Sumarið er komið ....

      Tölvustílfærð vatnslitamynd 

Ég er svona að velta því fyrir mér, hvort íslenska menntakerfið...

myndi ekki hækka í áliti hjá OECD, ef það  tileinkaði sér slíkan skilning  sem þessi æðrulausi prófdómari virðist hafa á því, sem nemendur, yfirleitt allir með tölu, hafa endalausan og óþrjótandi áhuga á. Og hafa alltaf haft.

Fuck, er einfaldlega lykilorð hjá unglingum. Þeir brúka það, þegar þeim sjálfum langar  til að 'fucka´ einhvern, eða einhverja, eða þá til þess, að aðrir 'fucki' þá.
Strákarnir fá útrás fyrir reiði og Ödipusarduld sína þegar þeir segja öðrum strákum, að 'fucka' mömmu sinni.

Svo er einnig til í dæminu, að kalla vini sína 'fucking good friends.´ Matur er líka oft 'fucking good´ 'Fuck you, er einnig vinsælt að nota sem tákn um, undrun eða gleðihróp þegar vinir hittast  og svo má lengi telja.

Sem sagt, kynhvötin  tröllríður ungu kynslóðinni, nú sem fyrr. Það  er bara málið að virkja hana á jákvæðan hátt og þá  mun upprísa fullnægjandi  menntakerfi hér á landi, sem mun geta af sér góðan ávöxt. Og það sem mest er um vert, vonandi gott orðspor hjá OECD. 

 

Mynd úr kynfræðslubókinni 'Um stelpur og stráka'. Myndskreytingar, Guðný Svava Strandberg. 

Fékk einkunn fyrir tveggja blótsyrða ritgerð

Gerðuberg í haust

Ég kom við á skrifstofunni í Gerðubergi fyrir nokkrum dögum og sýndi þeim myndirnar mínar og sótti um að sýna þar. Í gær fékk ég svo tölvupóst frá Gerðubergi þar sem mér er boðið að sýna þar í haust. Ég þarf ekkert að borga, hvorki fyrir salinn né nokkrar prósentur ef ég sel eitthvað og Gerðuberg sér um alla kynningu.
Þeir eru spenntastir fyrir  að sýna myndirnar mínar sem ég teikna blindandi og kannski einhverjar fleiri myndir.

Ég er bara svo blönk, á varla fyrir innrömmun. En ég er mjög ánægð með þetta. Svo verð ég nú með í samsýningunni í Ráðhúsinu og með einkasýningu á Thorwaldsens Bar í september á vegum ArtIceland. Já og svo get ég fengið að sýna á Mojo Monroe í Templarasundi. 

Það er verst að ég er ekki nógu dugleg við að mála, en verð að taka mig taki. 

Í ljóssporum daga

Í ljósvari vængstýfðra daga
liggur vegalaus engill

 

á húmhimni aftans, vikna
hvíthærð ský

 

hjúpuð hálfrökkri nætur
hvíslar sorgin
ósögðum orðum.

 

Guðný Svava Strandberg

Réttað yfir Fritzl fyrir árslok

Útlit fyrir krabbamein einn daginn, hjartaáfall þann næsta...

Ég er sjö sinnum búin að fá lungnabólgu á örfáum árum. Þegar ég var að kenna í Fjölmennt fékk ég lungnabólgu á hverri önn í tvö ár í röð, sem sagt fjórum sinnum lungnabólgu á tveimur árum.
Mætti samt alltaf í vinnu og lifði bókstaflega á sterkum verkjalyfjum ásamt sýklalyfjunum og reykti þess utan eins og skorsteinn ofan í lungnabólguna. Mér fannst stundum þegar ég var að kenna, eins og ég væri óskaplega utan við mig og gleymin og pældi mikið í því hvort nemendurnir tækju eftir því að ég væri eitthvað skrýtin, kannski stórskrýtin??

Í fimmta skiptið sem ég fékk lungnabólgu, á fimmtu önninni, auðvitað, var ég lögð inn á sjúkrahús og þurfti að fá sýklalyf í æð og súrefni í nasir. Var komin niður í 85% súrefnismettun í blóðinu og var hreint úr sagt orðin hundveik. Þá ákvað ég loksins að hætta að reykja.

