Því miður er Ísland orðið

sannkallað bananalýðveldi. Og við getum varla lifað eingöngu á banönunum.

Gjaldeyriskreppa á Íslandi?

Ætli þeir séu nokkuð með rússneska ljósakrónu

í stofunni hjá sér þessir ríku Rússar??

Enginn bilbugur á ofurríkum

Það er allt að fara til andskotans í fjármálunum

í heiminum. Verst að ríka pakkið verður samt alltaf ríkt, allavega ríkara en meðal Jóninn

Þá er kona komin með vinnu aftur

Eftir að hafa verið afvinnulaus síðan 1. febrúar 2007, þegar öllum kennurum og leiðbeinendum var sagt upp í Fjölmennt, þar sem ég vann síðast,  er ég nú komin með vinnu aftur.
Álfheiður í Gallery ArtIceland sendi mér tölvupóst og spurði hvort mig vantaði vinnu. En hún er forstöðukona frístundaheimilis fyrir 6 til 9 ára börn. Hún er að byggja upp listasmiðju fyrir börnin í frísstundaheimilinu og vantar sárlega fólk í það.
Listasmiðjan mun byggja á myndlist, leiklist og tónlist, sem sagt öllum mínum áhugamálum.

Ég hlakka til að byrja að vinna aftur, sérstaklega þar sem þessi listasmiðja tengist mínu sviði. 
Og þar sem ég vinn aðeins eftir hádegi mun ég hafa góðan tíma  til þess að sinna myndlistinni áfram. Seinna meir mun ég svo kannski fá mér einhverja vinnu á móti, ef aldur og fyrri störf gefa tilefni til.
En þetta er alla vega ný byrjun eftir allt of langt hlé
En eftir á að hyggja gerði þetta hlé mér líka gott því ég hef aldrei verið virkari í sýningarhaldi en sl. ár, eða þrjár sýningar á einu ári. Bara helv.... gott, ekki satt?

Risin úr rekkju

Tölvunnin ljósmynd

Þá er ég risin úr rekkju og reyndar líka undan feldi.

Mér hefur satt að segja hundleiðst í þessu bloggfríi mínu.  Ég komst að þeirri niðurstöðu eftir miklar pælingar að mér er  gjörsamlega ómögulegt að hætta að blogga. Maður saknar samskipta við bloggvini og þess að blaðra sjálfur á blogginu. Svo nú er ég  bara komin aftur og hananú!  Og hafið þið það!  

 

Soffía

Veikindi og erfiðleikar gera sjaldnast boð á undan sér, það fær hún Soffía sem er kona á fertugsaldri að reyna þessa dagana, hún þarf á hjálp okkar og fyrirbænum að halda

Soffía greindist með æxli í höfði í byrjun Ágústmánaðar, Soffía og börn hennar þrjú voru í sumarbústað austur á landi. Og þá fór meinið að gera vart við sig með sjónsviðsskerðingu á vinstra auga, svima og ljósfælni.
Þrátt fyrir öll þessi einkenni tókst henni til allrar guðs lukku að koma sér og börnunum heim í Hafnarfjörðinn heilu og höldnu.

Þegar heim var komið fóru einkennin versnandi og á endanum fór Soffía uppá bráðavakt, þar sem gerðar voru rannsóknir og höfuðmynd tekin. Á þeirri mynd sáu læknarnir eitthvað sem krafðist frekari athugunar.

Daginn eftir var hún send í segulóm myndatöku, og þá kom í ljós að um æxli væri að ræða.
Aðeins viku eftir greiningu gekkst Soffía undir stóra aðgerð sem tók 7 tíma, aðgerðin gekk vel en einungis var hægt að fjarlægja helminginn af æxlinu. Sýni sem tekin voru sýndu að næsta skref yrði geislameðferð og hefst hún að viku liðinni.
Soffía er enn með skert sjónsvið og ljós og minnsti hávaði fara illa í hana.

Soffía á 3 börn, 21 árs gamla dóttur og 2 syni 6 ára og 9 mánaða. Maður hennar og faðir barna hennar lést fyrir ári síðan í bílslysi og hét hann Jóhannes Örn.

Soffía dvelst enn á sjúkrahúsi og óvíst hvenær hún fær að fara heim, hún verður óvinnufær um óákveðinn tíma, hún hefur starfað sem húsvörður í blokk og búið í húsvarðaríbúðinni.
Það er því ljóst að hún mun verða húsnæðislaus og atvinnulaus með börnin sín þrjú.

Stofnaður hefur verið reikningur til styrktar fjölskyldunni og er hann sem hér segir

Reikningsnúmer: 0140-05-14321 kennitala: 161069-3619 ath: kennitalan var röng en núna er hún komin í lag

'Ég er elskuð'

og allt er með felldu undir himni Guðs.

