þyngra en tárum taki

er að meðtaka svona frétt, en ég táraðist þó. En mér er spurn, hvar er móðirin?
Er hún kannski samsek föðurnum þar sem hún horfði á hann misnota dæturnar? Eða er hún e.t.v.svo gjörsamlega eyðilagt fórnarlamb mannsins síns og barnsföður að hún gat ekki meira og flýði þess vegna óbærilegar aðstæður?
Var ekki einu sinni fær um að taka telpurnar sínar með sér til þess að bjarga þeim frá sömu örlögum og hún sjálf hafði hlotið. Var svo skemmd að móðureðlið sem er eitt það sterkasta afl sem til er í veröldinni var dáið eins og sál hennar sjálfrar.

Það kom ekki fram í fréttinni hvað gert verður til þess að bjarga sálarheill þessarra tveggja ungu ógæfusömu telpna. Kannski skiptir það ekki máli héðan af. Líf þeirra var eyðilagt hvort eð er áður en það var í rauninni byrjað. 
Það er heldur ekki hægt að gera neitt það fyrir þessar telpur sem getur að fullu bætt þeim skaðann úr þessu. 

Það skiptir því í raun litlu máli fyrir þær hversu langa fangelsdóma þau ómenni hlutu sem léku sér að því að leggja líf þeirra í rúst.
En ég efast þó um að sú staðreynd sé ástæðan fyrir þessum vægu dómum.
Nei því miður er ástæðan sú sama og ætíð í svona málum, algjört skilnings og skeytingarleysi dómsvalda gagnvart morðum á sálum ungra barna og kvenna.

Þyngri refsidómar skipta fyrst og fremst máli að því leyti að þeir myndu ef að líkum lætur koma í veg fyrir tíðni svo hryllilegra afbrota sem þessarra og einnig verða sakamönnunum makleg málagjöld.

Segir unga dóttur hafa tekið við starfi vændiskonu af móður sinni

Dýralíf og undarleg saga um móðurlíf.

 

                         Yndislegt ungviði og ein góð saga

 The Washcloth...Ladies, this has to read, laughed at and passed. There is not a woman alive todwho won't crack up over this!

 I was due for an appointment with the gynecologist later in the week.
Early one morning, I received a call from the doctor's office to tell me that I had been rescheduled for that morning at 9:30.
I had only just packed everyone off to work and school, and it was already around 8:45a.m.
The trip to the office took about 35 minutes, so I didn't have any time to spare.
As most women do, I like to take a little extra effort over hygiene when making such visits, but this time I wasn't going to be able to make the full effort.
so, I rushed upstairs, threw off my pjs, wet the washcloth that was sitting next to the sink, and gave myself a quick wash in the area to make sure I was at least presentable. I threw the washcloth in the clothes basket, donned some clothes, hopped in the car and raced to my appointment.
I was in the waiting room for only a few minutes when I was called.
Knowing the procedure, as I'm sure you do, I hopped up on the table, looked over at the other side of the room and pretended that I was in Paris or some other place a million miles away.
I was a little surprised when the doctor said, "My, we have made an extra effort this morning haven't we?" I didn't respond.
After the appointment I heaved a sigh of relief and went home. The rest of the day was normal...some shopping, cleaning and cooking. After school when my 6-year old daughter was playing, she called out from the bathroom,
"Mommy, where's my washcloth?" I told her to get another one from the cupboard. She replied, "No, I need the one that was here by the sink, it had all my glitter and sparkles saved inside it.

" I am never going back to that doctor ever...

 

 

Hindin, mynd, þrykk og blek Ljóðabrot eftir Davíð Stefánsson

                                  

                                          ' Langt inn í skóginn leitar hindin særð,
                                           og leynist þar sem enginn hjörtur býr,
                                           en yfir hana færist fró og værð.
                                           Svo fjarar lífið út.

                                           Ó kviku dýr,reikið þið hægt er rökkva tekur að
                                           og rjúfið ekki heilög skógar vé,
                                           því lítil hind, sem fann sér felu stað
                                           vill fá að deyja ein á bak við tré.

                                           Um blóð, sem fyrr var bæði ungt og heitt,
                                           mun bleikur mosinn engum segja neitt.'

Aumingja maðurinn

Dánarorsökin hefur örugglega verið sjónvarpssýki!  Þá er eins gott að að passa sig á sjónvarpsglápinu.
Líklega er heilnæmast að takmarka einnig tölvunotkunina því hver veit nema hún sé jafn banvæn og imbakassaáhorfið.
Og ég sem er orðin bloggfíkill!!  