Ég bjóst við að lifa góðu lífi eftir það og kenna mér aldrei nokkurs meins. Ég byrjaði náttúrulega á því að fita mig um nokkur kíló eins og flest allir sem hætta að reykja og varð mjög blómleg og þrifleg um mig.  En það stóð ekki lengi. Innan hálfs árs var ég enn komin með lungnabólgufjandann og þurfti að fá sýklalyf eina ferðina enn.

Síðan hef ég tvisvar fengið lungnabólgu, þó var hún svo lúmsk í sjöunda sinnið að hún fannst ekki við hlustun og ekki heldur við röntgenmyndatöku. En læknirinn og þó sérstaklega ég, vissum að eitthvað væri þarna í lungunum, því ég líðan mín og útlit hafði ekki verið gott svo mánuðum skipti.  Svo ég var send í ómskoðun. Þá fundust tveir grunsamlegir blettir. Læknirinn setti mig á enn einn sýklalyfjakúrinn og nú var þetta extra langur kúr og töfluskammturinn á dag, var tvöfaldaður. En læknirinn stakk því að mér að ef blettirnir hyrfu ekki eftir lyfjakúrinn yrði að senda mig í sneiðmyndatöku, til að athuga hvort þeir gætu verið merki um einhvern annan alvarlegri sjúkdóm.

Svona á mig komin fór ég í utanlandsferð til Danmerkur með hópi fólks og ég sé ekki eftir því, þar sem  það var vægast sagt æðislega gaman. Að vísu var ég oftast nær rennandi blaut af svita og í göngutúrum dróst ég alltaf aftur úr hópnum, vegna mæði og slappleika. En ég held samt að ég hafi haft gott af þessum labbitúrum því þrekið óx svo mjög að ég náði því að paufast alla leið upp í turn á Krónborgarkastala, auk þess að taka þátt í fleiri skemmtilegum rannsóknarleiðöngrum. 

þegar heim kom liðu nokkrir dagar þar til ég átti að fara í röntgenmyndatöku til  þess að tékka á hvort blettirnir væru þarna ennþá. Ég var vægast sagt fjandi taugaveikluð meðan ég sat á stól í biðstofunni og beið eftir úrskurðinum. Svo kom röntgentæknirinn til mín ábúðarfull á svip og sagði nærgætnislega við mig. Guðný mín, blettirnir eru þarna ennþá og okkur var fyrirskipað að væri ástandið óbreytt yrðum við að taka sneiðmynd af lungunum. 

Svo var ég svo mikill aumingi að þegar átti að renna mér inn í sneiðmyndatækið, að ég fékk  óskaplegan hjartslátt og verki fyrir brjóstið eins og reyndar daginn áður líka, þegar ég var að djöflast í garðinum. Ég harkaði samt af mér, en þegar sneiðmyndatakan var yfirstaðin, var ég orðin svo slæm að röntgentæknirinn kallaði til lækni. Doksi sagði mér að ég skyldi fara strax á bráðamóttökuna, því það þyrfti að rannsaka þennan brjóstverk betur.

Ég var samt svo kærulaus eftir að ég fékk að vita að blettirnir í lungunum væru ekki æxli heldur leifar eftir allar þessar lungnabólgur, að ég fór ekki á bráðamóttökuna fyrr en daginn eftir þegar ég fékk enn eitt brjóstverkjakastið.

Ég kom heim í dag eftir að hafa verið lögð inn í eina nótt og rannsökuð í bak og fyrir. Ekkert fannst að hjartanu annað en það, að það er enn á sínum stað, sem betur fer. En samt á ég að fara í áreynslupróf sem fyrst. Þannig að ég hrósa svo sannarlega happi, er hvorki með krabbamein, né búin að fá hjartaáfall þrátt fyrir útlit um hvoru tveggja. Og þið sem reykið, hættið sem allra fyrst!!

Ætli það sé eitthvað stutt þarna á milli hjá henni?

Eða var hún að glápa á hana? Æ mér datt þetta bara svona í hug.

