Lag við ljóðið mitt 'Í sjöunda himni´.

Ég er þrumu ánægð með það að nú er búið að gera, að því er ég best veit alls fimm lög við  jafn mörg  ljóða minna..
Sesselja Guðmundsdóttir tónmenntakennari gerði nýjasta lagið og er það við eftirfarandi ljóð, sem hún hefur æft með kvenna og barnaröddum.
Hún ætlar að senda mér lagið bráðum eða svona fljótlega eftir að það fer að snjóa almennilega. Kannski fyrir jól, það er aldrei að vita? Ég hlakka til að heyra lagið! Kannski maður verði bara ódauðlegur eftir allt saman.

 

                             Í sjöunda himni

                               Smá engill með eplakinnar
                           þyrlar upp snjóskýjunum
                           í sjöunda himni.                    
                           Ærslast við lítinn hvolp
                           og hundslappadrífan      
                           fellur til jarðar.

                           Börnin gera engla í snjóinn.

                                                               

Var svo ekki einhver flórgoði..

að blóta með þeim líka??

Ásatrúarmenn blóta

Er G. Pétur hundur??

Geir H. Haarde kallaði G. Pétur, 'dreng' í þessu viðtali. Minnir óþægilega á það hvernig hvítir menn í Bandaríkjunum töluðu niður til þrælanna á sinni tíð með því að kalla þá 'boy'.
Hundar eru líka kallaðir ´boy' í Bandaríkjunum.
Finnst Geira virkilega að almúgamenn á Íslandi séu hundar?? En íslenskar konur hvað eru þær þá í hans augum?? Tíkur eða hvað??
Eigum við svo að bera virðingu fyrir þessu mannkerti og skósveinum hans??

Vilja að RÚV biðji þjóðina afsökunar

Balinese kettir eru tryggastir og greindastir allra kattategunda og bestu vinir sem hægt er að hugsa sér

                           TRADITIONAL BALINESE CAT TEMPERAMENT AND HISTORY

 

Titó minn, sem er creme point,  tilheyrir balinese afbrigði sem kallast javeneese
Litir eins og red tabby, blue tortie, cinnamon, favn, smoke, silver og aðrir litir voru skráðir sem javeneese frá árinu 1961 en seal point, blue point, chocholate point og lilac point eru upprunalegu litirnir á balineese köttunum. 

 The Traditional Balinese (aka Applehead Balinese) cat combines the unique personality and intelligence, robust body type, pointed coloring, and the minimal shedding of the Traditional Siamese, with a softer voice and a silky coat.
They are extremely intelligent, curious and loving. Their behavior and loyalty often resembles what most people expect of a dog more than a cat, as they follow their owners about, sleeping outside of the door of any room you occupy, that they cannot enter, and amusing themselves with a toy until they can once again be on your lap.

Agile, swift, muscular and extremely intelligent, they love to play fetch or to make up other games. They get along easily with other cats and with dogs and yet are independent enough to adjust to periods of being alone.
While they still 'talk' like their Siamese cousins, their voices are far softer and they speak only when they have something they feel is important to say. As such, they grow up to make delightful 'watch-cats' often alerting their family when strangers approach or when something seems 'wrong'.
They are very alert to their owners and surroundings, but not a hyperactive cat. Rather, they maintain an easy balance of playing and napping depending on the circumstances.

HISTORY OF THE TRADITIONAL BALINESE The early history of the Traditional Balinese is the same as the history of the Traditional Siamese. The Siamese is considered by many to be a 'natural' breed - that is to say, one that developed without the intervention of man.
The first Siamese cats appeared in the West in the mid-to-late 1800s. Photographs from the late 1880s of some of the first cats to be imported from Siam show the thick, round heads and solid, muscular bodies that distinguish the Traditional Siamese from today's modern Siamese that dominate the modern show-ring.

