Nornin

Óla hrökk upp með andfælum, hún hafði sofnað út frá sjónvarpinu að venju. Hún var ein í stofunni. Jónsi löngu farinn í háttinn án þess að hafa fyrir því að vekja hana. Hún var sársvöng enda í enn einum megrunarkúrnum og nú æpti magi hennar á eitthvað sætt, helst súkkulaði, hún var sjúk í súkkulaði. Hún varð að fá súkkulaði strax! Skítt með þennan vonlausa megrunarkúr, hugsaði hún ergileg.

Hún nennti ekki út í sjoppu svo henni datt í hug að vekja Jónsa eins og venjulega. Hann var ekki óvanur því að sendast fyrir hana þegar sætindalöngunin náði tökum á henni, en svo áttaði hún sig á því að komið var fram yfir miðnætti og löngu búið að loka helvítis sjoppunni á horninu.
Hún gæti náttúrulega pantað leigubíl og sent bílstjórann í einhverja næturbúllu eftir súkkulaði. Hún hafði gert það nokkrum sinnum, en nú lagði hún ekki í það, því stúlkan á stöðinni hafði verið svo dónaleg við hana síðast þegar hún hringdi. Hún hafði spurt hana í hæðnistón hvort leigubílstjórinn ætti virkilega bara að kaupa eitt súkkulaðistykki.

Óla hafði fokreiðst. Hvern fjandann var þessi glyðra að skipta sér af því hvað leigubílstjórarnir keyptu fyrir kúnnana? Það kom henni ekki nokkurn skapaðan hlut við. Hún hafði hellt sér yfir þessa óforskömmuðu stúlkukind og skellt svo á hana og nú þorði hún ekki fyrir sitt litla líf að hringja aftur.

Óla ranglaði fram í eldhús og leitaði í öllum skúffum og skápum að súkkulaði en þar var ekkert að finna. Það var ekki einu sinni til kakómalt eða smá súkkulaðbúðingur hvað þá meira. Hún var orðin ösku þreifandi ill út í Jónsa. Hún hafði vonað innst inni að hann hefði keypt súkkulaði handa henni. Hann gerði það stundum án þess að hún bæði hann um það, sérstaklega þegar hún var í megrun, svo fékk hann alltaf óbótaskammir þegar hún var búin að gleypa í sig góðgætið.
Þú vilt bara að ég sé feit sagði hún ætíð við hann eftir á ásamt ýmsu öðru miður fallegu og brast svo ævinlega í grát.

Jónsi vissi ekki lengur hvað sneri upp eða niður þegar kona hans átti í hlut og reyndi því alltaf að hegða sér eins og í spilamennsku og sagði oftast pass.

Óla heyrði eittvað þrusk fyrir aftan sig og sperrti eyrun. Þetta var auðvitað Jónsi að koma fram úr, til þess að fá sér nætursnarl. það voru fastir liðir eins og venjulega.

;Nei ertu vakandi elskan? Tafsaði Jónsi þvoglumæltur þegar andlit hans birtist fyrir hornið á ísskápnum. Ólu fannst þetta svo heimskulega spurt að henni datt ekki einu sinni til hugar að ansa honum.
;Ég er svo svangur;, muldraði Jónsi. ;Það eru nú fleiri', hreytti Óla, afundin út úr sér.
Jónsi hélt áfram. 'Það er svo undarlegt hvað ég verð alltaf matlystugur af þessum svefnpillum'
'Ég vakna undantekningarlaust eftir svona klukkutíma eða svo, svo glorhungraður að ég verð bara að fá mér eitthvað að éta; , tuldraði hann. Óla horfði á bónda sinn. Hann var ekki beint fyrir augað núna. Bara á nærbuxunum einum fata sem pokuðu  einhvern veginn utan um hann rétt fyrir neðan ístruna. Bakið bogið eftir tugi ára erfiðisvinnu og æðahnútar á fótleggjunum og til að kóróna allt saman var hann vita tannlaus sem gerði það að verkum að nefið virtist enn stærra en venjulega.

Jónsi opnaði ísskápinn og beygði sig niður til að ná í mjólkina og Ólu langaði allt í einu til þess að sparka í rassgatið á honum Eitt þrumuskot og hlaupa svo eins og andskotinn í burtu, en hún sat á sér og hálfskammaðist sín. Var hún virkilega svona vond manneskja? Hugsaði hún skelfd.
;Ég er líka að drepast úr hungri;, mælti hún lágum rómi. Ha! Sagði Jónsi með hausinn á kafi inni í ísskápnum. 'Mig dreplangar svo í súkkulaði', æpti Óla. ;Hvað er þetta manneskja? ;Það er óþarfi að öskra svona. Þú vekur alla í húsinu með þessum látum´, svaraði Jónsi snöggur upp á lagið.
Af hverju keyptirðu ekkert súkkulaði handa mér?' Vældi Óla ásakandi um leið og Jónsi teygði sig eftir matarkexinu. Hu! Mér datt það ekki í hug', ansaði Jónsi. Þú spikfitnar af því', bætti hann svo við. Þú átt bara að fá þér mjólk og kex eins og ég, sagði hann rogginn um leið og hann snerist á hæl til að labba með bitann sinn upp í rúm.

