Ég yrði ekki hissa á því þó að næsta númer í þessari nördapólitík hér á Íslandi

verði það, að gert verði að skyldu, að við þurfum ætíð að hafa, að minnsta kosti,  þrjá borgarstjóra starfandi í Reykjavík á sama tíma. Og að sjálfsögðu á fullum launum.
Næsta skref yrði svo auðvitað að færa þessa gloríu upp metorðastigann þannig að það verði einnig mjög brýnt og algjörlega bráðnauðsynlegt að þrír forsætisráðherrar sitji í einu á sama valdastóli. Síðast en ekki síst má svo nefna að flott væri að geta státað af tveimur til þremur forsetum trónandi saman á toppi heldrimanna pýramýdans.
En hver á svo að borga?  Laun t.d. og auðvitað fatakostnaðinn? Kannski Framsókn?

Þrír þiggja laun borgarstjóra

Uss, ég er fyrir löngu síðan....

búin að skrifa mína minningargrein. Best að hafa vaðið fyrir neðan sig þó að maður sé ekki frægur eins og Britney.  Það er líka handhægt fyrir ættingjana að ég sé hafi drifið í þessu sjálf og þannig get ég  líka verið viss um að aðalminningargreinin verði ekki full af einhverri bölvaðri vitleysu, eins og t.d.
'Hún bjó manni sínum fagurt heimili ' Eða þá. 'Henni féll aldrei verk úr hendi.'
Ég sem tilkynnti mínum fyrrverandi það,  um leið og við kynntumst,  að ég ætlaði mér það ekki að ævistarfi,  að verða húsmóðir.
Enda þótt ég hafi verið neydd út í það, því hann var aldrei heima, alltaf að  burðast við að vinna einhvern andskotann, úti á landi. Svo þegar hann kom í bæinn var eins og það væru komin jól og jólasveinninn væri sestur upp á heimilinu í tvo daga til þess að láta stjana í kringum sig.  Börnin alveg bandbrjáluð úr spenningi og allt heimilið á háa Céinu.
Fussum svei og ég sem hafði verið svo undurfögur skosk aðalsmær í fyrra lífi, einhvers staðar í Hálöndunum. Auðvitað sprakk allt heila klabbið með miklum hvelli í háa loft, enda ekki við öðru að búast þegar ung og fögur greifynja og stígvélaþræll hennar taka saman.
Já, minningargreinin mín verður bara hrein og bein skýrsla um mína einstöku ævi og ekkert nema skraufþurrar staðreyndir. Ekkert, 'Allt eins og blómstrið eina', þar, eða svoleiðis sko.

Minningargreinin um Britney tilbúin

Ég vona að þeir verði heimaskítsmát með þetta bull

Hvernig í ósköpunum stendur á þeirri fáránlegu hugmynd að fara að grafa Bobby Fischer á Þingvöllum?  Við hlið 'listaskáldsins góða',  ef það er þá örugglega hann?  Mér skilst að í kirkjugarðinum þar sem Jónas var fyrst jarðsettur og seinna grafinn upp aftur,  hafi líki verið plantað ofan á lík í árhundruði og að það hafi enginn verið kvæt sjúr á því,  hvers bein,  voru Jónasar,  nema þá kannski annar fót- leggurinn hans,  brotni?
Það mál fannst mér vera skandall,  en að jarðsetja,  'útlægan´ Ameríkana á Þingvöllum, jafnvel þó hann hafi verið kominn með íslenskan ríkisborgararétt,  já og líka þó að hann hafi verið heimsmeistari í skák,  finnst mér  vera sýnu verri skandall.
Við eigum ekkert í Bobby Fischer,  ekki einu sinni fótlegg af honum,  hvað þá meir.
Hann telfdi hérna skák, fyrir ca. 'hundrað árum' og þess vegna varð hann auðvitað 'Íslandsvinurinn góði.' Og þegar hann kom sér í vandræði í sinni eiginn heimabyggð vorum við Íslendingar svo góðir við hann á móti,  að bjóða honum að verða bara alvöru Íslendingur, sjálfur.

Einvígi aldarinnar og allt það,  en að hann eigi heima á Þingvöllum, þegar hann er dauður ,  er í mínum augum ekkert annað en misskilin íslensk þjóðremba í einni sinni lúmskustu mynd.
Því þetta er ekkert annað en auglýsingabrellla fyrir Ísland,  of course,  nákæmlega eins og ríkisborgararéttur manngreysins var.

