Huggun

Þú kemur til mín
ósköp hægt og hljótt
er húmið dökka
sest, um sefa minn.
Í hjarta mér
þá helköld ríkir nótt
en heit mín tár
sem falla´ á fölva kinn.
Þá lýsa mér
þín augu blíð og blá.
Svo björt og hrein
þar skín mér, ástin þín.
Sem glæðir aftur
gleymda von og þrá.
Þú göfga litla
hjartans, kisan mín.

Þú ert nú meira skoffínið segja sumir og standa þá í þeirri meiningu að skoffín séu afvæmi tófu og kattar, en refir og kettir eru ekki skyldir, því hafa skuggabaldrar og urðarkettir aldrei verið til nema í þjóðsögum

 

 

 Né

skoffínið,

 

 
því  það

er kvikindi

eitt illyrmislegt,

sem

klekst út úr

hanaeggi. Þeir menn

sem skoffín augum

líta verða aldrei

samir menn eftir.

 

 

Það hefur lengi verið lífseig þjóðsagan um það, að refir og kettir séu skyldir og að afkvæmi þeirra séu urðarkettir og skuggabaldrar, (sumir sögðu skoffín einnig vera undan þessum óskyldu dýrum komið, en það er ekki rétt haft eftir þjóðsögunni.)

Fór það eftir því hvort það var refur sem var faðirinn og kattarlæða móðirin, eða öfugt hvort skuggabaldur eða urðarköttur kom undir.

Til eru þeir sem halda jafnvel enn þann dag í dag að þetta sé dagsatt. Leyfi ég mér því að birta hér grein af Doktor.is, um ætt refa, hunda og úlfa til þess að sýna fram á, að þó þjóðsaga þessi sé skemmtileg og jafnvel ógnvekjandi, þá á hún sér enga stoð í raunveruleikanum.

Hún er aðeins þjóðsaga og stendur vel fyrir sér sem slík, en ekki meira en það.

 

Spurning. Hvað eru refir og úlfar mikið skyldir?

 

Svar Úlfar (Canis lupus) og refir tilheyra sömu ætt rándýra, hundaættinni (Canidae), og teljast því frekar skyldar tegundir.

 

Í hundaættinni eru 35 tegundir í 10 ættkvíslum. Hér er hægt að skoða ættartré rándýra. Flokkun ættkvísla í hundaætt er á þessa leið

------------------------------------------------------------------                
                                                    Canis
                                                    Lycaon
                                                    Cuon                      Hundar og úlfar
                                          Cluysocyon
                                          Nyctereutes
                                                    Speothos
    Hundar          ---------------------- 

                                                    ------------------------------
                                                     Vulpe
                                                     Ducicyon                     Refir
                                                     Alopex
                                                     Otocyo
-------------------------------------------------------------------

 

Flokkun ættkvísla í hundaætt er á þessa leið:

Í Canis-ættkvíslinni eru alls níu tegundir.

Þær eru úlfur eða gráúlfur (Canis lupus),
rauðúlfur (C. rufus),
sléttuúlfur (C. latrans),
dingóinn (C. dingo),
hundur (C. familiaris)

og loks fjórar tegundir sjakala.

Talið er að tegundir ættarinnar

 
hafi fyrst komið fram

 
á Eocene-tímabilinu fyrir um

 
38-54 milljónum ára.

 

Steingervingafræðingar hafa fundið tegundir frá þessu tímabili sem greinast í fimm ættkvíslir. Tegund einnar þeirra (Cynodictis) líkist mjög svonefndum þefketti og telja fræðimenn að viðskilnaður þessarar ættar við önnur rándýr hafi átt sér stað á þessu tímabili.

 

 

Úlfurinn

                                                   
(Canis lupus) er stærsti meðlimur hundaættarinnar og fyrir tíma mannsins hafði hann mesta útbreiðslu þeirra.

