Var svo ekki einhver flórgoði..

að blóta með þeim líka??

Ásatrúarmenn blóta

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 1.12.2008 kl. 23:09]

[Svava frá Strandbergi , 1.12.2008 kl. 23:32]

Vafasamur brandari um flórgoða

Vinur minn  hann Bjössi gamli refur sem er mikill æringi
og sem hefur alltaf haft munninn fyrir neðan nefið sagði mér frá eftirfarandi orðaskiptum milli sín og óþolandi montins vinnufélaga síns sem við skulum kalla Jóa

Við kaffiborðið í vinnunni.

Jói yfirlætislegur á svip lítur á Bjössa og segir; 'Veist þú! Bjössi, hvað flórgoði  er'?'?

Bjössi  snöggur upp á lagið; 'Ójá! Það ert þú þegar þú stendur uppi á stól í flórnum og ert að ríða kú' 

[Sigurður Þórðarson, 2.12.2008 kl. 22:56]

Þessi var vafasamur. 

Annars rámar mig í að hafa heyrt sem barn húsgang um bandaríska úrvalshermermann sem hafði verið staðinn að verki í fjósi, þar sem hann hafði farið á fjörurnar við kvígu,  (nefnifall kvíga).

Ég men ekki fyrripartinn en hann fjallaði um að úrvalið og kvíga spyrtust vel.

Seinni hlutinn var svona: Hverju skyldi almenningur í Ameríkunni ..........?

Manstu eftir þessu?

[Svava frá Strandbergi , 2.12.2008 kl. 23:27]

Nei, Sigurður því miður man ég ekki eftir þessu. En hversu algengt ætli það hafi verið hér áður fyrr og er kannski enn að menn misnoti dýr á þennan hátt?

Dýrin geta engum sagt frá. Kýr, kálfar, ær, já og lamadýr hefur maður heyrt um , veit ekki með svín.

[Sigurður Þórðarson, 3.12.2008 kl. 21:02]

Ég hef ekki hugmynd um hversu algengt þetta er en maður getur treyst að DV  greini frá svona viðburðum þegar þetta kemst upp.  Mig minnir að þeir hafi sagt frá tveimur mönnum, öðrum í Flóanum og hinum í Þorlákshöfn, sem voru gripnir við að láta vel að hrossum. Þeir tóku viðtal við þennan úr Þorlákshöfn og hann viðurkenndi að hafa þessar hneigðir, hefði samt reynt að venja sig af þessum með því að vera með konum, jafnvel reynt að vera trúlofaður en allt kom fyrir ekki. Engin kona gæti staðist samanburð við fallega meri. Allir sem komist hefur upp um hafa ekki átt dýrin sjálfir. Þarna kemur líklega til að dýrin tala ekki eins og þú segir.  Samt er þrálátur orðrómur um fínar frúr sem halda hunda. Við erum jú bara dýr þegar öllu er á botnin hvolft.  Það er líka þekkt meðal annara spendýra að ruglast á tegund, samt hefur maður á tilfinnningunni að svona rugl sé algengra hjá mönnum en öðrum dýrum.

[Svava frá Strandbergi , 3.12.2008 kl. 22:48]

Já, heyrt hefur maður orðróminn þann um hvaða hlutverki stórir hundar gegna í svefnherbergjum sumra kvenna. En þá spyr ég, ætli það geti ekki allt eins verið að sumir karlmenn sem búa einir noti hundtíkur til sömu þarfa? Annars las ég það í einhverri kynlífs leiðbeiningabók að stórir hundar ættu alls ekki heima í svefnherbergjum??  Af hverju? Ætli ástæðan sé ekki einmitt sú sem við vorum að ræða?

En mikið lifandis skelfingar ósköp hló ég þegar ég sá kvikmynd með leikaranum?  Æ þú veist þessum með ljósu krullurnar og bláu augun, þar sem hann leikur mann sem  verður ástfanginn af kind. Hann verður svo heltekinn af ást að hann fer reglulega með rolluna á hótelherbergi og heldur fram hjá konunni sinni með henni.
Hann gefur ærinni meira að segja dýrindis hálsfesti og er með hana uppi í rúmi að setja festina um hálsinn á henni, þegar konan hann ryðst inn á hótelherbergið með ljósmyndara á hælunum til þess að sanna sekt hans.

En dýrin ruglast stundum á tegundum alveg rétt.  Jafnvel ruglast á dýri og einverjum hlut, eins og ástarsagan um svaninn og hvíta plastbátinn í svanslíki sannar.

[Sigurður Þórðarson, 4.12.2008 kl. 22:52]

á stríðsárunum voru bandarískir úrvalshermenn staðnir að því að eiga við kvígu.

Þá varð  þessi vísa til:

Ef að þetta úrvalslið// iðkar kálfasmíði// hverju ætli úrkastið// í Ameríkunni ríði

[Svava frá Strandbergi , 6.12.2008 kl. 18:30]

Ha,ha,ha, góð!