Skriðjöklar Þrykk, blek, akrýl.

Ég er ekkert hissa á því....

að hann hafi fengið viðurkenningu fyrir að hlaupa fyrstur manna umhverfis heiminn.
Það er ekkert smáafrek að hafa hlaupið í loftinu kringum jörðina og það án þess að vera í geimbúningi einu sinni.

Breti hlýtur viðurkenningu fyrir að hlaupa fyrstur umhverfis heiminn

Ást ljóð

Ást mín er logandi bál
eins og brennan á þjóðhátíð í Eyjum.

 

Hvað er ást og hvað er losti? hefur kærleikurinn betri kosti?

Hvað ég vildi óska að ég væri ástfangin upp fyrir haus. Væri alveg á herðablöðunum af ást. Blindfull af ást. Væri úti að aka af ást. Sæi ekki sólina fyrir ást. Ást, ást, ást snemma að morgni....
.
Andsk... væl er þetta í mér annars. Er ég ekki búin með minn ástarkvóta? Eða hvað?
Eða er ég kannski bara of vandlát? Eða verð  ég kannski alltaf ástfangin af þeim sem ekki eru á lausu, eða eru með lausa skrúfu? Kannski ég sé sjálf með lausa skrúfu ?
Kannski er líka bara best að búa ein og geta gert allt sem manni sýnist án þess að þurfa að taka tillit til annarra? Hvað þá að þurfa að þrífa eftir aðra.
  Ég verð að viðurkenna að það fer ofboðslega í taugarnar á mér hjá blessuðum karlmönnunum að þeir skilja nánast alltaf klósettsetuna eftir opna. Pissa jafnvel stundum útfyrir.
Mér fannst það  því helví. frumlegt hjá mínum fyrrverandi heittelskaða kærasta þegar hann leysti það vandamál með því að festa ílangan holan járnsívalning í typpisstærð með löngum járnstöngum við reiðhjólsstýri. Setti svo haka á allt heila batteríið sem smellpössuðu til að sitja ofan á klósettbrúninni og stilla apparatið af.
Þetta  pissustýri lagði hann á sig að smíða algjörlega fyrir mig, því sjálfum var honum skítsama þó hann pissaði út fyrir þar sem það var ég sem þreif.
Þetta kalla ég kærleika í sinni tærustu mynd.

Þetta pissustýri virkaði annars ekki nógu vel til lengdar því þegar hann hallaði sér fram á stýrið til að pissa  hvíldi þungi hans sem var allmikiill á alltof veigalitlum punktum eða hinum fyrrnefndu hökum. Svo þetta endaði með því að hann mölbraut klósettið og datt sjálfur á hausinn oní skálina.

 
Þannig fór um þetta kærleiksverk hans til mín og var okkur báðum illa brugðið. Nokkru síðar leystist samband okkar upp í frumeindir sínar og við fórum sitt í hvora áttina.  Hann tók allt sitt hafurtask með sér en gleymdi viljandi pissustýrinu enda var það gjöf hans til mín eins og fyrr segir.
Pissustýrið hangir nú upp á krók í þvottahúsinu tilbúið til þess að gegna sínu hlutverki ef svo ólíklega skyldi vilja til að ég yrði ástfangin á ný og færi út í sambúð aftur.

Stúlkan með græna hattinn þrykk, blek, akrýl Efri hluti myndar.

Hasar hjá Bretaprinsum

Það yrði aldeilis hasar hjá bresku konungsfjölskyldunni og myndi líklega ríða henni að fullu ef Vilhjálmur myndi í ógáti barna einhverja píu sem hann býður uppá drykk heima hjá sér.

Bretaprinsar döðruðu drukknir á næturklúbbum

Óskastund

Í stjörnu
skini
stríðrar nætur
blikar
minning þín
tærblátt
ljós
snertir
blíðlega
vanga minn.
Stjörnur tindra
tifa
og deyja.
Óskastund
-er nú

Skemmtilegt kvöld

Ég fór út að borða með vinkonu minni á American Style í kvöld svo skruppum við á Catalinu í Kópavogi og slöppuðum af yfir einu bjórglasi. Ég stóðst löngunina í sígarettu með ölinu og var bara ánægð með sjálfa mig.
En toppurinn á kvöldinu var að horfa á myndina Skilyrðislaus ást í sjónvarpinu. Þetta er með betri myndum sem ég hef séð. Nú er klukkan langt gengin tvö að nóttu til og ég er að skríða upp í rúm með Tító.
Góða nótt öllsömul og sofið rótt.