Many say that Balinese kittens have always appeared now and again in purebred Siamese litters. Some attribute a pure Siamese appearing with a longer coat to be a simple mutation and say there are examples of early drawings that depict pointed cats with what seems longer fur. Another opinion is that it was an outgrowth of the domestication of the Palas cat (Felis Manul) who originated in western China and has a very dense coat which comes in a wide variety of colors

. Others say that the longer coat is a result of the early British breeders crossing them with the then popular Angora or Turkish Angora, a cat with a tremendous history as a companion cat. The Turkish Angora was first introduced to Europe in the 14th century when the crusaders brought Turkish Angoras back home in their saddle bags .

The truth may be a bit of both.
The long-haired trait persisted however, and a long-hair Siamese was registered with C.F.F. in 1928. They were not bred in earnest however until 1955 when a woman named Marion Dorsey of California began breeding and showing the longer-haired variety. It turned out the Balinese bred 'true' meaning that when a Balinese was bred to another Balinese the resulting litter were all always Balinese, thus qualifying it to be a 'pure breed'.

At this time they were still referred to as Long-Haired Siamese but soon were christened 'Balinese' not, as many think, because it came from Bali, but because the fanciers of the time thought so graceful and athletic a cat resembled the graceful Balinese dancers. In

1961 the Balinese was recognized and accepted for registration in the same colors as Siamese seal point, chocolate point, blue point and lilac point. Other colors such as red tabby, blue tortie, red cream, cinnamon, fawn, smoke, silver and all others were registered as Javanese, just as other colors of Siamese which emerged due to out-crossing, were registered as Oriental Shorthairs.

In the 1950s virtually all the Siamese and Balinese cats were what we think of today as the Traditional Siamese and Balinese, a heavier boned, rounder headed cat . But just as the ever changing whims of the show ring judges have dictated what body type is fashionable at any given time, the Traditional Balinese, like the Traditional Siamese, fell out of favor in the late fifties and early sixties and were gradually replaced with the modern version of the breed. The modern version is a smaller longer and thinner more angular cat with large ears and, in the case of the Balinese, a short coat on its body with the only long hair occurring on its plumy tail.

This look became popular with the show-oriented Balinese breeders, while other breeders, who preferred the Traditional look, continued to breed the larger, rounder-headed Traditional Balinese. These Traditional breeders found that their cats were no longer competitive in the show ring and stopped showing though they continued breeding with their existing purebred Balinese stock.

Currently, the Traditional Balinese is quite rare, though they are beginning to make a comeback as many pet buyers and breeders alike rediscover the Traditional Balinese many endearing qualities as top-notch companion cats. It should also be pointed out, that Traditional Balinese are purebred cats, descended from the original cats imported from Siam.

A pointed cat that you find in a shelter, though it may look Balinese, is probably not a Traditional Balinese. Enough purebred Siamese, Himalayan or other pointed and long-haired cats have interbred with domestic cats over the years that the gene which creates the pointing pattern and longer hair, is found in a large number of cats. So while some may look Balinese, they may have very little Balinese blood in them.

Akkúrat!! 'Trúverðuga áætlun' vilja Svíarnir. Bra hos Svenskerne!!

Þarna hafa Svíarnir aldeilis rétt fyrir sér. En við fáum bara  enga trúverðuga áætlun meðan þessi gjörspillta stjórn er við völd. Þessi fámenna klíka sem saman stendur að mestu af stóreigna fólki sem  þess utan hefur verið á fjári góðum launum við  það að dunda sér við að rústa fjárhag heillar þjóðar. Og er enn á  góðum launum við að koma ekki fram með neina trúverðuga áætlun um  hvernig það hyggist taka til hendinni í efnahagsmálum landsins.

þetta fólk þarf að víkja hið snarasta og snúa sér að einhverju öðru sem það gæti hugsanlega unnið við stóráfallalaust og vonandi án þess að rústa algjörlega sínum nýja vinnustað.

Því það trúir engin þjóð í heimi á íslensku ríkisstjórnina lengur, né aðra íslenska ráðamenn. Það er hlegið að þeim. það vita það allir. Allir vita að íslenskir ráðamenn hafa hegðað sér eins og afglapar, enda eru þeir svo sannarlega AFGLAPAR með stórum stöfum.