Nærbuxnaslys kært

Það er morgunljóst að ísbirnir munu alveg örugglega deyja út...

miklu fyrr en reiknað hefur verið með, 

þar sem það

var ekki tekið með í reikninginn að þeir

myndu taka

upp á því að glepjast til Íslands

 

         Í Paradís hvítabjarnanna. 

 

Allur réttur áskilin höfundi FÍT 

Ísbjörninn að Hrauni dauður

Skál!! Fyrir Bjössa og ákvörðuninni um að þyrma lífi hans

Allur réttur áskilin höfundi, FÍT 

Reynt að ná birninum lifandi

Sólarlagið

 

 

 

Sólarlagið skildi daginn eftir í blóði sínu.

Guðný Svava Strandberg. 

Miklihvellur

 

 

Lengi vel hefur aldur og myndun jarðar verið deiluefni milli vísinda- og kirkjunnarmanna. Margar kenningar hafa verið settar fram um aldurinn og erfitt getur verið að komast að nákvæmri niðurstöðu í þeim efnum.

Árið 1650 notaði erkibiskup Ussher biblíuna til þess að reikna út aldur jarðar og komst hann að því að hún hafði verið sköpuð að morgni til, þann 23. október árið 4004 fyrir Krist. Seinna, á miðri 19. öld kom Charles Darwin með þá kenningu að heimurinn hlyti að vera gríðarlega gamall vegna náttúrvals og þróunar lífsins, en það þurfti langan tíma.

Með uppgötvun á geislavirkni reiknaði Lord Kelvin út að jörðin hefði byrjað að harðna fyrir um 40 milljón árum síðan. Nú í seinni tíð hefur rutt sér til rúms kenning sem gerir ráð fyrir því að tími og rúm hafi myndast í gríðarlegri sprengingu fyrir um 15 milljörðum ára, þ.e. Miklahvelli. Sólkerfið myndaðist síðan fyrir um 5 milljörðum ára og jörðin fyrir um 4,6 milljörðum ára. Kenningin um Miklahvell hefur verið tekin í nokkra sátt og þykir hún líklegust af þeim kenningum sem komið hafa fram og hefur t.d. kaþólska kirkjan samþykkt hana.

Þar sem miklar jarðskorpuhreyfingar og eldvirkni hafa verið á jörðinni frá myndun hennar, finnst berg eldra en um 4 milljarða ára ekki á henni. Mikli hvellur og myndun alheimsins. Fyrir um 15 milljörðum ára varð gríðarleg sprenging sem nefnd hefur verið Miklihvellur. Á þeim tímapunkti sem sprengingin varð má segja að alheimurinn hafi orðið til.

Talið er að fyrir Miklahvell hafi öll orka og efni verið staðsett á sama stað en við sprenginguna hafi það þeyst í allar áttir og þensla alheimins hafist og stendur hún enn. Uppruna þessarar kenningar má rekja til Edwin Hubble en hann uppgötvaði það að stjörnuþokur eru að fjarlægjast hver aðra. Að þessu komst hann með því að nota svokallaða Doppler-færslu og reiknaði hann út hraða og hreyfistefnu stjörnuþoka.

Með þessu komst hann að því að beint samband er á milli vegalengdar að stjörnuþoku og hraða hennar. Það sem gerðist svo eftir Miklahvell var að nýtt afl fór segja til sín, þ.e. þyngdaraflið. Vegna þess fór helíum og vetni fóru að dragast saman og mynda gríðarstór ský sem kallast frumþokur. Gerðist þetta fyrstu milljón árin eftir Miklahvell.

Það sem næst gerðist var að innan þessara frumþoka mynduðust og þéttust minni helíum- og vetnishnoðrar í stjörnur. Frumþokurnar drógust svo saman og mynduðu stjörnuþokur. Stjörnuþokan sem við erum í heitir Vetrarbrautin og eru nýjar stjörnur að myndast í henni en einnig er lítil dvergþoka að sameinast henni.'

Eftir Sigurjón Valgeir Hafsteinsson. Tekið af Vísindavef H.Í.