Ekki fór vel fyrir mér, mig langar til þess að garga!!

Ég komst ekki til Kanarí í nótt. Ég ofgerði mér á því að taka aðeins til í íbúðinni til þess að koma að henni hreinni þegar ég kæmi heim og svo var allt stússið við að pakka niður. Ég með mína kölkun í hryggnum og þrýsting á mænuna þoldi ekki ekki þessa smátiltekt, enda er venjulega allt í drasli hjá mér.

Ég fór að leggja mig klukkan hálf eitt og átti að vakna hálf fimm til að fara upp á völl. Ekki get ég sagt að ég hafi sofnað. Bakið á mér logaði og taugaverkurinn niður í vinstri fót var svo sár að ég bar varla af mér. Ég tók hverja parkódín forte töfluna á eftir annarri en hafði ekkert upp úr því  annað en liggja í svitabaði í rúminu.

Ég hef aldrei lent í öðru eins og kom ekki dúr á auga fyrir kvölum. Ég sá svo fram á það að svona af sér gengið hró eins og ég myndi aldrei í ofanálag þola fimm til sex klukkutíma flug.

Mig langar að garga! Ég var náttúrulega búin að kaupa gjaldeyri, borga ferðina, búin að pakka öllu niður, íbúðin hrein og fín og hlakkaði til að fara. En svona fór um flugferð þá.

Nú er það eina von mín að fá læknisvottorð svo ég fái endurgreidda ferðina. Ég sé ekki fram á að komast til útlanda framar nema að ég verði skorin upp eins og til stóð. Eða þá að biðja einhverja aðra að koma íbúðina í sæmilegt lag til að skilja við hana í smátíma og pakka svo niður fyrir mig. 

En Tító er glaður, hann vældi svo mikið í gærkvöldi því hann fann á sér að ég var að fara. Nú liggur hann og sefur eins og engill.

 En það er annað sem mig langar til að víkja að. Ég hef ein séð um að hugsa um garðinn hérna við stigaganginn og meira en það því allt sem í honum er af gróðri hef ég kostað og plantað niður með leyfi hinna eigendanna.

Svo slæ ég grasið vikulega á hverju sumri og fæ vinsamlegast borgað fyrir það, klippi kantana á beðunum og reyti arfa.

En nú er garðurinn allt í einu orðinn að parkeringsplássi fyrir einn tjaldvagn sem er haganlega ýtt langt inn á  miðja grasflötina.

 Ég tók mig til um daginn og ýtti helvítis vagninum í bílastæðið mitt þar sem ég á engan bíl en daginn eftir var tjaldvagninn kominn inn í miðjan garð aftur.

Hver andskotinn er eiginlega að þessu fólki veit það ekki að þetta er ólöglegt? Það þarf samþykki meiri hluta íbúa stigagangsins til þess að eitthvað ákveðið svæði sé notað til annars en því er ætlað. 

Ég ætti að vita það því ég er meðlimur í Húseigendafélaginu. Hvað get ég gert? Ég veit ekkert hver á þennan fjandan tjaldvagn, á ég að labba á milli íbúða í húsinu og spyrja fólk hvort það eigi þennan andskota og biðja það vinsamlegast að færa hann?

Hvað ef fólkið bregst hið versta við á ég þá að tala við Húseigendafélagið? Svo er bílastæðið mitt alltaf upptekið, þó svo að ég noti það ekki þá væri nú hægt að biðja um leyfi og svo geta gestir sem til mín koma ekki lagt bílunum sínum.

Ég er rosalega útúr pirruð. 

 

Er að fara á sólarströnd á morgun

Verð í viku á Kanarí, svo ég segi bara bless í bili.

Krían mín litla

Mér þykir það alltaf stórfrétt þegar krían kemur á vorin, þá fyrst finnst mér öruggt að það sé komið sumar. Ég tengist líka kríunni sterkari böndum en margir aðrir  því sem barn höfðum við  kríu sem gæludýr á heimilinu í heilan vetur.

Pabbi hafði fundið veika kríu niður við Tjörn sem ekki hafði haft krafta til þess að fylgja kynsystrum sínum eftir þegar þær flugu suður á bóginn um haustið.

Krían varð mjög hænd að okkur krökkunum og það var gaman að gefa henni að éta ýsustrimla sem mamma skar niður í hæfilega bita.