Ólu langaði mest til að myrða bónda sinn með köldu blóði. Að hann skyldi segja þetta. Hann sem sjálfur var alltof feitur. Honum væri mátulegt að renna á rassgatið með helvítis mjólkina hugsaði hún í heift sinni.
Í sama bili glopraði Jónsi glasinu út úr höndum sér svo það skall í gólfið og innihaldið myndaði stóran poll fyrir framan ísskápinn.
Jónsa varð svo mikið um að honum skrikaði fótur í bleytunni. Hann æpti upp yfir sig um leið og hann missti jafnvægið og matarkexið og lenti á óæðri endanum í miðjum mjólkurpollinum.

Óla starði á Jónsa í forundran þar sem hann sat á gólfinu rennblautur eins og hundur af sundi dreginn, með kexið á floti í pollinum við hliðina á sér. Svo fór hún að hlægja. Hún hló tryllingslega. Benti á eiginmann sinn og hló. Þetta var gott á þig, gat hún loks stunið upp á milli hláturrokanna.
Svo hélt hún áfram að hlægja einkennilega holum hlátri.  Andlitsdrættir hennar máðust út í rauðleitri þokumóðu og umbreyttust síðan í ófrýnilega grettu, svo rétt grillti í illúðlegar gular glyrnurnar.

Guðný Svava Strandberg

Tveir viðburðaríkir dagar í röð

Í gær sló ég blettinn við blokkina og tók það um fimm klukkutíma. Grasið var orðið svo loðið meðan ég var í Danmörku að sláttuvélin var alltaf að drepa á sér. Þurfti ég að sæta færis þegar karlkyns mannvera átti leið framhjá og biðja um hjálp til að starta vélinni aftur og aftur og aftur... Svo þurfti ég að slá kantana á beðunum með sláttuorfi og líka grasið meðfram allri girðingunni.
En mikið assgoti var bletturinn fallegur þegar ég var búin að slá hann

Trén sem ég keypti eru orðin ansi stór, sérstaklega aspirnar. Það hafði brotnað ein grein á reynitrénu og rétt lafði hún við tréð á nokkrum tægjum.
Ég hjúkraði trénu, setti vatnsheldan plástur utan um greinina og margvafði svo grisju utan um allt saman svo greinin héldist uppi.
Ég hafði gert svipað áður þegar birkikvisturinn brotnaði á einum stað og það brot greri vel.

Birkikvisturinn skartaði meira að segja fallegum hvítum blómum það sumarið. Fjölæru blómin prýða garðinn  einnig mikið, túlípanar, hjartablóm, Himalajablágresi. burnirót, silfursóley, fjólur, valmúar og fl. og fl. Ég get verið reglulega stolt af garðinum sem ég hannaði og keypti allt í, ein, nema hengigullregnið, sem húsfélagið keypti. Það var meira að segja sagt á síðasta húsfundi að garðurinn væri okkar sómi.

Svo tók ég til í allri íbúðinn, öllum skápum meira að segja líka og gaf öndunum brauð, Já, gaf öndunum  brauð, sagði ég. Það eru andahjón sem halda sig hérna við blokkina og ég traktera þau á heilu brauðsneiðunum trekk i trekk.
Þegar ég var búin að gefa þeim þrjár brauðsneiðar sem þau úðuðu í sig fór ég inn í stofu og hélt áfram að taka til. En eftir smástund heyrði ég ákaft, bra, bra, fyrir utan gluggann. Stóðu þá ekki andahjónin staðföstu rétt við blettinn og störðu upp í svalagluggann til mín í von um meira góðgæti. En þegar ég var tilbúin með meiri birgðir og ætlaði að kasta til þeirra hófu þau sig til flugs og hurfu fyrir hornið á næstu blokk, skammirnar þær arna.

Seinna um daginn þegar ég leit út um gluggann sá ég að svört og hvít læða sem ég kannast aðeins við, af því hún er skotin í Gosa,  var að gæða sér á brauðinu á blettinum, að því er virtist með bestu lyst. Í miðjum klíðum var hún ónáðum með háu gargi í starra sem þóttist hafa allan rétt til þessa lostætis og skammaði hann kisu með mikilli frekju, sitjandi bísperrtur á einum af  girðingarstaurunum. 

Kisa lúskraðist í burtu og faldi sig inni i runnaþykkni, greinilega í veiðihug. Svo þegar starrinn settist  hjá brauðmolunum rauk hún undan runnanum og ætlaði sér auljóslega eftir allt saman starrann sjálfan í matinn en ekki brauðdraslið, en starragreyið slapp með skrekkinn, sem betur fer.
Þá hafði kisa þóst hafa áhuga á brauðinu til þess að espa upp fuglana með þessari óvenjulegu hegðun sinni og ætlað sér allan tímann að sæta færis í runnunum til þess að veiða þá.
Kettir eru sko klókir finnst mér og það finnst örugglega fleirum held ég líka.

