Leita í fréttum mbl.is

Færsluflokkur: Dægurmál

Að vera atvinnulaus og annað böl

Skelfing er ég orðin eitthvað lítil í mér vegna þess að bráðum er ég búin að vera atvinnulaus í hálft ár. Þetta bara gengur ekki lengur. Það liggur við að ég sé farin að læðast með veggjum. Andskotinn hafi það er ég svona hrikalega óframbærileg, eða hvað?
Ég mætti á vinnumiðlunarskrifstofuna í dag og fulltrúinn þar tjáði mér að horfurnar færu nú að glæðast með haustinu svo ég skyldi nú reyna að halda sönsum. Ég sagði henni að ég væri meira að segja að pæla í því að fara að vinna í bakaríi, (eins og maður myndi nú fitna af því)  Er ég þó nógu feit fyrir, því ég hef blátt áfram blásið út síðan ég hætti að reykja fyrir bráðum 10 mánuðum.

Ég er orðin svo innilega leið á sjálfri mér að ég nenni varla lengur að hugsa um garðinn hér við blokkina sem ég fæ borgað fyrir að slá. Ég hef hannað og lagt alla vinnu sjálf í þennan garð þó að ég eigi hann ekki ein og hann er orðinn mjög fallegur. Rósarunnarnir blómstra og birkitoppurinn skartar hvítum blómum. Fjölæru jurtirnar sem ég hef safnað hér og þar í nokkur ár, en þó aðallga þar, eru líka mikil prýði og sparnaðarauki, því nú þarf ekki lengur að kaupa eins mikið af sumarblómum. Aspirnar sem ég keypti pínulitlar eru orðnar mannhæðarháar og birkið vex hægt og rólega. Reynitréð blómstraði í fyrsta sinn í sumar og hreggstaðavíðirinn vex næstum eins hratt og baunagrasið hans Jóa. 

En eins og ég segi, þá er ég orðin svo leið á sjáfri mér út af atvinnuleysinu að öll gleðin við garðvinnuna er horfin. Meira að segja er ég hætt að hafa ánægju af því að sópa sígarettustubbunum af stéttinni og bílaplaninu sem sumir íbúar blokkarinna eru svo almennilegir að fleygja frá sér til þess að sjá mér nú fyrir almennilegri og nægri vinnu. þó bauð ég mig aldrei fram til þess að sópa upp sígarettum af stéttinni og bílaplaninu,  heldur aðeins að slá grasflötina og hirða um beðin.

Ég hef því satt að segja haft frekar takmarkaða gleði af stuppasópinu  á stéttinni og stuppbatínslunni af grasflötinni og hef oft bölvað með sjáfri mér yfir því hve sumir geta verið ótrúlega hirðulausir um umhverfi sitt. Ég hef þá stundum hugsað með mér hvort þessir sígarettustubba aðdáendur drepi ekki líka í sígarettunum á stofugólfinu hjá sér og að gaman væri nú að sjá umgengnina í íbúðunum þeirra svona yfirleitt.

Ég ætla samt að vona að þetta sinnuleysi mitt gangi yfir og vona að ég geti nú komið mér í það að slá um helgina. En stubbahrúgan fyrir framan aðaldyrnar á húsinu fær að vera í friði fyrir mér frmvegis, því ég er búin að fá nóg. Hún getur þá orðið verðugur minnisvarði um þá sem í húsinu búa fyrir mér. 


Það er verið að spila með tilfinningar okkar svipað og gert var með hundinn Lúkas

Er þessi hundur lifandi hákarlabeita?

 

120882

http://www.thepetitionsite.com/1/stop-dogs-being-used-as-shark-bait
Þetta er slóðin sem fylgdi þessari hryllilegu mynd sem ég sá á blogginu hennar Ásdísar bloggvinkonu.