Hún átti sér ból undir eldavélinni í pappakassa með mjúku fóðri og hún vék sjaldan frá bæli sínu nema þegar hún fékk matinn sinn, þá flögraði hún uppá eldhúsborðið og át úr lófa okkar barnanna.

Aldrei minnist ég þess að hún hafi flogið um íbúðina enda var hún máttlaus í vængjunum . Svona leið veturinn og krían virtist þrífast vel á ýsunni.
En svo kom sá óheilladagur þegar mamma  aldrei þessu vant keypti sardínur í olíu til þess að hafa ofan á brauð. 
Krían sá okkur krakkana gæða okkur á þessum girnilega fiski og flögraði upp á borð. til þess að forvitnast nánar um þetta góðgæti.
Við vildum ekki gefa henni með okkur héldum að olían á sardínunum gæti kannski verið óhollt fyrir hana, en því miður var mamma ekki á sama máli og hélt einni sardínunni beint fyrir framan nefið á henni. Krían var ekki lengi að sporðrenna fiskinum og vildi meira. Um kvöldið var hún orðin fárveik, hún lá þarna undir eldavélinni í pappakassanum sínum og sífellt dró meira og meira af henni.

Ég var harmi slegin en ég var líka mjög reið út í mömmu fyrir að hafa gefið kríunni sardínurnar, því Þó ég væri aðeins tólf ára gömul var ég þess fullviss að krían hefði ekki þolað olíuna á þeim og væri þess vegna að deyja.
Ég lá þarna á eldhúsgólfinu við hliðina á litla pappakassanum sem var heimili kríunnar litlu sem nú háði sitt kvalafulla dauðastríð. Tárin runnu niður vanga mína og ég barðist við reiðina út í mömmu sem hafði verið svona fávís að gefa henni þennan óþverra að éta.  Samt var ég ennþá reiðari út í elsta bróður minn og systur sem tóku þennan harmleik ekki nær sér en svo að þau skemmtu sér hið besta við að dansa tangó á eldhúsgólfinu.

 Mér fannst það taka óratíma fyrir litlu kríuna mína að berjast við dauðann og ég þjáðist mikið við að  horfa upp á þessa vonlausu baráttu. Svo var þetta skyndilega búið,  litlu svörtu augun hennar brustu og hún var farin, burt úr þessum heimi.  Heimi þar sem hún varð að húka í gömlum pappakassa undir eldavél  í þröngum hýbýlum mannanna, í stað þess að fljúga frjáls um óravíðáttur himingeimsins og láta vindanna lyfta sér í hæstu hæðir.

Það tók mig langan tíma að fyrirgefa mömmu því barnssálin sem elskar dýrin á erfitt með að skilja mistök foreldra sinna. Á endanum gat ég þó fyrirgefið henni og með tímanum skildi ég að litla krían hefði líklega aldrei getað lifað eðlilegu lífi úti í náttúrunni, þó hún hefði svo sannarlega ekki átt skilið svona hræðilegan dauðdaga.

En á hverju vori þegar krían kemur minnist ég litlu kríunnar minnar og ég trúi því að sál hennar lifi í öðrum heimi þar sem allir, bæði menn og dýr eru heilbrigð og hamingjusöm.

Krían komin á Nesið

Ég fékk yndislega fallegan blómvönd

í dag og er alsæl með mæðradaginn

Góða nótt 

Dugað til að bana

Það segir í fréttinni að 'Ef einn pokanna hefði rifnað hefði það dugað til að bana konunni'

En ég er viss um að ef hún hefði sloppið við handtöku og enginn pokanna hefði rifnað hefði það dugað til þess að bana mörgum öðrum manneskjum. 

Stöðvuð með 86 poka af kókaíni innvortis

Páskaliljurnar farnar að springa út í garðinum og handmálaður páskadúkur.

Jökulsporður Þrykk, blek og akrýl

Næst fara þeir

og leggja netin í skóginum.

Fiskuðu dádýr upp úr sjónum

Garðvinna er 'gaman saman.'