Þegar ég kom inn frá því að slá blettinn um kl. hálf tíu um kvöldið hringdi sonur minn í mig og óskaði mér til hamingju með að hafa eignast enn eitt  barnabarnið , sem fæddist klukkan hálftíu um morguninn. 14 marka strák og allan kafloðinn!! Sagði hann?? Ég vona bara að hann hafi aðeins átt við höfuðhárið á barninu!
Þetta er fimmta barnabarnið mitt og svo er dóttir mín og tengdasonur eftir þegar þau eru búin að prufa það að búa í útlöndum, eða svo segja þau.

Í mögun vaknaði ég hálf átta og kláraði að taka til og brá mér svo í búðir og keypti mér æðisleg náttföt, eldrauð og flott. Ég skrapp líka aðeins í vínbúð og keypti smábjór. þar hitti ég fyrrverandi nemanda minn, sem er snillingur í myndlist og skutlaði hann mér heim í grenjandi rigningunni. Á leiðinni fræddi hann mig um leyndardóma ásatrúarnnar,  en hann er eldheitur heiðingi og bætti Þórs nafninu við nafnið  sitt, þegar hann gekk í ásatrúarsöfnuðinn. Svo er hann lika algjört séní í kollinum að öllu öðru leyti eins og allrir sannir snillingar auðvitað eru 

Ég montaði mig af garðinum við hann og hann kom út úr jeppanum sínum þegar heim til mín var komið til þess að skoða dýrðina. Ég smellti kossi á kinnina á honum með þakklæti fyrir bíltúrinn og hann klappaði mér vinalega á bakið í staðinn og ók svo á brott með  bjórbirgðir sínar, heim til sín,  til þess að horfa á einhvern andskotans fótboltaleik!! 

Í kvöld fór ég svo á kaffihús með vini mínum frá Danmerkurferðinni. Við fórum fyrst á Kaffi Viktor, en þar sem þar var varla nokkur sála færðum við okkur yfir á Café Paris.
Við fengum okkur Sviss Mocca, algjört nammi, namm og síðan sinn hvorn bjórinn og skáluðum fyrir velheppnaðri Danmerkurferð og kjöftuðum um stærðfræði, (en hann er algjör stærðfræðigúru), heimspeki og ljóðlist. Svo ætluðum við að færa okkur yfir á annan bar þar sem vinahópur hans heldur vanalega til, en ákváðum á síðustu stundu að fara að dúlla okkur heim.
Við ákváðum áður en við kvöddumst að fara svo fljótlega í bíó og sjá Beðmál í borginni.

Tító liggur íi fanginu á mér núna á meðan ég blogga og við erum orðin grútsyfjuð. Gosi er löngu sofnaður frammi í stofu, en Tító fer náttúrulega ekki uppí rúm fyrr en ég,  hún mamma hans, drattast með barnið i  bólið. Góða nótt öll og sofið rótt.

Enginn og allir

Enginn er

eins

og hann sjálfur.

Og þó, eru allir,

svo sjálfum sér líkir.

BLONDE POLE DANSER!!

       

I TRIED NOT TO SHOW THIS TO ANYONE IT MIGHT OFFEND 

 

I KNEW  YOU COULDN´T RESIST SCROLLING DOWN TO LOOK!!

 

 

 

 

 

 

 

 

     SNAGGED AND SHARING 

  
     MAY CONTAIN ADULT CONTENT 

 

 

 

 

 

     BEUTIFUL BLONDE POLE DANSER 

 

 

 

 

 

(Open discreetly) 

 

 

 

Please scroll down.......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GOTTCHA!!

 

May you always have enough HUMOR 

 

in your life!

Húsin í götunni

'Elsku hjartasta blómadýrðin, - mín!!'

Voru ætíð hans fyrstu orð, á morgnana til mín.  Og blá augu hans ljómuðu af þeirri mildi sem var stóra barnshjartanu hans svo eðlislæg. Einkum þegar hann leit framan í mig svona nývaknaða eftir nóttina,  með andlitið enn hálfkrumpað eftir koddaverið.  

Súr-realismi

 

Sú sem ætlaði að sleppa,
er sú sem er græn á brá.
Þetta er lítil mynd af tveim konum að kyssast
og karli sem horfir á.

Hagkvæm ást

The local news station was interviewing an 80-year-old lady because she had just gotten married -- for the fourth time.

The interviewer asked her questions about her life, about what it felt like to be marrying again at 80, and then about her new husband's
occupation.

"He's a funeral director," she answered.

"Interesting," the newsman thought.

He then asked her if she wouldn't mind telling him a little about her first three husbands and what they did for a living.

She paused for a few moments, needing time to reflect on all those years. After a short time, a smile came to her face and she answered proudly, explaining that she'd first married a banker when she was in her early 20's, then a circus ringmaster when in her 40's, later on a preacher when in her 60's, and now in her 80's, a funeral director.

The interviewer looked at her, quite astonished, and asked why she had married four men with such diverse careers.
She smiled and explained, "I married one for the money, two for the show, three to get ready, and four to go."

Ást til Lundúna