 

Þegar ég var ung stúlka u.þ.b. 26 ára gömul, var ég eitt sinn stödd  ein heima og var ég að dunda mér við það að  teikna. Fannst mér þá allt í einu eins og eitthvað undursamlegt væri í aðsigi svo ég  leit upp. Sá ég þá að öll stofan var böðuð í hvítgulu ljósi, sem óendanlegur kærleikur geislaði frá.

Og ég skynjaði, en heyrði ekki með eyrum mínum, þessi orð. 'Vertu ekki hrædd því ég elska þig'

Ég upplifði eilífðina meðan á þessu stóð þar sem ég missti allt tímaskyn og ég vissi ekki þegar allt var yfirstaðið hvort liðið hafði ein sekúnda eða einn dagur. Mér fannst eins og ég hefði verið - í Paradís.

Þegar ég kom til sjálfrar mín grét ég af gleði. Síðan þá, hugsa ég alltaf með sjálfri mér, ef mér líður eitthvað illa, eða ef á móti blæs í lífinu. 'Ég þarf ekki að vera einmana né hrædd við neitt, því Ljósið sagði, að það elskaði mig og Það, er alltaf hjá mér'

Tvær sýningar í gangi í einu

Ásdís Sigurðar. bloggvinkona tók þessa fínu mynd af mér á opnuninni á samsýningunni okkar bloggvinkvennanna í Ráðhúsinu 30. ágúst sl.
By the way, ég er búin að selja bláu myndina 'Jökulheimar', sem er hægra megin við mig á myndinni og líka eina litla mynd,  sem heitir 'Sólheimajökull'

Næst á dagskrá eða 12. september opnar svo einkasýningin mín í Gerðubergi, svo það er í nógu að snúast hjá mér þessa dagana.
Á sýningunni í Gerðubergi verð ég með myndir sem ég teikna blindandi með svörtu tússi, og sumar blindandi og eftir minni.Svo verða líka nokkrar vatnslitamyndir til að fylla upp í.

Þakka ykkur öllum sem komuð á opnunina hjá okkur bloggvinkonunum í Ráðhúsinu. Það var bara rokna stuð í þessu hjá okkur!

 

Velkomin á opnun á myndlistarsýningu bloggvinkvenna í Ráðhúsi Reykjavíkur laugard. 30. ágúst kl.15 - 17

Það var mikið stuð á okkur fimm í Ráðhúsinu í dag, þegar við voru að setja upp myndirnar okkar. Ég var mætt fyrst, eða klukkan rúmlega 9 í morgun og svo tíndust þær, Zordís, Katrín Níels, Katrín Snæhólm og Elín Björk inn hver af annari.

Það var borað  og skrúfað og myndirnar hengdar upp hver  af listiilegri nákvæmni.  Svo fórum við að tínast heim um fimm leytið, þreyttar en ánægðar. 

Svo er það bara ykkar að heiðra okkur með nærveru ykkar á opnuninni laugardaginn 30. ágúst milli kl. 15 til17. Við bjóðum auðvitað upp á léttar veitingar.

 

                                 Mynd af okkur fimm fræknu,

sem mun fylgja viðtali við okkur í Vikunni næst þegar hún kemur  út. 

Á myndinni eru talið frá vinstri;Katrín Níelsdóttir, Katrín Snæhólm, ég sjálf Guðný Svava Strandberg, Zordís og loks Elín Björk Guðbrandsdóttir.

 

 

Olympíuleikarnir í Peking

Ég vaknaði í morgun til þess að horfa á keppnina um gullið í handboltanum og mér varð það fljótt ljóst að við myndum láta í minni pokann í þessum leik.
En þó gleðst ég yfir góðum árangri okkar manna, því það er enginn smá árangur hjá þeim að verða í öðru sæt.
Samt verð ég að viðurkenna það, að þegar ég horfði á leikana og auglýsingarnar um þá, varð ég oft hálfpartinn hrygg í bragði. Því þessir leikar eru aðeins ætlaðir fáeinum útvöldum, sem hvergi kenna sér meins, hvorki líkamlega né andlega,

Hvað með þá sem eru fatlaðiir á einhvern hátt? Gátu þeir glaðst með, þar sem þeim var meinaður aðgangur að þessum leikum? Máttu ekki einu sinni koma sem áhorfendur.

Hvað með það að litla stúlkan sem átti að syngja við setningu Olympíuleikanna var ekki talin falla í hinn fullkomna hóp, af því að hún var með skakkar tennur? Og önnur fullkomin stúlka (útlitslega séð) var látin þykjast syngja fyrir hana.
Hvers konar áhrif ætli sú lítillækkandi höfnun, hafi á sálarlíf litlu 'ekta' söngstúlkunnar í framtíðinni?

Hvað með heftun á mál og ritfrelsi og önnur mannréttindabrot? Er það siðferðislega rétt að við samþykktum allt þetta óréttlæti og siðblindu , með því að taka þátt?

Man einhver eftir manni að nafni Hitler???

Vorum við ekki hreint út sagt, ekki að viðurkenna kenningar þess manns, með þátttöku okkar???