu eftir fjárstuðningi Alcan

Blómabrjálæðið verður mér að bana

Ég keypt mér æðislega fallega alparós um daginn með tvílitum blómum. Hún er bæði með rauðbleik blóm og hvítbleik blóm með rauðum jöðrum. Ég setti hana inn í tölvuherbergi til þess að hafa blessaða blómadýrðina nálægt mér þegar ég væri í tölvunni, en þar eyði ég drjúgum tíma.
Ég passaði svo að vökva rósina mína reglulega því hún má aldrei þorna og svo passaði ég hana að sjálfsögðu líka fyrir Tító og Gosa sem finnast öll blóm mjög girnileg til átu.
Æðið gekk svo langt að þegar ég las það í blómabókinni minni að alparós þrífist best við lágan hita skrúfaði ég fyrir ofninn í tölvuherberginu.
Svo leið og beið og alltaf sat ég í þessum skítakulda við tölvuna svo yndislega alparósin mín mætti lifa  sem lengst.
Eftir viku fannst mér undarlegt hvað ég var orðin slöpp eitthvað, það bogaði sífellt af mér svitinn við minnstu hreyfingu. Ég hafði ekki við að þerra á mér ennið sem alltaf var rennandi blautt og stundum varð ég jafnvel að rífa mig úr öllu að ofan, þegar mér fyrirvaralaust varð alveg óbærilega heitt.
En það hafði lítið að segja því ég var ekki fyrr orðin allsber að ofan en ég var komin með kuldahroll niður eftir öllu bakinu. 
Ég skildi ekkert í þessu heilsufari og var ekki á það bætandi því bakverkurinn hafði tekið sig upp að nýju og leiddi sársaukinn niður í vinstri fót einsog áður.
Ég fór því á læknavaktina og dóttir mín blessuð keyrði mig því ég þori ekki fyrir mitt litla líf að keyra bíl í Reykjavík, því  það  litla sem ég lærði, lærði ég úti á landi.
Læknirinn sem var á vakt lét mig hafa parkódín forte þegar ég sýndi honum gamlan pakka sem heimilislæknirinn hafði eitt sinn skrifað uppá. En ég þurfti samt að útskýra vel fyrir henni að ég væri með kölkun í baki og eitthvern beinhnúð á einum hryggjarlið fyrir utan mænuþrengslin.
Ég sagði henni líka frá hitaköstunum og svitanum og að mér væri illt í augum og nefi og haus. Læknirinn var eitthvað óþolinmóður og leit á klukkuna vitandi að hundrað manns biðu frammi á biðstofu. Hún bankaði samt á kinnarnar á mér og skoðaði augun og skrifaði svo annan lyfseðil og rétti mér.
Ég sá að hún hafði skrifað uppá penicillin. Ég varð hálfvandræðaleg og tjáði henni að ég væri með ofnæmi fyrir penicillini,  þá nennti hún ekki að standa í þessu veseni  lengur og sagði mér að tala bara við heimilislækninn í fyrramálið.
Í nótt svaf ég svo sama og ekkert því ég var komin með hósta líka og svo nístandi blöðrubólgu ofan á allt saman og var hreint og beint að drepast. Mig dreymdi meira að segja að ég væri að kasta upp.
Þegar ég  svo vaknaði seint um síðir  rættist draumurinn alveg bókstaflega og ég rétt náði að komast inn á klósett til þess að losa mig við það litla sem í maganum var.
Ég var svo aum að ég hringdi í hjúkrunarfræðinginn á heilsugæslunni og sagði henni alla málavöxtu, að ég væri með bronkítis, kinnholubógu, hvarmabólgu og blöðrubólgu og bað hana um að skila því til heimilislæknisins að ég þyrfti sýklalyf.
Nei það gengur ekki, sagði hún, þú verður að fá tíma hjá honum á morgun eða fara bara á læknavaktina.
Það gengur víst, sagði ég móðursýkislega. Ég var á læknavaktinni í gær og ég er ekki á bíl og get ekkert farið þangað aftur, bætti ég við . Heimilislæknirinn getur alveg gert þetta. Ég get ekki beðið lengur, sagði ég dramatískri röddu og nú var ég komin með grátstafinn í kverkarnar af sjálfsvorkunn.
Jæja ég skal sjá hvað ég get gert, sagði  hjúkrunarfræðingurinn  sefandi.  En ég lofa engu, bætti hún við. Já þakka þér fyrir,  snökti ég  eins og  smábarn. 
En  læknirinn þarf að  láta  apótekið  vita að það  eigi að senda lyfin heim, röflaði ég áfram.
Allt í lagi ég hringi ef þetta gengur ekki,  sagði hjúkkan og lagði á, dauðfegin að losna við  þessa óþolandi manneskju úr símanum.
Seinnipartinn í dag komu svo lyfin með skilum frá mínum gamla góða heimilislækni. Í millitíðinni reyndi ég að blogga smá og þá rann upp fyrir mér ljós þar sem ég sat í jökulköldu herberginu. Þetta var allt andskotans alparósinni að kenna. Hún þurfti kulda til þess að lifa lengi og ég hafði auðvitað látið það eftir henni með þeim afleiðingum að ég sjálf var að drepast hægt og hægt .
Ég er að pæla í að hætta í þessu blómabrjálæði og fara að rækta plastblóm í staðinn sem þrífast víst ágætlega án þess að slökkt sé á ofnunum.