Hugsið ykkur nú bara,  að gædinn muni geta sagt gapandi túrhestunum á Þingvöllum,  andaktugur frá því,  að þarna í kirkjugarðinum liggi þeir hlið við hlið Íslendingarnir og sómarjómi þjóðarinnar, Jónas Hallgrímsson, höfuðskáld Íslands og Bobby Fischer, höfuðverkur Bandaríkjanna.

Hvernig væri nú að slappa aðeins af og spyrja kærustuna hans Bobbys,  hvar hún vilji láta útför hans fara fram? 

'Drottinn gef þeim dauðu ró, en hinum líkn er lifa.' 

Fischer grafinn á Þingvöllum?

Fyrir 'hnífaburð'?

Var manngreyið dæmt fyrir það,  að burðast við , að bera hnífa til og frá?  Ég hefði skilið það ef hann hefði verið dæmdur fyrir vopnaburð.  Þetta hlýtur að vera eitthvað nýyrði,  hnífaburður í staðinn fyrir vopnaburður.  Ef þetta hefði verið í fornöld hefði kallinn þá sem sagt verið dæmdur fyrir spjótaburð en ekki vopnaburð. Og ef þetta hins vegar,  hefði verið byssubófi,  hefði hann  þá farið í fangelsi fyrir byssuburð?
Hvað ætli maðurinn hafi annars verið með marga hnífa á sér við þennan hnífaburð? Já, það er satt hann var með hníf í fórum sínum segir í fréttinni, en ekki hnífa. En þarna verður einn hnífur að mörgum hnífum. Þessi frétt er svolítið út í hróa finnst mér.

Fangelsi fyrir hnífaburð

Dráp á körlum, konum og börnum teljast ekki vera morð í stríði

En ef drápin eru framin svona prívat og persónulega teljast þau hinsvegar vera morð.
Mér ofbýður þessi tvíiskinningur að tala um að hermenn verði ákærðir fyrir morð. Er það ekki einmitt það sem ætlast er til að þeir geri?
Hvers vegna er það ekki morð ef blessun stjórvalda viðkomandi ríkis fylgir gjörðinni að drepa?
Hver í andskotanum gefur þjóðhöfðingjum leyfi til að gefa hermönnum sínum 'licence to kill',  karla, konur og börn fyrir utan auðvitað sjálfa hermennina. Því sagði ekki fyrrrverani utanríkisráðherra Bandaríkjanna að dráp á börnum væru réttlætanleg í stríði? Það væri málstaðurinn sem skipti höfuðmáli. Fuck ´em!

Fyrrum hermenn tengjast morðum

Þar kom vel á vondan

Gott á kallinn að hitta fyrir konuna sína í vændishúsinu. Kannski hefði það getað bjargað hjónabandinu ef hann hefði borgað eiginkonunni fyrir blíðu sína, fyrst hann vildi heldur mellu heldur en eigin kerlingu. Og kerla hefði fengið sinn aukapening og allir sáttir.

Hitti konuna í vændishúsi

Þetta er nú meiri andskotans uppákoman!

Hér hefur annað hvort Skrattinn sjálfur verið að verki bak við tjöldin. Eða þá að Guð hefur verið svo útundir sig að pota þessarri djöfullegu tölu inn í umræðurnar til þess að leggja áherslu á það,  að  það sé enginn annar en Sá ljóti sjálfur sem standi á bak við aðskilnað ríkis og kirkju. Þetta eru allavega djöfullegar umræður,  hvað kirkjuna varðar,  hvað sem hver segir.

Djöfulleg kirkjuumræða

Ég trúi þessu ekki !!

Ég stólaði á það að Obama myndi vinna í New Hampshire. Mér finnst kominn tími til að blökkumaður verði forseti Bandaríkjanna. Hann er líka ungur og upprennandi með ferska strauma, en Hillary eins og sagði í frétt á mbl.is búin að vera í sviðsljósinu lengi. Mig minnir líka að ég hafi lesið það einhvers staðar að Clinton hjónin hafi sagst,  heita hvort öðru því á sínum tíma að verða bæði forsetar Bandaríkjanna. Svo mér líst ekkert á þetta framboð Hillarys, það er ekkert annað en framapot og misskilið snobb hjá henni, ef það er rétt þetta með samkomulag þeirra Clintons, sem ég hef alla trú á að eitthvað sé til í. Sumt fólk er bara valdasjúkt. En það er ekki öll nótt úti enn. Áfram Obama!!