Þetta er búinn að vera fínn dagur 'so far' Það var garðhreinsunar dagur hjá okkur í stigaganginum í dag kl. 14.
Ég tók mig til með garðhanska, verkfæri og stól sem hægt er að brjóta saman og hélt í leiðangur um  húsið að smala.
Litháíski formaðurinn á fjórðu hæð var til í að koma en sagði samt á sinni bjöguðu íslensku
' Hvað við bara verða tvær?' Nei, nei, svaraði ég, það hljóta að koma fleiri, við þurfum bara að banka hjá öllum.
Þegar ég barði að dyrum hjá vinkonu minni gjaldkeranum kom hún til dyra á náttkjólnum nývöknuð, enda vinnur hún vaktavinnu. Hún stakk sínum úfna haus milli stafs og hurðar  og þvertók fyrir að koma út í garð. Það væri skítakuldi og hífandi rok. Hvaða vitleysa,  sagði ég, það er mjög heitt úti og þó að það sé smá vindur þá er golan hlý.
Vinkona mín tautaði eitthvað ófagurt fyrir munni sér og skellti hurðinni á fésið á mér.
Mér heyrðist hún segja. 'Þú getur tekið til í þessum andskotans garði þínum sjálf.'  En þar sem ég var í góðu skapi og vissi að vinkona mín hafði bara stigið öfugu megin fram úr rúminu, lét ég þessi orð sem vind um eyru þjóta og hélt að næstu dyrum.
Jú, jú þau ætluðu að koma eftir smástund. Á einum stað var enginn heima en í næstu tveim íbúðum var vinnufúst fólk.
Það endaði með því að við vorum orðin sjö sem tókum til í garðinum okkar. Meira að segja vinkona mín gjaldkerinn sá að sér og mætti á staðinn með hundinn sinn, sem lagði sitt af mörkum með því að vökva tré og runna með  náttúrulegri gróðurblöndu sem hann framleiðir sjálfur.

Við tíndum allt ruslið sem safnast hafði fyrir um veturinn. Okkur sýndist mestur parturinn af því vera frá því á gamlaárs kvöld enda er fólk í þessu hverfi óvenju duglegt við að skjóta upp flugeldum, sumir ungir menn eru meira að segja ennþá að sprengja öðru hvoru.

Við enduðum á því að sópa bílaplanið og stéttina fyrir framan húsið. Við vorum sammála um það að það væri bara gaman að vinna svona saman. 

Einkennileg alhæfing

Mér finnst það í meira lagi skrýtið þegar tekið er fram í fréttum að ódæðismenn hafi átt við geðræn vandamál að stríða.
Geðræn vandamál eru margvísleg og ekki eru allir þeir sem burðast með geðræna kvilla morðingjar, nauðgarar eða annað misindis fólk fremur en aðrir hópar sjúklinga.
Alla vega kæmi það betur út ef að tiltekið væri í fréttinni  að viðkomandi  geð sjúklingur hefði verið  haldinn, einhverjum tilteknum geðsjúkdómi sem mikið ofsóknaræði eða ofbeldishneigð fylgdi.

Ekki þar fyrir, menn þurfa ekki að vera veikir á geði til þess að vera illa innrættir eða ofbeldishneigðir, ekki frekar en þeir sem eru veikir á geði þurfi endilega að vera það .
  Þess vegna finnst mér að með svona fréttaflutningi sé stór hópur af  geðsjúklingum settur undir sama hatt svo almenningur getur hæglega dregið þá ályktun að allir þeir sem glíma við geðræna sjúkdóma séu stórhættulegir.

Fólk með andlega kvilla er eins misjafnt að geðslagi og það er margt og sem betur fer er það upp til hópa sauðmeinlausir sakleysingjar eins og flestir aðrir .
Það er helst að þessir einstaklingar vinni  stundum sjálfum sér mein en ekki öðrum manneskjum .

Það er líka fjöldi manna sem stríðir við geðræn vandamál en fúnkera þó ágætlega úti í þjóðfélaginu og gegna margir þeirra ábyrgðarstöðum.
Þetta fólk þarf aðeins að taka lyf sín reglulega eins og allir aðrir sjúklingar,, eins og  til dæmis hjartasjúklingar, gigtarsjúklingar og fleiri og fleiri.

 Það yrði heldur betur rekið upp ramakvein meðal þeirra er til sín gætu tekið, ef því yrði slegið upp í fyrirsögn eða frétt að einhver morðingi hefði átt við kransæðaþrengsli að etja.

 Það er nóg komið af þessum hálfvitalegu alhæfingum um geðsjúklinga og fordómum gagnvart þeim  sem og öðrum fordómum gagnvart öllu því sem við þekkjum ekki til hlítar.

 

Fórnarlömb byssumanns syrgð í Bandaríkjunum