Ég trúi þessu ekki !!

Ég stólaði á það að Obama myndi vinna í New Hampshire. Mér finnst kominn tími til að blökkumaður verði forseti Bandaríkjanna. Hann er líka ungur og upprennandi með ferska strauma, en Hillary eins og sagði í frétt á mbl.is búin að vera í sviðsljósinu lengi. Mig minnir líka að ég hafi lesið það einhvers staðar að Clinton hjónin hafi sagst,  heita hvort öðru því á sínum tíma að verða bæði forsetar Bandaríkjanna. Svo mér líst ekkert á þetta framboð Hillarys, það er ekkert annað en framapot og misskilið snobb hjá henni, ef það er rétt þetta með samkomulag þeirra Clintons, sem ég hef alla trú á að eitthvað sé til í. Sumt fólk er bara valdasjúkt. En það er ekki öll nótt úti enn. Áfram Obama!!

Clinton vann í New Hampshire

´Landið endalausa' Þrykk

Nú er búið að breyta því hvar sýningin mín verður haldin. Gallerí Art-Iceland er að hætta með húsnæðið á Skólavörðustíg, en eigandinn hefur sem betur fer líka aðstöðu í Geysis húsinu í Aðalstræti. Og þar verður sýningin mín í mars en ekki í febrúar. Álfheiður bauð mér líka að setja myndirnar mínar á alþjóðlegan vef gallerísins og ég er mjög ánægð með það.
Ég held að Geysis húsið geti jafnvel orðið betri staður en sá sem ég ætlað að sýna í fyrst. Alla vega ekki verri.

Ég er búin að tala við innrammarann sem ég ætla að láta ramma inn myndirnar mínar þegar þar að kemur. Og þá er bara að halda áfram að mála. Annars er ég að vona að ég fái líka meira að gera hjá Námsgagnastofnun því mér barst í gær boðskort á 'uppskeruhátíð' Námsgagnastofnunnar, sem verður haldin á föstudaginn næstkomandi. Þar verða auðvitað starfsmenn og svo höfundar myndskreytinga og námsbóka. Kannski gæfan verði mér hliðholl í því dæmi.

Ég á í mestu vandræðum með að blogga því Tító kemur með reglulegu millibili og stekkur uppí kjöltuna á mér og svo Gosi líka öðru hvoru. Þeir eru hálf fúlir útí mig af því að þeir vita að ég eldaði mér fisk í kvöldmatinn.  Ég lokaði þá inni í svefnherbergi á meðan ég sauð fiskinn, borðaði og vaskaði upp. En auðvitað fundu þeir lyktina og eru búnir að vera vælandi utan í mér síðan. þeir skilja ekkert í þessari mannvonsku í mér að sitja ein að þessum þeirra mestu krásum. En meinið er það að Tító má alls ekki fá fisk vegna nýrnanna. Hann má bara borða þurrmat sem er sérstaklega ætlaður fyriri nýrnaveika ketti. Og fyrst að Tító fær engan fisk get ég ekki gert uppá milli og gefið Gosa hann.  Gosi má éta matinn hann Títós og það er allt í lagi með það, nema þetta er kannski svolítið fábreytt fæða fyrir þá greyin.

Ég fór í sund í dag og gerði sundæfingarnar mínar af mikilli list og mér líður mjög vel eftir þær. Og í gær fór ég í tuttugu mínútna göngu. Ég er að breyta um lifs stíl,  hreyfa mig meira og borða hollari mat og ég lít strax betur út. Jæja best að hætta þessu blaðri og fara að sofa. Góða nótt og sofið rótt.

Jamm, þar kom Tító uppí kjöltu mína enn einu sinni. Hann er mesti þrákálfur sem ég þekki. En nú ætla ég með hann í bólið.

  

Hva!! Þetta er svo sem ekkert nýtt, að dýr detti í það

Hann Bambus, síamskötturinn minn sálugi og ég fengum okkur oft bjór saman í den.
Yfirleitt borðuðum við pizzu með bjórnum. Ég sat í sófanum með bjórinn minn og hann settist alltaf á hornborðið. Og þar skenkti ég honum smálögg af bjór á undirskál og eina pizzusneið með.
Hann kláraði alltaf bæði pizzuna  og bjórinn sinn löngu á undan mér. Stundum vildi hann meiri bjór, þegar hann hafði lapið undirskálina sína skraufþurra, en ég lét það aldrei eftir honum, því ég vildi ekki að hann yrði alltof fullur.
Þetta átti auðvitað bara að vera svona smá kósý stund hjá okkur fyrir framan sjónvarpið. Yfirleitt virti hann ákvörðun mína  þó hann væri alls ekki sáttur og lúskraðist í bælið sitt með skottið á milli fótanna, þar sem hann lognaðist fljótlega útaf.