Clinton vann í New Hampshire

´Landið endalausa' Þrykk

Nú er búið að breyta því hvar sýningin mín verður haldin. Gallerí Art-Iceland er að hætta með húsnæðið á Skólavörðustíg, en eigandinn hefur sem betur fer líka aðstöðu í Geysis húsinu í Aðalstræti. Og þar verður sýningin mín í mars en ekki í febrúar. Álfheiður bauð mér líka að setja myndirnar mínar á alþjóðlegan vef gallerísins og ég er mjög ánægð með það.
Ég held að Geysis húsið geti jafnvel orðið betri staður en sá sem ég ætlað að sýna í fyrst. Alla vega ekki verri.

Ég er búin að tala við innrammarann sem ég ætla að láta ramma inn myndirnar mínar þegar þar að kemur. Og þá er bara að halda áfram að mála. Annars er ég að vona að ég fái líka meira að gera hjá Námsgagnastofnun því mér barst í gær boðskort á 'uppskeruhátíð' Námsgagnastofnunnar, sem verður haldin á föstudaginn næstkomandi. Þar verða auðvitað starfsmenn og svo höfundar myndskreytinga og námsbóka. Kannski gæfan verði mér hliðholl í því dæmi.

Ég á í mestu vandræðum með að blogga því Tító kemur með reglulegu millibili og stekkur uppí kjöltuna á mér og svo Gosi líka öðru hvoru. Þeir eru hálf fúlir útí mig af því að þeir vita að ég eldaði mér fisk í kvöldmatinn.  Ég lokaði þá inni í svefnherbergi á meðan ég sauð fiskinn, borðaði og vaskaði upp. En auðvitað fundu þeir lyktina og eru búnir að vera vælandi utan í mér síðan. þeir skilja ekkert í þessari mannvonsku í mér að sitja ein að þessum þeirra mestu krásum. En meinið er það að Tító má alls ekki fá fisk vegna nýrnanna. Hann má bara borða þurrmat sem er sérstaklega ætlaður fyriri nýrnaveika ketti. Og fyrst að Tító fær engan fisk get ég ekki gert uppá milli og gefið Gosa hann.  Gosi má éta matinn hann Títós og það er allt í lagi með það, nema þetta er kannski svolítið fábreytt fæða fyrir þá greyin.

Ég fór í sund í dag og gerði sundæfingarnar mínar af mikilli list og mér líður mjög vel eftir þær. Og í gær fór ég í tuttugu mínútna göngu. Ég er að breyta um lifs stíl,  hreyfa mig meira og borða hollari mat og ég lít strax betur út. Jæja best að hætta þessu blaðri og fara að sofa. Góða nótt og sofið rótt.

Jamm, þar kom Tító uppí kjöltu mína enn einu sinni. Hann er mesti þrákálfur sem ég þekki. En nú ætla ég með hann í bólið.

  

Hva!! Þetta er svo sem ekkert nýtt, að dýr detti í það

Hann Bambus, síamskötturinn minn sálugi og ég fengum okkur oft bjór saman í den.
Yfirleitt borðuðum við pizzu með bjórnum. Ég sat í sófanum með bjórinn minn og hann settist alltaf á hornborðið. Og þar skenkti ég honum smálögg af bjór á undirskál og eina pizzusneið með.
Hann kláraði alltaf bæði pizzuna  og bjórinn sinn löngu á undan mér. Stundum vildi hann meiri bjór, þegar hann hafði lapið undirskálina sína skraufþurra, en ég lét það aldrei eftir honum, því ég vildi ekki að hann yrði alltof fullur.
Þetta átti auðvitað bara að vera svona smá kósý stund hjá okkur fyrir framan sjónvarpið. Yfirleitt virti hann ákvörðun mína  þó hann væri alls ekki sáttur og lúskraðist í bælið sitt með skottið á milli fótanna, þar sem hann lognaðist fljótlega útaf.

Dýr detta líka stundum í dópið ef þau hafa tækifæri til þess. Til dæmis þegar ég bjó á Akranesi var þar kattagengi sem stundaði það að rústa görðum fólks með því að éta risavalmúa til þess að komast í vímu. Það var feitur fressköttur sem leiddi hópinn og cirkaði hann út vænlegustu valmúagarðana. Gengið lét yfirleitt til sín taka þegar fór að skyggja og ef maður vogaði sér út fyrir hússins dyr til að stugga við bófunum voru þeir ekki frýnilegir á að sjá. Þeir slöguðu  þarna á milli risavalmúanna algjörlega út úr heiminum og rifu valmúafræin í sig eins og örgustu arfabrjálæðingar.

Mig minnir að gripið hafi verið til þess þrautaráðs að skjóta hópinn á færi, þar sem útilokað var að senda  þessa kattadópista í meðferð.
Svona fór um sjóferð þá á Skaganum. Og enginn þeirra kom aftur.

Dingo datt í það