Mér er spurn?

Ætli þetta hafi verið þeytt rjómablíða?

Rjómablíða á Austurlandi

FOR ALL YOU ANIMAL LOVERS OUT THERE

                   MAKE SURE YOU READ TO THE END.

 

Where do pets come from? A newly discovered chapter in the Book of Genesis has provided the answer to "Where do pets come from?"

Adam and Eve said, "Lord, when we were in the garden, you walked with us every day. Now we do not see you any more. We are lonesome here, and it is difficult for us to remember how much you love us."

And God said, I will create a companion for you that will be with you and who will be a reflection of my love for you, so that you will love me even when you cannot see me. Regardless of how selfish or childish or unlovable you may be, this new companion will accept you as you are and will love you as I do, in spite of yourselves"

And God created a new animal to be a companion for Adam and Eve. And it was a good animal. And God was pleased. And the new animal was pleased to be with Adam and Eve and he wagged his tail. And Adam said, "Lord, I have already named all the animals in the Kingdom and I cannot think of a name for this new animal." And God said, " I have created this new animal to be a reflection of my love for you, his name will be a reflection of my own name, and you will call him DOG."

And Dog lived with Adam and Eve and was a companion to them and loved them. And they were comforted. And God was pleased. And Dog was content and wagged his tail.

After a while, it came to pass that an angel came to the Lord and said, Lord, Adam and Eve have become filled with pride. They strut and preen like peacocks and they believe they are worthy of adoration. Dog has indeed taught them that they are loved, but perhaps too well." And God said, I will create for them a companion who will be with them and who will see them as they are.

The companion will remind them of their limitations, so they will know that they are not always worthy of adoration. And God created CAT to be a companion to Adam and Eve.

And Cat would not obey them. And when Adam and Eve gazed into Cat's eyes, they were reminded that they were not the supreme beings.

And Adam and Eve learned humility. And they were greatly improved. And God was pleased . And Dog was happy.
And the Cat, well he didn't give a shit one way or the other.

Herm þú mér

Í augum sé ég angist
von og þrá
og bak við veruleikans sýndarþil
- ert þú!
Sem ég á enga vegu skil.

Svo spegill, spegill herm þú mér
-  er ég  til?