Látinn fyrir framan sjónvarpið í rúmt ár

Deleríum Tremens?

Vá maður! Ég yrði brjáluð ef ég væri einhvers staðar úti á lífinu svona 'aðeins hífuð' og svoleiðis og klósettið færi að ávarpa mig þegar ég settist á það til að pissa. 
Ég myndi örugglega halda að það væri eitthvert hryllilegt skrímsli í klósettinu álíka og í bókinni 'The It' eftir Stephen King og hlaupa fram æpandi með allt nið´r mig og valda svo hrikalegu hneyksli að ég gæti aldrei látið sjá mig neins staðar eftir það. 
Myndi því líklega flýja land og gerast einsetukona í afskekktum helli í Himalafafjöllunum. 
Djísus Kræst!!

Talandi salerni minna menn á að aka ekki ölvaðir

Stúlkan í græna kjólnum þrykk- og blek

t

 

 

Ég elska þig

      I Love You

          

 When April bends above me
 And finds me fast asleep,
 Dust need not keep the secret
 A live heart died to keep.

When April tells the thrushes,
The meadow-larks will know,
And pipe the three words lightly
To all the winds that blow.

Above his roof the swallows,
In notes like far-blown rain,
Will tell the little sparrow
Beside his window-pane.

O sparrow, little sparrow,
When I am fast asleep,
Then tell my love the secret
That I have died to keep.

              

  By Sara Teasdale 

 

Ég verð að fara að heimsækja hana Krúttu....

eins og ég kalla hana Katrínu vinkonu mína. Hún er nýorðin mamma í annað sinn og eignaðist lítinn son sem er örugglega jafn mikið krútt og hún mamma sín.
En ég hef bara því miður ekki ennþá séð litla og stóra krúttið síðan þau urðu mæðgin og litu hvort annað augum í fyrsta sinni.
Kristinn er eldri bróðir litla krúttsins og er að verða fjórtán ára sem er svolítið mikill munur á milli bræðra en það er bara fínt. Ég held nefnilega að Kristinn geti orðið fyrirtaks barnapía þegar fram líða stundir. Alla vega er hann mjög ábyrgðarfullur bróðir segir Katrín krútta mamma hans. Hann má líka vera það því það verður að passa litla krúttið mjög vel svo enginn steli honum, því mamma hans segir að hann sé svo fallegur að hún hafi aldrei séð annað eins.
Því trúi ég líka vel því Katrín krútta vinkona mín er ákaflega falleg kona svo litli krútti á ekki langt að sækja fríðleikann.
Mér finnst svo skrýtið að Katrín krútt sé nýbúin að eignast barn því mér finnst eins og það hafi verið í gær sem við endasentumst upp og niður skógivaxnar brekkurnar við Elliðavatn til þess að finna hentugan stað til þess að mála á. 
Endasentumst er kannski fullmikið sagt því við vorum með trönur og stóla og málningardót og nesti og myndavélar, já og okkur sjálfar.
Við vorum því orðnar ansi þreyttar þegar við loks römbuðum á dásamlegan stað út á ystu brún á smáhæð sem hallaði snarbratt niður að stóru og stæðilegu grenitré.
Við settum upp trönurnar og svo máluðum við og máluðum og máluðum eins og snarbrjálaðir listamenn. Myndirnar okkar voru samt mjög ólíkar þó þær væru af sama útsýninu, enda erum við Ka

trín mjög ólíkar hvor annarri.
Mér fannst Katrínar mynd miklu betri en mín þegar ég teygði mig út á hlið til þess að skoða hana. Varð mér svo mikið um þessa uppgötvun að ég kollsteyptist af mínum stóli og rúllaði síðan niður alla brekkuna þar til ég loks stöðvaðist á grenitrénu sem áður var minnst á.
Katrínu datt ekki til hugar að hjálpa mér enda var hún ekki vitund hrædd um mig. Það komst engin hræðsla að í  hennar fallega haus því hún hló svo mikið að þessarri skyndilegu rússíbana ferð minni fram af hæðarbrúninni.
Ég lét fall mitt mér að kenningu verða og hætti að mála en tók mynd af Katrínu krúttu í staðinn þar sem hún sat við trönurnar og málaði, auðvitað.