Myndin er eins og þið sjáið af hundi sem virðist vera búið að festa stóran hákarlaöngul í, rétt fyrir ofan trýnið og í gegnum framhluta höfuðsins.
Fullyrt var á slóð þessari að lifandi óskila hundar væru notaðir sem hákarlabeitur og fólk beðið að setja undirskrift sína gegn þessarri óhæfu á þar til búinn reit á slóðinni.
Mér varð svo mikið um að sjá þessa mynd að ég komst við og var næstum búin að kasta upp. Um kvöldið gat ég ekki sofnað , fyrr en ég hafði beðið oft og lengi  til Guðs um að hann líknaði öllum þeim dýrum sem mennirnir væru svona grimmir við.
En svo benti dóttir mín mér á það í dag þegar ég sagði henni frá þessu, að þetta væri aðeins brella. Myndin væri örugglega photoshoppuð. Sagði hún mér líka að hún hefði fengið tölvupóst þar sem sagt var frá svokölluðum 'Bonzai kettlingum.' Væru litlir kettlingar settir í flöskur sem væru með opi í báðum endum svo hægt væri að næra þá og svo að úrgangur kæmist frá þeim. Kettlingarnir gætu auðvitað ekki vaxið eðlilega, þeir yrðu afmyndaðir í vexti eins og flaskan. Þetta var líka gabb sagði hún.
Ég skoðaði betur myndina af hundinum með krókinn í gegnum trýnið. Mér fannst það undarlegt að hundurinn var ekki einu sinni með múl og virtist ekkert berjast á móti þessarri kvalafullu meðferð með því að reyna að bíta manninn. Einnig var maðurinn sem hélt hundinum að því er ég best gat séð í grænum skurðlæknaslopp
Ennfremur var hundurinn ekki óskila hundur, því þegar betur er að gáð sést að hann er með ól um hálsinn.
Hvað gengur þeim til sem búa til svona fréttir, mér er stór spurn?  Svarið virðist vera augljóst, það er eins og með hundinn Lúkas sem hefur verið mikið talað um í fjölmiðlum, að ganga fram af fólki og hafa tilfinningar þess að leiksoppi með skipulagðum hætti.  Hafa mann hreinlega að fífli og víla ekki fyrir sér að hafa þó nokkuð fyrir þessu vítaverða athæfi. Ég á ekkert prenthæft orð um hvað mér finnst um svona hegðun.

 


Fáránleg lög í Ameríku

Ég rakst á gamalt eintak af Úrvali, tímariti fyrir alla sem nú er hætt að gefa út. Í blaðinu gat meðal annars að líta eftirfarandi lög í Ameríku, en ekki veit ég hvort þau eru ennþá í gildi.

Í Indíana má athuga alkóhólinnihald í andardrætti  bílstjóra gegn vilja hans vegna svohljóðandi laga
: 'Eftir að andardrátturinn yfirgefur líkamann hættir hann að vera eign þess sem hann kom frá.'

 Í Louisiana gilda sérstök lög sem leyfa að hver og einn megi verða eins hávaxinn og hann vill. 

Það er ólöglegt að synda á þurru landi í Santa Ana í Kaliforníu. 

Hundum er bannað með lögum að gelta eftir sex á kvöldin í Little Rock í Arkansas.

Það er bannað með lögum: að raka sig að degi til í Popular Blull í Missouri,

- að bera sápu á járnbrautarteina í Missisippi,

- að fara með svín inn í opinberar byggingar í st. Paul í Minnesota, 

- að vera með ís í formi í vösunum í Lexington í Kentucky, 

- að tala hátt í lautarferðum í Pennsylvaníu, 

- að ríða kameldýrum á þjóðvegum í Nevada, 

- að leggja gólfteppi á torginu í Savannah í Georgíu, 

- að trufla manneskju með því að hringja dyrabjöllu í New York, 

- í Los Angeles er barþjónum bannað að gefa viðskiptavinum sínum gæludýr, 

- í Massachusetts er bannað  að innheimta skuld, íklæddur grímubúningi.

 Hundum og köttum er bannað með lögum að slást í Barber í Norður - Karólínu. 

 Í Sterling í Colorado verða kettir að vera með afturljós til að mega ganga lausir.

  Það er óleyfilegt að stofna til hnefaleika við naut í Washington D. C.

 Lögum samkvæmt er óheimilt að láta bíla líkjast úlfum í Macomb í Illinois. 

 Samkvæmt lögum í Norfolk í Virginíu mega hænur ekki verpa fyrir klukkan átta á morgnana eða eftir fjögur síðdegis. 

 Það má ekki selja giftum manni áfengi án skriflegs leyfis eiginkonu hans í Cold Springs í Pennsylvaníu.

 

Í lokin:

Eiginmaðurinn situr og  starir  á  konu sína. Hún  horfir á móti  ekkert  alltof hrifin.
' Ég vona að þú sitjir ekki og hugsir um hvað ég sé að hugsa því mig langar virkilega ekkert  til að segja þér að ég sat einmitt og hugsaði hvað í veröldinni ég ætti að segja, ef þú spyrðir . 'Hvað ertu að hugsa?'


Ja hver andskotinn, bara lögreglubíll sendur hingað heim að húsinu!