POURQUOI PAS? hjá Sævari Karli

Við Katrín vinkona skelltum okkur á sýninguna hjá Sævari Karli á  laugardaginn klukkan tvö. Píanóleikurinn barst fra versluninni langt uppeftir Bankastrætinu og Sævar Karl stóð rétt innan við dyrnar  og heilsaði okkur með handabandi.
Sælar stelpur mínar sagði hann kumpánlega og ég notaði tækifærið og þakkaði honum fyrir boðið. Það var reyndar ekki búið að opna inná sýninguna svo við röltum um búðina og skoðuðum föt, að sjálfsögðu.
Ég sá þarna vandaðan tvíhnepptan rykfrakka sem var nákvæmlega eins og sá sem ég keypti í Edinborg fyrir 13 árum.  Ég var mjög ánægð með að uppgötva að  rykfrakkinn minn er þá ennþá hæstmóðins. En mér brá þegar ég leit á verðið,  tæpar 86 þúsund krónur kostaði flíkin aðeins.
Vá, ég er þá aldeilis flott að eiga svona dýrindis kápu.
Mín er alveg eins og ný í dag því akkúrat þegar ég var búin að festa kaup á henni, duttu rykfrakkar úr tísku í áraraðir.
Ég sem hendi aldrei fötum eftir að ég gerðist sek um það asnastrik eitt sinn þegar ég var að flytja, að fleygja öllum módelklæðnaðinum sem ég hafði sjálf teiknað og látið sauma á mig,  þegar ég var yngri, geymdi auðvitað kápuna frá Edinborg í  öll þessi ár. 
Dóttir mín var heldur ekkert smá brjáluð útí mig þegar ég sagði henni frá þessum hálfvitahætti mínum á sínum tíma.

Svo opnaði sýningin og frönsk Madame hélt ræðu á ensku. Allir fengu svo glas af freyðivíni,  nema ég og Katrín.
Ég held svei mér þá að þetta hafi verið eitthvað samsæri hjá framreiðslu stúlkunum. Í hvert skipti sem einhver þjónustan nálgaðist okkur með hlaðinn bakka af fleytifullum glösum sneri hún við á punktinum um leið og hún kom auga á okkur Katrínu þar sem við stóðum hlið við hlið og mændum löngunaraugum á  vínglösin.
Við blótuðum pent í lágum hljóðum og tautuðum í barm okkar. 'Varla erum við ósýnilegar?' ' Við sem höfum puntað okkur svo flott upp'  'Já og ég skarta meira að segja þessum forláta hatti', sagði ég móðguð.  En svo slógum við þessu upp í kæruleysi þó þetta væri vissulega skrýtið og nutum sýningarinnar. Við könnuðumst báðar við marga sýningargesti í sjón sem höfðu verið í MHÍ eða Listaháskólanum.  Ég kinkaði líka kolli til gamalla kennara minna sem voru þarna í heimspekilegum samræðum við einhverja lista gúrua.

Myndirnar á sýningunni voru tískuteikningar eftir franska listamenn. 'Traits trés mode'
Þetta voru mjög skemmtilegar myndir og sýningarskráin sagði að tískuteiknun gengi nú í gegnum einststaka endurnýjun.
'Við upphafið á nýju árþúsundi lauk stöðnun greinarinnar. Ritstjórar tímaritanna endurnýjuðu smekk manna fyrir ákveðnum grófleika og tilgerðarleysi sem stundum leitaði innblásturs til níunda áratugarins og sýndu kraftmiklar tískuteikningar sem náðu fljótt heimsathygli og töldust í fremstu röð.
Myndirnar hafa því prýtt forsíður margra tískublaða svo sem Elle, Voque, Madame, Wallpaper og fleiri.'
'Nýtt grafískt landslag er komið fram, með ímyndum sem eru á mörkum samtímatilistar, götulistar, ljósmyndunar og nýrrar tækni.  Að baki þessarar þróunar býr krefjandi listræn hefð sem gerir teikningu franskrar tísku í dag að sérstökum listrænum heimi í og af sjálfum sér.'
Við Katrín áttum góða stund þarna þó við værum skildar útundan af freyðivíns Elítunni og við urðum aldeilis upp með okkur þegar ljósmyndari bað um að fá að taka mynd af okkur og skrifaði niður nöfnin okkar.
Katrín sem venjulega hatar að láta mynda sig varð allt í einu grafalvarleg eins og hún væri við jarðarför  en ég afturámóti hrökk til baka í fyrirsætugírinn og gretti mig ógurlega framan, í myndavélina í algjörlega misheppnaðri tilraun til þess að brosa sætt.
Það eru alltaf teknar myndir af okkur Katrínu þegar við förum saman á sýningar en það er undarlegt að aðeins einu sinni hefur mynd af okkur verið birt.
Við kvöddum Sævar Karl með virktum og hann benti okkur á að það væru líka myndir í glugganum á versluninn.
Við skruppum svo í Smáralind í ákveðna verslun þar og keyptum okkur rauðvín og smá bjór til að bæta okkur upp freyðivíns skúffelsið á sýningunni. Við keyptum líka í matinn fyrir helgina og brunuðum svo heim til okkar ánægðar með daginn. 