Uppstilling í landslagi Vatnslitir Hluti af mynd

Upplýsandi umræður milli Íslendinga og innflytjenda

það var mikið fjör á síðasta húsfundi og margt spjallað á íslensku, ensku, litháísku og  pólsku. Albanarnir á neðstu hæðinni sem ollu mér þungum búsifjum þegar þeir puðruðu drullunni úr loftræstikerfinu yfir þvottahúsið mitt létu ekki sjá sig. þess vegna var engin albanska töluð á þessum fundi.
 Við ræddum um nauðsyn þess að láta mála stigaganginn og teppaleggja og fleira.
 það fussaði í litháísku konunni þegar við töluðum um að láta mála. það svo expensive láta mála, í Litháen fólk gera svona sjálft saman, sagði hún. 
Það varð smá þögn við þessi orð konunnar en svo sagði formaðurinn þungur á brún. Og hver á svo með leyfi að labba á milli íbúða og fá fólk til þess að vera samtaka í því að mála sjálft the stigagang ?  Ekki geri ég það, bætti hún svo við í fússi. 
Allt í lagi, ég vera húsvörður. Ég gera þetta, sagði sú litáíska. Formaðurinn missti andlitið en leit samt spurnaraugum á okkur hin. Hverjir eru samþykkir þessu, spurði hún svo í uppgjafartón.
Allir réttu upp hendina og þar með kusum við fyrsta 'innflytjandann' í húsinu í þetta virðingarverða embætti. 
það líka þarf laga the roof, sagði nýji formaðurinn. það leka hjá okkur efst uppi.
Jahá, hún ætlaði aldeilis að færa sig uppá skaftið, eyða bara öllu um efni fram um leið og hún var búin að taka við embættinu.
Jaá það verður náttúrulega að láta laga það. Fáum einhvern iðnaðarmann til að líta á þetta, önsuðum við.
Nei, nei allt í lagi maðurinn minn gera það. Gera hvað? Tala við iðnaðarmanninn.? Spurðum við eins og hálfvitar.
Nei hann maðurinn laga the roof, svaraði nýji formaðurinn. Það svo cheap gera það sjálf. Ekki láta gera það, expensive
Hann bara þarf vita hvar kaupa the stuff for the roof, bætti hún við.
 Við samþykktum þetta auðvitað eins og skot náttúrulega gegn því að borga manninum eitthvað fyrir verkið.
Við vorum búin að átta okkur á því að innflytjendurnir sem bjuggu í blokkinni okkar vissu hvernig átti að fara að hlutunum. Okkur rámaði líka eitthvað í það að hér áður fyrr hefði fólk á Íslandi vitað það líka.
Ég minntist meira að segja á það með stolti að þegar ég var  einbýlishúss eigandi á mínum yngri árum hefði ég sjálf múrað útidyratröppurnar og fleira og málað húsið mitt að utan upp undir þakskegg á annarri hæð. 
Það þurfti líka að skipta um ljósarofa á ganginum og bauðst Pólverjinn til að taka það að sér gegn pay en auðvitað cheaper en the electrician.

Svo upplýsti hann okkur um það að hann væri búinn að leigja út íbúðina sína í stigaganginum og væri að flytja í aðra íbúð sem hann hefði keypt í Fossvogshverfi.

Helmingur umfjöllunar um innflytjendur á síðasta ári var hlutlaus

Ég er...

Ég er
rósin
sem blómgast að hausti
ég er
unglingsins
elliglöp
ölið sem alkinn
ei smakkar
og ástin
sem kann bara rök
ég er
marglytta
í fjörunnar sandi
ég er
fjúkandi bylur
í sól
ég er
saga sem löngu er liðin
ég er
álfur
sem kom út úr hól.