En ætli einhver hafi samt ekki bjargað einhverju í gott skjól áður en áfallið reið yfir? Er ekki pukrað um það að stórar fúlgur fjár hafi verið fluttar úr landi og settar á örugga bankareikninga?

það þarf að stokka algjörlega upp í stjórnmálum landsins. Stofna nýja flokka þar sem allt annað  fólk en sama gamla stóreigna valdaklíkan fær tækifæri til þess að sanna sig.

Nýtt fólk í nýja flokka, nýjan seðlabankastjóra og nýja ríkisstjórn, það er krafan sem þarf að uppfylla til þess að hið nýja Ísland rísi úr öskustó.

Íslensk stjórnvöld reið út í Svía

The Hope and He

Do you know
that the hope stays a wake
in the darkness
outside
the hard locked doors
of your room?

In the dimmest night
she is always,- so nearby,
to bring grace and peace
-to you.

Listen!- Can´t you
hear the banging,
when she exhausted
knocks on your door?

Would not you,- please!
open them,- my dearest,
-for the hope- and Me?

Höfundur Guðný Svava Strandberg.

Smá fuglakreppa?

Ég var í frekar þungu skapi þegar ég gekk út i búð í dag til þess að kaupa í matinn.
En um það bil sem ég ætlaði að ganga inn i verslunina kom ég auga á lítinn fugl sem sat í reynitré þar skammt fyrir utan. Þetta var skógarþröstur svo ljómandi fallegur og rogginn með sig þó kalt væri í veðri.
Ég nam staðar við tréð og gaf mig á tal við litla fuglinn. Blístraði, eða réttara sagt reyndi að blístra nokkra tóna, en það heyrðist eiginlega ekkert í mér þar sem ég legg það ekki í vana minn að blístra. Þrösturinn lagði samt við hlustir, hallaði undir flatt og virtist áhugasamur um það sem ég hafði að segja. Ég gerði því aðra tilraun og nú gekk mér betur.

Ég spjallaði við skógarþröstinn dágóða stund og kærði mig kollótta þó fólk sem gekk framhjá gæfi mér hornauga. Þrösturinn horfði á mig sínum svörtu augum og tísti með spurnartóni. 'Þú átt víst ekki brauð?' 'Ég er svo svangur og kaldur þegar það er svona snjór yfir öllu'

Ég lofaði þrestinum að ég skyldi kaupa eitthvað handa honum í gogginn, flýtti mér inn í búðina og náði í snatri í það sem mig vantaði og svo auðvitað brauðið handa litla vininum.
En þegar ég kom út aftur, var skammdegismyrkrið skyndilega skollið á og þrösturinn á bak og burt. Líklega var hann floginn til næturstaðar smáfuglanna í skóginum í Fossvogsdal, því litlir fuglar fara ætíð að sofa um leið og það dimmir.
Ég varð fyrir miklum vonbrigðum og einnig öskuill út i fjárans myrkrið. En ég huggaði mig við það að þrösturinn yrði örugglega kominn á sinn stað við verslunina í bítið morguninn eftir. Ég hafði jú lofað honum mat og hann treysti því.
Svo ég opnaði pokann með fjölkorna brauðinu sem ég hafði keypt handa honum. Síðan muldi ég niður hverja brauðsneiðina á fætur annarri og stráði molunum allt í kringum reynitréð.
Mér var mun léttara um hjartarætur þegar ég gekk heim á leið.

Ef blessuð börnin

stjórnuðu heiminum væri ástand hans betra.

Fallegar englaraddir

Ætli Ísland verði ekki innlimað í breska heimsveldið??

Það er það sem Bretar voru víst eitt sinn að pæla í en þótti ekki taka því þar sem þeir réðu alltaf öllu sem þeir vildu ráða hér á Íslandi. En þeir tímdu víst ekki að koma upp vörnum fyrir landið, höfðu það alltaf í hendi sér að koma öllu sínu fram hér á landi svo ekki þótti taka því að eyða peningum í varnir fyrir þetta sker hér úti í Norðurhöfum.