Hann lifði um alla Norður-Ameríku, Evrópu og Asíu. Vísindamenn hafa skipt honum niður í allt að 32 deilitegundir, allt frá stórvöxnum heimskautaúlfum (C. lupus tundarium og albinus) til smárra deilitegunda sem lifa á Arabíuskaganum og í Mið-Asíu.

 

------------------------------------------------------------- 

Alls eru þekktar 21 tegund refa og

finnast þeir alls staðar nema í

Ástralíu og á Suðurheimskautssvæðinu

Tegundir af ættkvíslinni Vulpes eru meðal annars rauðrefurinn (Vulpes vulpes)
og grárefur (V. cinereoargenteos).
Rauðrefur er stærsta refategundin og að öllum líkindum sú algengasta.

Grárefur sem einnig er nefndur trjárefur vegna klifurhæfileika, lifir á sléttum Norður-Ameríku.

Innan vulpes-ættkvíslarinnar eru þekktar tólf tegundir refa.

 

Sjö tegundir eru til af Suður-Amerísku refunum Dusicyon.

                                                                                                                             
Í ættkvíslinni Alopex er aðeins til ein tegund, heimskautarefurinn (Alopex lagopus). Hann lifir meðal annars norðarlega á Grænlandi, í Norður-Alaska og Kanada, Íslandi, Svalbarða og nyrst í Rússlandi.

 

Í fjórðu ættkvíslinni Otocyon er einnig aðeins ein tegund Otocyon megalotis, sérhæfð skordýraæta með hálfgerð leðurblökueyru; hún lifir í sunnanverðri Afríku.

 

Heimild og myndir * Macdonald, David (ritstj.), The Encyclopedia of Mammals,
Abindgon, Oxford, 1995. * Namibian Wildlife *
Traffic Um þessa spurningu Dagsetning Útgáfudagur10.9.2002 Flokkun: Raunvísindi > Lífvísindi: dýrafræði Efnisorð hundar refir úlfar skyldleiki
ættartré Tilvísun Jón Már Halldórsson. „Hvað eru refir og úlfar mikið skyldir?“.
Vísindavefurinn 10.9.2002. http://visindavefur.is/?id=2698.
(Skoðað 18.8.2008). Höfundur Jón Már Halldórssonlíffræðingur 

Dettifoss, (brot)

 Mér er þetta brot úr kvæði Kritjáns Jónssonar fjallaskálds,
(sem ég á reyndar ættir að rekja til), eitthvað svo hugleikið í dag.

 

Stormarnir hvína, stráin sölna
stórvaxin alda rís á sæ,
á rjóðum kinnum rósir fölna
í regin-köldum harma-blæ,
brennandi tár um bleikan vanga
boga, því hjartað vantar ró
- en alltaf jafnt um ævi langa
aldan í þínu djúpi hló.

Kristján Jónsson 1842 - 1869.

'Allt sem við viljum er friður á jörð'

 

Allt sem við fáum, er að færa auðmönnum gull,

allt sem við fáum, er ´til helvítis með öryrkj-ana',

allt sem við fáum, er að blekkj´a útlendinga-asnana,

allt sem við fáum, er samráð fyrir-tækjana,

allt sem við fáum, er bullið með borgar-stjórnina.

Allt sem við viljum, er réttlæti á jörð!!!

Óskastund

Í stjörnuskini
safírnætur
blikar minning þín.
Blátært ljós
snertir blíðlega
vanga minn.

Stjarndaggir
glitskærar
falla til jarðar
hljótt.

Stjörnur tindra
tifa- og hrapa.

-óskastund er nú!

Ég hélt, að konur gætu verið sexý, án þess að vera stífmálaðar...

En....

 
... þessar myndir fengu mig til að hugsa mig um tvisvar.

 

 

Þessi mynd af Coldie, gerði mig skíthrædda! 

Og þessi hræddi gersamlega úr mér líftóruna. 

 

Eruð þið ekki ánægðari með ykkur sjálfar núna, stelpur? 