Jæja! Maður er ekki fyrr komin heim frá útlöndum, en hér í stigaganginum upphefjast vandræði og hávaðarifrildi . Það er ekki vegna heimkomu minnar, guði sé lof fyrir það ,  heldur er ný fjölskylda flutt hér í stigaganginn. Ég var í flugvélinni á leið til Íslands síðustu laugardagsnótt og þá voru víst heljar læti hjá þessu sama fólki að því er mér var sagt.
Ég hitti þessa fjölskyldu þ.e.a.s. húsbóndann og konu hans hér fyrir utan húsið áður en ég fór til Krítar Þá voru þau að flytja inn og ég bauð þau velkomin í stigaganginn.
Í kvöld sat ég svo og horfði á imbakassann og heyrði þá rosalegan hávaða berast  af neðri hæðinni, skammir, öskur og grát. Ég hélt að fólkið niðri væri að horfa á einhvern hasarþátt í  sjónvarpinu og hefði það bara svona hátt stillt.
En sú var því miður ekki raunin, því fyrr en varði var kominn hér merktur lögreglubíll upp að dyrum.
Lögreglumennirnir fóru inn í húsið og töluðu við ólátaseggina.  Ég heyrði konu gráta inni í íbúðinni og vorkenndi henni einhver ósköp. Samt er ég ergileg yfir því að eitthvert óreglufólk sé flutt hér inn, því í þessum stigagangi hefur verið blessunarlega rólegt hingað til.
Annars hef ég verið að  pæla í  því að flytja í nokkuð langan tíma, áður en þessi vandræði komu til,  á jarðhæð með sérgarði í tví eða þríbýlishúsi. Líklega er kominn tími til að kýla á það.

'Svartir listamenn heiðraðir'!

Ekki vissi ég að apartheit stefnan væri svona rótgróin í Hollywood. Hvað verður næst á dagskrá. Gulir, (Asíubúar) listamenn heiðraðir í Hollywood? Rauðskinnar,(indíánar) heiðraðir í Hollywood? Polynesíubúar heiðraðir í Hollywood? Þeir í Ástralíu ættu eftir þessu að dæma að heiðra sína Ástralíunegra á verðlaunahátíðum þar á bæ.
mbl.is Svartir listamenn heiðraðir í Hollywood
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

'Eins og brenndur snúður heim'?

Ég sit hérna við tölvuna við hliðina á galopnum vesturglugganum og glápi á sólarlagið með öðru auganu meðan ég blogga. Kettirnir mínir, Tító og Gosi hanga hálfir út um gluggann og glápa líka, ekki þó á sólarlagið, þeir eru ekki svo rómantískir kattarforsmánirnar, nei þeir hafa meiri áhuga á biðurkollufræjunum sem fjúka framhjá glugganum.
Tító hefur þó varan á sér, minnugur máva árásarinnar fyrir nokkrum dögum,  því það situr vígalegur mávur á næsta ljósastaur. Þessi mávur dirfðist líka að hringsóla gargandi yfir mér úti í garði áðan,  en settist  svo á ljósastaurinn rétt hjá mér.
Ég var eiginlega hálfhrædd við hann og datt í hug í alvöru hvort hann myndi kannski leggja í  það að ráðast á mig?  Hann hafði nú ekki hugrekki til þess, enda eins gott fyrir hann því þó ég væri hrædd við hann, ætlaði ég að verjast í lengstu lög og hefna harma Títós líka.

Já, ég er nýkomin utan úr garði, var að vökva blómaræksnin eftir þennan sólríka dag. Mér finnst ansi heitt úti en þó er heitara en í Helvíti,  þar sem leið mín liggur eftir fáeina daga. Ég sá það á netinu í morgun að þarna við Miðjarðarhafið á Krít, nálægt Chania, sem er áfangastaðurinn er 42 stiga hiti! 

Það er nebbnilega það! Ég hef einu sinni verið í 43 stiga hita í Californiu fyrir þrjátíu árum, þegar ég var ung og fær í flestan sjó, en ég lagðist samt í rúmið  þá, ásamt tveggja ára syni mínum sem steyptist allur út í eldrauðum hitabólum.  Vegna þessarrar slæmu reynslu minnar aftur í grárri forneskju fékk ég náttúrulega hálfgert móðursýkiskast yfir því að ætla nú að ferðast í annan álíka suðupott á Krít og það þrjátíu árum eldri og hrumari, en þegar ég ung og hraust eins og fyrr segir, lenti í hitabylgjunni í USA .
Ég myndi örugglega ekki sleppa svona billega í þetta sinn, að þurfa bara að leggjast í rúmið. Nei ég var sjúr á því ég myndi þurfa að liggja í kistu, eftir örstutta dvöl á hinni sólríku Krít, sem sótsvart kolbrunnið lík, tilbúin til þess að láta skutla mér heim oní svala og kælandi moldina heima á Fróni.