Dýr detta líka stundum í dópið ef þau hafa tækifæri til þess. Til dæmis þegar ég bjó á Akranesi var þar kattagengi sem stundaði það að rústa görðum fólks með því að éta risavalmúa til þess að komast í vímu. Það var feitur fressköttur sem leiddi hópinn og cirkaði hann út vænlegustu valmúagarðana. Gengið lét yfirleitt til sín taka þegar fór að skyggja og ef maður vogaði sér út fyrir hússins dyr til að stugga við bófunum voru þeir ekki frýnilegir á að sjá. Þeir slöguðu  þarna á milli risavalmúanna algjörlega út úr heiminum og rifu valmúafræin í sig eins og örgustu arfabrjálæðingar.

Mig minnir að gripið hafi verið til þess þrautaráðs að skjóta hópinn á færi, þar sem útilokað var að senda  þessa kattadópista í meðferð.
Svona fór um sjóferð þá á Skaganum. Og enginn þeirra kom aftur.

Dingo datt í það

Það er feitt að vera feit

 Þessi mynd af þessari fallegu konu sem barst mér í hendur framan á bæklingi frá líkamsræktarstöð einni, bjargaði mér frá þeirri bölvuðu vitleysu að efna áramótaheitið og fara í megrun.
Myndin af konunni varð mér sem opinberum. Hún var í mínum augum,  eins og listaverk eftir gömlu meistarana og ég hugsaði, ' Þetta er falleg kona með fallegar línur'. Hún er í raun listaverk náttúrunnar í sjálfu sér og svona eiga konur að vera í laginu. 'Ég fer ekkert í neina megrun'.

Hvernig stendur á því að allar konur vilja vera tágrannar og tálgaðar, svo hinar kvenlegu línur njóta sín ekki?  Og hver stjórnar því? Jú, það er tískan, fatahönnuðir úti í útlöndum. sem ráða því hvernig við eigum að vera í laginu.  Þeir eru eins og brúðuleikhússtjórnendur og við 'brúðurnar' dönsum svo sannarlega eins og  þeir kippa í spottana. Margar dansa svo mikið á líkamsræktarstöðum að þær verða í laginu eins og vöðvastæltir karlmenn, eða þá að þær svelta sig til bana til þess að þóknast hinum ströngu tískuherrunum.

Er ekki komin tími til að hætta þessari vitleysu og vera bara ánægðar með okkur þó við séum með einhver hold á beinunum. Það er allt í lagi að hreyfa sig og borða hollan mat, en að gera það af svo miklum krafti að þú gengur of nálægt sjálfri þér og ætlun náttúrunnar er bölvað rugl.
Við konur láta kröfuna um grannan líkama leiða okkur í ógöngur. Við erum sífellt óánægðar með sjálfar okkar af því við náum sjaldan því takmarki að líta út eins og renglulegur stráklingur.
Það er fallegt að vera feit, sjáið bara þessar fallegu feitu konur á myndinni hér fyrir neðan leika sér í baðinu og njóta þess að láta vatnið leika um sína bústnu rassa og bollubrjóst, svo stoltar af þrýstnum líkömum sínum.

Þessi mynd er listaverk eftir Jean Honore Fragonard og hangir í ekki ómerkari listasafni en sjálfu Louvre safninu í París. Jean, fannst þessar konur fagrar , svo fagrar, að hann málaði ódauðlega mynd af þeim.

Mér finnst þær líka fagrar og ég ætla mér að vera bústin og falleg áfram eins og þær.  Vera sjálf eins og lítið listaverk.

 

 

Ég er að pæla í einu....

hvað notuðu þær til að pissa í og gera stórt? Vonandi hafa þær verið svo heppnar að hafa verið með skúringaföturnar með sér... Annars er ég svosem skíthrædd við allar lyftur og hef alltaf verið og vildi ekki hafa verið í þeirra sporum.