 - Farið  þá bara og smellkyssið spegilmyndina ykkar. 

Ég á bara ekki til eitt einasta orð

yfir fyrirlitningu minni á kínverskum yfirvöldum, sem óvirða ekki aðeins mannréttindi, heldur líka dýraréttindi. Kínverjum má líkja við þá, sem halda að það sé nóg að þvo á sér andlitið, en láta það vera að fara í bað. En eins og vitað er, þá kemur fýlan , upp um slíkt fólk. 

Flækingsdýrum útrýmt

Það sem dýrin gera þegar við erum ekki heima

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hefur nokkuð tognað á munnvikunum?

Kisinn minn sálugi, hann Bambus, bjargaði líka lífi mínu fyrir rúmum áratug

Bambus, var síamsköttur í föðurætt, en persi í móðurættina. Hann var félagi minn og vinur í tíu ár, allt þar til ég neyddist til þess að láta svæfa hann, þar sem hann var kominn með krabbamein í lifur.
Það voru þung spor þegar ég fór með  hann, mikið veikan upp á  Dýraspítala, þar sem dýralæknirinn sagði mér, að Bambus væri kominn með svo langt gengið krabbamein, að ekki væri forsvaranlegt annað en að lina þjáningar hans, með svæfingu.

Bambus fór eitt sinn á kattasýningu, þegar hann var upp á sitt besta og gerði garðinn aldeilis frægan þar. Honum leið svo illa  í búrinu sínu og var svo hræddur við mannfjöldann, að veinin  í honum heyrðist alla leið út á götu. Sjónvarpsmenn sem komu á staðinn runnu á hljóðin og 'tóku að sjálfsögðu, viðtal' við 'Bambusinn'.  

Það var með naumindum, að hægt  væri að nema, það sem fréttamaðurinn, sem hélt á  hinum fræga Bambusi', sagði, sökum ærandi öskursins  sem þessi 'súperstjarna' gaf frá sér.   

Þó komst það til skila, að, 'Fressinum Bambusi, líkaði svo illa vistin á kattasýningunni, að hann lagði fyrst búrið sitt algjörlega í rúst og fór síðan fljótlega heim upp úr því'. 

Dóttir mín, hún Erla Ósk og frænka hennar Eva, sem höfðu farið með Bambus á sýninguna, voru alveg eyðilagðar yfir þessari dæmalausu framkomu kattarforsmánarinnar.
Sögðu þær báðar, þegar heim var komið, að  ef Bambus hefði aðeins getað haldið sér saman, hefði hann örugglega unnið fyrstu verðlaunin á sýningunni, með elegans. 

Það tók þær margar vikur að fyrirgefa Bambusi.

En svona var Bambus bara, hann lét alltaf vel í sér heyra ef það var eitthvað sem honum mislíkaði, eða þá langaði í.
Ég tala nú ekki um, ef að hann var svangur, þá gaf hann frá sér ærandi sírenuvæl, þar til hann fékk eitthvað að éta.

Samt var hann óttalegt krútt, hann Bambus minn og líka algjör hetja, því hann bjargðaði mér eitt sinn frá bráðum bana. 

Ég hafði ætlað að elda mér hafragraut, snemma morguns. En þar sem ég var grútsyfjuð hallaði ég mér í stofusófann meðan suðan kom upp á grautnum og steinsofnaði.

Ég vaknaði við það að Bambus klóraði mig í kinnina og sá þá að íbúðin var full af reyk, því kviknað hafði í hafragrautspottinum. 

Ég væri ekki til frásagnar nú, ef Bambusar hefði ekki notið við. Og Bambus varð svo frægur, að komast ekki bara í fréttirnar í sjónvarpinu fyrir frammistöðu sína á kattasýningunni, heldur líka á forsíðu DV, fyrir frækilega björgun úr lífsháska. 

 

 

 

 

Köttur bjargaði lífi eiganda síns

Thougts For The Day