Þeir hafa alltaf vaðið yfir okkur eins og skít, mokað hér upp fiski í aldaraðir. Enda réðust þeir á okkur með hervaldi í þrígang þegar við færðum út landhelgina.
Þetta hef ég upp úr viðtali á RUV í kvöld. Annars hafa  Íslendingar alltaf vitað að Bretar hafa ætíð rennt mjög hýru auga til gnægta fiskimiðanna okkar og nú ætla þeir líkast til að grípa tækifærið. Bloddy Hell!!

En fyrr skal ég dauð liggja en að beygja kné mín fyrir djö....  enska aðals og kóngapakkinu.

Ísland stendur frammi fyrir gjaldþroti

Ég hef komið með þennan áður, en góð vísa er aldrei of oft kveðin

Jónas og frú gátu ekki eignast barn svo þau ákváðu að fá sæðisgjafa til að koma að starta fjölskyldu.
Daginn sem "sæðisgjafinn" átt i að koma í heimsókn, kyssti Jónas konuna sína bless og sagði "jæja, elskan, ég er þá  farinn í vinnuna, maðurinn kemur fljótlega." 
Hálftíma síðar, er fyrir tilviljun, barnaljósmyndari , staddur í hverfinu hennar og hringir á bjöllunni í þeirri vona að fá verkefni. Góðan daginn  frú, sagði hann, ég er komin til að....... "Ó, þú þarft ekkert að útskýra sagði Jóna feimnislega, ég átti von á þér. Í alvöru, sagði  ljósmyndarinn. Nú það er ánægjulegt, vissirðu að börn eru mín sérgrein?? Ja, það er nú  akkúrat það sem við hjónin vorum að vonast eftir. Gjörðu svo vel og  komdu inn á fáðu þér sæti.

Eftir smástund sagði hún, vandræðalega, "hvar  byrjum við?" "Láttu mig bara sjá um allt. Ég byrja yfirleitt í baðkarinu,  svo á  sófanum og loks nokkrar á rúminu. Stundum er meira að segja stofugólfið  heppilegast, það er hægt að teygja svo vel úr sér þar" "Baðkarið, stofugólfið, hugsaði Jóna, Engin undra að þetta gekk ekkert  hjá  okkur hjónum - "Já, frú mín góð, ég get ekki lofað fullkomnum árangri í hvert skipti, en ef við notum mismunandi stellingar og ég skýt frá  mismunandi  sjónarhornum, þá þori ég að lofa að þú verður ánægð með útkomuna."

Vá,  það  er aldeilis mikið sagði Jóna með andköfum. "Frú mín góð, í mínu starfi  verður maður að gefa sér góðan tíma í hlutina. Ég mundi gjarnan vilja  skjótast í þetta en ég er viss um að þú yrðir ekki ánægð með útkomuna "Ætli  maður kannist ekki við svoleiðis, tautaði Jóna lágt".
Ljósmyndarinn dró upp  nokkur sýnishorn af barnamyndum og benti Jónu á árangurinn. "Mér tókst sérstaklega vel til með þessa tvíbura sagði ljósmyndarinn,  eins  og mamma þeirra var þó erfið". - "Var hún erfið, spurði Jóna ?" "´Ég er nú hræddur um það. Ég varð að fara með hana í lystigarðinn til að ná að  ljúka verkinu vel. Fólk safnaðist að og fylgdist með. "Fylgdist með? sagði  Jóna og gapti af undrun" - og þetta tók í allt 3 tíma. Móðirin hrópandi og kallandi  allan tímann - ég gat varla einbeitt mér, svo þegar það byrjaði að dimma  varð  ég að gefa í, en það var ekki fyrr en íkornarnir voru farnir að narta í græjurnar þá varð ég að hætta og ganga frá.

Jóna hallaði sér fram og sagði "voru þeir í alvöru farnir að narta í  ....  græjurnar?
Þetta er alveg satt frú mín góð.   "Jæja ef þú ert tilbúin þá ætla ég að gera þrífótinn klárann  "ÞRÍFÓTINN???  "Ó já, frú Jóna. ÉG verð að nota þrífót "to put my Canon on, It's much  too  big to be held in the hand very long." ÞAÐ STEINLEIÐ YFIR FRÚ JÓNU.