Ljósmyndin varð allavega góð, svo góð að ég sættist á það að Katrín væri bara svona miklu klárari með olíulitina heldur en ég.
Það rann upp fyrir mér seinna af hverju myndin af Katrínu krúttu vinkonu minni varð svona góð.
Það var vegna þess eins og hún sagði mér seinna að þá var litla krúttið hennar þegar byrjað að vaxa inni í henni.
Sjáiði bara hvað myndin er flott eins og ég sagði. Svo verð ég bara að fara að drífa mig á næstu dögum að sjá litla krúttið hennar Katrínar vinkonu, krúttu minnar.

Grease Babies
http://members.shaw.ca/anabw/grease.htm

Enn af Önnu Nicole Smith

Hvers á blessuð konan að gjalda? Og ég sem hélt að fólk fengi endanlega hvíldina eftir andlátið. Hún má þakka fyrir að Paparazzi ljósmyndarar fylgi henni ekki eftir í gröfina eða að minnsta kosti kistan hennar verði ekki með hljóðupptökubúnaði.
Líklega þarf að taka extra stóra gröf fyrir allt liðið sem fylgir henni ef svo heldur áfram sem horfir.

Upptaka af símtali hjúkrunarkonu Smith við neyðarlínu gerð opinber

Kemst ég í 'Löggildingarpartýið' á DOMO?

Það er nú spurningin. Eða kemst ég yfirleitt á Hönnunarverðlauna afhendingu FíT í Listasafni Reykjavíkur á föstudaginn kemur?
Ég er nebblilega komin með flensu aftur. Þetta er einhver andstyggðar sýking í nefi, augum og eyrum sem er víst að ganga. Ég var meira að segja svo slæm í eyrunum að ég er nú nánast heyrnarlaus og bróðir minn segir að það sé ferlega erfitt að tala við mig í síma þar sem ég segi oftast ha! Við öllu sem hann segir.
Ég er annars búin með einn skammt af sýklalyfjum sem ég kláraði í fyrradag.  En í dag var ég aftur orðin svo slöpp að það var eins og ég væri lömuð af þreytu svo ég lá í rúminu til klukkan að verða átta í kvöld.
Mér fannst eins og ég gæti hvorki hreyft legg né lið og mér flaug meira að segja í hug þar sem ég lá þarna í rúminu hreyfingarlaus hvort ég væri nú kannski loksins dauð.
Það var náttúrulega þessi illa innrætta flensa sem ekki var búin að ljúka sér af við mig sem olli þessu andsk.  ástandi.
Ég er því komin með dynjandi hausverk á ný og augun eru límd saman af einhverjum ´vibba' stýrum þegar ég vakna á morgnana og nebbinn er aftur orðinn fagurlega rósrauður á litinn.
Svo þess vegna er ég aftur komin á sýklalyf, tvöfaldan skammt meira að segja fyrstu þrjá dagana svo það er smávon að ég verði búin að ná mér á föstudaginn og komist á  verðlaunaafhendinguna.
Það verða léttar veitingar í boði en maður getur svo sem nælt sér í fleiri en eitt 'létt' glas, sérstakega ef ætlunin er að poppa inn á DOMO á eftir.
Þá er bara eftir að láta sér batna og bjóða svo einhverri vinkonu með í fagnaðinn. 
Mér veitir sko ekki af að komast út á meðal manna því fyrir utan afmælið hans sonarsonar míns um daginn hef ég mestan part hangið heima yfir Tító og troðið í hann sterum og sýklalyfjum.
Tító er bara allur að koma til af lyfjagjöfinni en því miður þarf hann víst að vera á þessum ólukku sterum það sem hann á eftir ólifað.
 Aumingja elsku kallinn minn en ég vil allt til vinna til þess að halda honum sem lengst hjá mér.
Annars veit ég ekki hve lengi hann verður góður til heilsunnar með hjálp steranna.  En er á meðan er.
Samt verð ég að viðurkenna að ég er farin að líta í kringum mig eftir arftaka Títós og held ég að sniðugast sé að fá sér Maine Coon kettling. Maine Coon kettir verða risastórir af köttum að vera eða eins og smá hundar. Þeir eru mjög blíðir og eru oft kallaði 'The gentle giants.' Það er meira að segja hægt að venja þá á ól og fara út að ganga með þá.
En nú er best að koma sér í bólið með Tító og Gosa og reyna að sofa eitthvað úr sér ansvítans sýkinguna.