Kötturinn bjargaði lífi mínu

 

 

 

Ég las um það í Mogganum um daginn að hundur í eigu einhverrar konu í Bandaríkjunum hefði bjargað lífi hennar þegar það stóð í henni eplabiti. Hundurinn felldi konuna í gólfið og hoppaði ofan á bringunni á henni þar til bitinn hrökk upp úr henni.
Þegar ég las þetta minntist ég þess þegar kötturinn minn hann Bambus sálugi bjargaði lífi mínu fyrir 11 árum.
Ég hafði hitað mér hafragraut um morguninn og fengið mér að borða en látið svo pottinn aftur á helluna en gleymt að slökkva á henni.
Ég var ennþá grútsyfjuð og  átti  frí í vinnunni svo ég lagði  mig aftur.  Ég rumskaði við það að mér fannst einhver strjúka mér um kinnina. É g hélt að þetta væri sambýlismaður minn sem væri að gæla við mig í svefninum og sofnaði ljúflega aftur.
En mér fannst skrýtið að hann lét ekki þar við sitja að strjúka mér einu sinni um vangann heldur gerði hann það hvað eftir annað.
Ég man að ég hugsaði í svefnrofunum. Voðaleg ást er þetta, það er ekki einu hægt að fá  frið þegar maður er dauðþreyttur og sofandi.
Það var ekki fyrr en ástmaðurinn klóraði mig fast í kinnina sem ég rauk upp ösku þreifandi ill og öskraði. Hver andskotinn er þetta eiginlega! Er ekki einu sinni hægt að leyfa manni að sofa í friði?
Ég leit beint í bláu augun hans Bambusar síamskattarins míns sem horfði á mig hálfhræddur en samt eitthvað áhyggjufullur á svip . Ég skildi ekkert í því að ég átti erfitt með andardrátt, en svo tók ég eftir að íbúðin var full af reyk.
Mig rámaði eitthvað í hafragrautinn og staulaðist fram í eldhús í reykjarkófinu og sá þá að það skíðlogaði upp úr helv... pottinum.
Ég man ekkert hvernig ég kom pottinum ofan í vaskinn til þess að slökkva eldinn þó ég brenndi mig á annarri hendinni við verkið.
Potturinn var ónýtur og eldhúsbekkurinn sviðinn og ég sá fram á þetta slys myndi kosta mig einhverja peninga svo ég hringdi í tryggingafélagið mitt.
Þar var mér tjáð að þar sem eldurinn hefði ekki læst sig í eldhúsinnréttinguna heldur aðeins sviðið hana ætti ég ekki rétt á neinum bótum. Nú voru góð ráð dýr. Hvernig átti ég að fá pening fyrir viðgerðunum?
Skyndilega fékk ég hugljómum þegar ég mundi eftir því að borgað var fyrir fréttaskot hjá DV. Þegar blaðamennirnir heyrðu að Bambus hefði bjargað lífi mínu með því að klóra mig í kinnina vildu þeir endilega koma og taka mynd af okkur.
Það fór því þannig að við Bambus trónuðum á forsíðu DV daginn eftir en því miður var þessi frétt ekki talin besta frétt vikunnar en fyrir hana fékk maður best borgað. Einhverja aura fékk ég þó og þá skammtíma frægð sem fylgdi  forsíðurfrétt á DV.

 

 

 

 

 

 

Orðspor

Orðin sem okku fóru á milli
sporuðu út samband okkar.