Fastar í lyftu í 2 sólarhringa

Kettlinga krútt

 

Ég er farin að hugsa fyrir arftaka Títós, þó mér finnist í dag að enginn köttur geti komið í staðiinn fyrir hann. En þar sem ekki er hægt að fá balinese ketti eins og Tító er, hér á Íslandi leitaði ég til Kynjakatta.  Í samtökunum er ein kona sem mun koma til að rækta ragdoll ketti árið 2008 eða 2009 og ég bað hana að setja mig á lista hjá sér.

Ragdoll kettir eru síðhærðir, með himinblá augu,  eru með síamslitina þ.e. maska á andliti og sömu liti á eyrum, fótum og skotti, sumir eru með hvíta blesu og allir eru þeir með hvítar tær. 

Ég mun örugglega sjúkratryggja kettlinginn vel vegna bitrar reynslu af miklum fjárútlátum vegna nýrnagalla Títós, sem er til kominn vegna innræktunnar. Og ég ætla að ganga úr skugga um að ekki sé hætta á neinu þvílíku, áður en ég kaupi mér einn svona kettling fyrir heilar 90 þúsund krónur.

En ég mun aldrei skíra væntanlegan kettling Tító. Það er bara einn Tító í hjarta mér. Litli kettlingurinn verður mér trúlega jafn kær með tímanum og Tító er mér í dag,  en ég nefni hann öðru nafni til þess að skyggja ekki á minningu Títós míns, þegar þar að kemur. 

Ég er sjúr á því að Jenny Marsey skrökvar

því að hún hafi keypt nærbrækurnar hjá Marks og Spencer. Hún hefur örugglega bara stolið þeim frá Bridget Jones.

Eldur slökktur með stórum nærbrókum

'Í fjötrum'

 

   Í fjötrum 

 

Í haustgulu kvöldskini

gengu elskendurnir

að fossinum.

 

Komdu, sagð´ann

og stökk út á stein

í miðri ólgandi ánni.

 

Komdu, sagð´ ann aftur,

biðjandi og rétti út höndina.

 

Hann stendur enn

einn á hálum steini.

Svellbólstruð áin.

 

Fossinn í fjötrum

- ísköldum fjötrum.

GALDRATUNGL

 TUNGLIÐ, TUNGLIÐ, TAKTU MIG

 

Tunglið tunglið taktu mig

og berðu mig upp til skýja.

Hugurinn ber mig hálfa leið

í heimana nýja.

Mun þar vera margt að sjá

mörgu hefurðu sagt mér frá,

þegar þú leiðst um loftin blá

og leist til mín um rifin skjá.

Litla lipurtá. Litla lipurtá.

Komdu litla lipurtá langi þig að heyra.

Hvað mig dreymdi, hvað ég sá

og kannski sithvað fleira.

Ljáðu mér eyra. Ljáðu mér eyra.

'Á enda veraldar' Ljóð dagsins 6.desember á Ljóð.is

Þótt ég villtist
út á enda veraldar
og yrði að dúsa þar
til dauðadags,
þá skiptir það ekki máli,
þrátt fyrir allt,
því ég hef fengið,
að elska þig.

 Ég var að fletta í gegnum Ljóð.is og rakst þá alveg óvænt á það, að þetta ljóð mitt hafði verið kosið ljóð dagsins 6.des. sl.
En ég læt líka fljóta hér með, eitt annað ljóð eftir mig, það er jólaljóð sem ég held mikið uppá og sem var á sínum tíma líka kosið ljóð dagsins á Ljóð.is

          Jól

Ert þú -í raun og veru - sonur Guðs?
Spyr fréttamaðurinn í sjónvarpinu
Jesúm Krist.
Það eru þín orð, svarar Frelsarinn,
með bros á vör.
Jólatréð er sofnað,
það hallast ískyggilega á aðra hliðina
og mér flýgur í hug
- hvort það hafi líka stolist í sherryið
sem var falið í þvottavélinni
á jólanótt.

Rauð könguló
er snyrtilega bundin um topp þess
en gulir götuvitar lýsa dauflega
á slútandi greinum.

Úti sitja hrafnar á ljósastaurunum
krunkandi eftir feita hangikjötinu
sem við hentum í ruslið á aðfangadagskvöld.

Á svörtum himni skín einmana
- óljós - stjarna?