Í þessum svartýnis hugleiðingum hringdi ég í bróður minn og sagði honum mínar farir ekki sléttar, en hann hló bara góðlátlega að mér. Sagði að hann hefði það eftir sínum öruggu heimildum að veðrið yrði komið niður í þægileg 32 stig þegar ég væri komin á áfangastað. 

Svo ég er öllu rórri þó ég sé flughrædd líka og því verður stefnan tekin á Krít á fljúgandi 'fullri' ferð. 

 


   

  


Það er allt að fara til Andskotans!

Okkur er sagt og við erum vitni að því sjálf, að jörðin sé að fara í gegnum miklar loftslagsbreytingar, sem ef til vill gætu verið af mannavöldum. Við mengum alla jörðina eins og hún sé ruslahaugur og ekki bara lofthjúp pláneturnnar, heldur líka höfin og jarðveginn víðast hvar. Við dælum koltvísýringi út í andrúmsloftið, urðum sorp og allskonar eitraðan úrgang og dælum skolpi með úrgangi okkar og frárennsli frá allskonar verksmiðjum í ár, vötn og sjó.
Við þykjumst vera herrar jarðarinnar og getum þess vegna komið fram við hana eins og hún sé undirokuð ambátt okkar en ekki móðir okkar allra, sjálf móðir jörð. Hvers konar börn eru það sem óvirða móður sína svo svívirðilega eins og við mennirnir óvirðum móður okkar jörðina?
Og ekki aðeins óvirðum við hana, heldur ötum hana einnig auri og skít og eitrum fyrir henni svo hægt og hægt er hún að deyja í því formi sem við höfum þekkt hana hingað til.
Innan tíðar mun jörðin e.t. v. verða auð og tóm af okkar völdum  En það er ekki aðeins sjálf jörðin móðir okkar sem við komum illa fram við, heldur meðbræður okkar og systur. Við erum rasistar og margar þjóðir þar á meðal Íslendingar níðast á útlendum meðbræðrum sínum sem koma hingað til landsins okkar til þess að leita að betra lífi.
Sumar þjóðir fara einnig með hernaði á hendur hvor annarri og morðingjar og níðingar allskonar vaða uppi. En við látum ekki þar við sitja. Við sem vel flest teljum okkur vera siðmenntuð og trúa á Guð eða einhvern æðri mátt, komum ekki aðeins illa fram við meðbræður okkar mennina ,heldur einnig flest öll dýr
Hvar eru dýraverndarfélögin þegar kemur að meðferð á refum og minkum í loðdýrabúum? Þeir eru í búrum allt sitt llif sem er svo þröng að þeir geta vart snúið sér við og svo eru þeir drepnir til þess eins að þjóna hégómagirnd mannanna, aðallega kvenfólksins. Svo eru það kjúklingabúin, þar eru fuglarnir lokaðir inni allt sitt líf og fá aldrei að sjá sólina og síðan drepnir og étnir. Nautpeningsbúin t.d. í Bandaríkjunum þar sem kálfarnir eru á svo þröngum básum að þeir geta varla hreyft sig sitt stutta líf og fl. og fl.
Mér finnst siðferðið hjá mannfólkinu gagnvart dýrunum, eins og öllu öðru sem viðkemur jörðinn vera á afar lágu plani. Svo þykjumst við trúa á Guð, hann skapaði líka dýrin og ekki til þess að við færum svona illa með þau.
Mannkynið er orðið úrkynjað og gerir dýrin það líka t.d. með erfðabreytingum og ræktunum. Það liggur við að ég segi að best væri að jörðin eyddist að mestu í eldi, brennisteini og með skelfilegum flóðum í hamförum náttúruaflanna svo mannkynið þurfi að byrja aftur á byrjuninni á  nýrri steinöld.
Vonandi bærum við þá gæfu til  þess  að  gera ekki sömu mistökin á nýjan leik.


Ljótasti hundur heims!

Hann er eins ljótur og ufsagrýla hjá sjálfum Andskotanum! En mér finnst hann óttalegt krútt samt. Hann minnig mig svolítið á hunda steinstytturnar í  kvikmyndinni 'Ghost Busters' sem vöknuðu til  lífsins og urðu hinar  hræðilegustu ófreskjur. Hann er bara minni þessi, sem betur fer, en ekki vildi ég samt mæta honum í myrkri eða finna hann undir rúminu mínu um miðja niðadimma nótt í skammdeginu einhvern tímann.

 


mbl.is Ljótasti hundur heims krýndur
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

« Fyrri síða | Næsta síða »

Höfundur

Svava frá Strandbergi
Svava frá Strandbergi

Myndlistarmaður. Smellið á myndina til að sjá verð á skopmyndum sem og eftirprentunum úr galleryi.
Myndir á þessarri síðu eru verndaðar af höfundarrétti hjá Myndstef.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband