Myndir þú vilja vera frísk/ur ár eftir ár, án þess að missa dag úr vinnu vegna veikinda?

Mig langar til þess að vekja athygli á eftirfarandi;

 

Fræðsluráðstefnur hjá Maður lifandi laugardaginn 27. september 2008

 

 Já það er mögulegt að leysa úr læðingi eigið ónæmiskerfi. Myndir þú vilja vera frísk/ur ár eftir ár án þess að missa dag úr vinnu vegna veikinda? 

 

 1. Hópur frá kl 10:00 -12:00 2.

 

  2, Hópur frá kl 14:00- 16:00

 

Á fundinn koma fjórir erlendir gestir sem allir hafa unnið að náttúrulækningum.

 

Aðalfyrirlesarar verða

1. .Allan Porter Master í matvælafræði, sérfræðingur í heilsu fæði (sjá nánar ferilskrá ásamt http://www.wellmune.com/ )

2. Hallgrímur Magnússon læknir

 

Ókeypis þátttaka meðan húsrúm leyfir en þeir sem tilkynna þáttöku í síma 5333 222 eiga forgang á sæti.

Who matters?

There comes a point in your life when you realize who matters,

who never did,

who won't anymore

... and who always will.

 

So, don't worry about people from your past,

there's a reason why they didn't make it to your future.

 

 'Be kinder than necessary because everyone you meet is fighting some kind of battle.'

Þú ert nú meira skoffínið segja sumir og standa þá í þeirri meiningu að skoffín séu afvæmi tófu og kattar, en refir og kettir eru ekki skyldir, því hafa skuggabaldrar og urðarkettir aldrei verið til nema í þjóðsögum

 

 

 Né

skoffínið,

 

 
því  það

er kvikindi

eitt illyrmislegt,

sem

klekst út úr

hanaeggi. Þeir menn

sem skoffín augum

líta verða aldrei

samir menn eftir.

 

 

Það hefur lengi verið lífseig þjóðsagan um það, að refir og kettir séu skyldir og að afkvæmi þeirra séu urðarkettir og skuggabaldrar, (sumir sögðu skoffín einnig vera undan þessum óskyldu dýrum komið, en það er ekki rétt haft eftir þjóðsögunni.)

Fór það eftir því hvort það var refur sem var faðirinn og kattarlæða móðirin, eða öfugt hvort skuggabaldur eða urðarköttur kom undir.

Til eru þeir sem halda jafnvel enn þann dag í dag að þetta sé dagsatt. Leyfi ég mér því að birta hér grein af Doktor.is, um ætt refa, hunda og úlfa til þess að sýna fram á, að þó þjóðsaga þessi sé skemmtileg og jafnvel ógnvekjandi, þá á hún sér enga stoð í raunveruleikanum.

Hún er aðeins þjóðsaga og stendur vel fyrir sér sem slík, en ekki meira en það.

 

Spurning. Hvað eru refir og úlfar mikið skyldir?

 

Svar Úlfar (Canis lupus) og refir tilheyra sömu ætt rándýra, hundaættinni (Canidae), og teljast því frekar skyldar tegundir.

 

Í hundaættinni eru 35 tegundir í 10 ættkvíslum. Hér er hægt að skoða ættartré rándýra. Flokkun ættkvísla í hundaætt er á þessa leið

------------------------------------------------------------------                
                                                    Canis
                                                    Lycaon
                                                    Cuon                      Hundar og úlfar
                                          Cluysocyon
                                          Nyctereutes
                                                    Speothos
    Hundar          ---------------------- 

                                                    ------------------------------
                                                     Vulpe
                                                     Ducicyon                     Refir
                                                     Alopex
                                                     Otocyo
-------------------------------------------------------------------

 

Flokkun ættkvísla í hundaætt er á þessa leið:

Í Canis-ættkvíslinni eru alls níu tegundir.

Þær eru úlfur eða gráúlfur (Canis lupus),
rauðúlfur (C. rufus),
sléttuúlfur (C. latrans),
dingóinn (C. dingo),
hundur (C. familiaris)

og loks fjórar tegundir sjakala.

Talið er að tegundir ættarinnar

 
hafi fyrst komið fram

 
á Eocene-tímabilinu fyrir um

 
38-54 milljónum ára.

 

Steingervingafræðingar hafa fundið tegundir frá þessu tímabili sem greinast í fimm ættkvíslir. Tegund einnar þeirra (Cynodictis) líkist mjög svonefndum þefketti og telja fræðimenn að viðskilnaður þessarar ættar við önnur rándýr hafi átt sér stað á þessu tímabili.

 

 

Úlfurinn

                                                   
(Canis lupus) er stærsti meðlimur hundaættarinnar og fyrir tíma mannsins hafði hann mesta útbreiðslu þeirra.

Hann lifði um alla Norður-Ameríku, Evrópu og Asíu. Vísindamenn hafa skipt honum niður í allt að 32 deilitegundir, allt frá stórvöxnum heimskautaúlfum (C. lupus tundarium og albinus) til smárra deilitegunda sem lifa á Arabíuskaganum og í Mið-Asíu.

 

------------------------------------------------------------- 

Alls eru þekktar 21 tegund refa og

finnast þeir alls staðar nema í

Ástralíu og á Suðurheimskautssvæðinu

Tegundir af ættkvíslinni Vulpes eru meðal annars rauðrefurinn (Vulpes vulpes)
og grárefur (V. cinereoargenteos).
Rauðrefur er stærsta refategundin og að öllum líkindum sú algengasta.

Grárefur sem einnig er nefndur trjárefur vegna klifurhæfileika, lifir á sléttum Norður-Ameríku.

Innan vulpes-ættkvíslarinnar eru þekktar tólf tegundir refa.

 

Sjö tegundir eru til af Suður-Amerísku refunum Dusicyon.

                                                                                                                             
Í ættkvíslinni Alopex er aðeins til ein tegund, heimskautarefurinn (Alopex lagopus). Hann lifir meðal annars norðarlega á Grænlandi, í Norður-Alaska og Kanada, Íslandi, Svalbarða og nyrst í Rússlandi.

 

Í fjórðu ættkvíslinni Otocyon er einnig aðeins ein tegund Otocyon megalotis, sérhæfð skordýraæta með hálfgerð leðurblökueyru; hún lifir í sunnanverðri Afríku.

 

Heimild og myndir * Macdonald, David (ritstj.), The Encyclopedia of Mammals,
Abindgon, Oxford, 1995. * Namibian Wildlife *
Traffic Um þessa spurningu Dagsetning Útgáfudagur10.9.2002 Flokkun: Raunvísindi > Lífvísindi: dýrafræði Efnisorð hundar refir úlfar skyldleiki
ættartré Tilvísun Jón Már Halldórsson. „Hvað eru refir og úlfar mikið skyldir?“.
Vísindavefurinn 10.9.2002. http://visindavefur.is/?id=2698.
(Skoðað 18.8.2008). Höfundur Jón Már Halldórssonlíffræðingur 

Miklihvellur

 

 

Lengi vel hefur aldur og myndun jarðar verið deiluefni milli vísinda- og kirkjunnarmanna. Margar kenningar hafa verið settar fram um aldurinn og erfitt getur verið að komast að nákvæmri niðurstöðu í þeim efnum.

Árið 1650 notaði erkibiskup Ussher biblíuna til þess að reikna út aldur jarðar og komst hann að því að hún hafði verið sköpuð að morgni til, þann 23. október árið 4004 fyrir Krist. Seinna, á miðri 19. öld kom Charles Darwin með þá kenningu að heimurinn hlyti að vera gríðarlega gamall vegna náttúrvals og þróunar lífsins, en það þurfti langan tíma.

Með uppgötvun á geislavirkni reiknaði Lord Kelvin út að jörðin hefði byrjað að harðna fyrir um 40 milljón árum síðan. Nú í seinni tíð hefur rutt sér til rúms kenning sem gerir ráð fyrir því að tími og rúm hafi myndast í gríðarlegri sprengingu fyrir um 15 milljörðum ára, þ.e. Miklahvelli. Sólkerfið myndaðist síðan fyrir um 5 milljörðum ára og jörðin fyrir um 4,6 milljörðum ára. Kenningin um Miklahvell hefur verið tekin í nokkra sátt og þykir hún líklegust af þeim kenningum sem komið hafa fram og hefur t.d. kaþólska kirkjan samþykkt hana.

Þar sem miklar jarðskorpuhreyfingar og eldvirkni hafa verið á jörðinni frá myndun hennar, finnst berg eldra en um 4 milljarða ára ekki á henni. Mikli hvellur og myndun alheimsins. Fyrir um 15 milljörðum ára varð gríðarleg sprenging sem nefnd hefur verið Miklihvellur. Á þeim tímapunkti sem sprengingin varð má segja að alheimurinn hafi orðið til.

Talið er að fyrir Miklahvell hafi öll orka og efni verið staðsett á sama stað en við sprenginguna hafi það þeyst í allar áttir og þensla alheimins hafist og stendur hún enn. Uppruna þessarar kenningar má rekja til Edwin Hubble en hann uppgötvaði það að stjörnuþokur eru að fjarlægjast hver aðra. Að þessu komst hann með því að nota svokallaða Doppler-færslu og reiknaði hann út hraða og hreyfistefnu stjörnuþoka.

Með þessu komst hann að því að beint samband er á milli vegalengdar að stjörnuþoku og hraða hennar. Það sem gerðist svo eftir Miklahvell var að nýtt afl fór segja til sín, þ.e. þyngdaraflið. Vegna þess fór helíum og vetni fóru að dragast saman og mynda gríðarstór ský sem kallast frumþokur. Gerðist þetta fyrstu milljón árin eftir Miklahvell.

Það sem næst gerðist var að innan þessara frumþoka mynduðust og þéttust minni helíum- og vetnishnoðrar í stjörnur. Frumþokurnar drógust svo saman og mynduðu stjörnuþokur. Stjörnuþokan sem við erum í heitir Vetrarbrautin og eru nýjar stjörnur að myndast í henni en einnig er lítil dvergþoka að sameinast henni.'

Eftir Sigurjón Valgeir Hafsteinsson. Tekið af Vísindavef H.Í.

Streitupróf

Það er ekki vitað hvernig þetta

streitupróf virkar á fólk. Það er þó mjög nákvæmt. Prófið var notað við virtan háskóla hérlendis.

Það verður að lesa leiðbeiningarnar nákvæmlega áður en prófið hefst.

Myndin sýnir nákvæmlega eins höfrunga. Skoðið myndina vel.
Hún sýnir 2 höfrunga hoppa upp úr vatni. Báðir höfrungarnir eru nákvæmlega eins.

Vísindaleg fræði hafa sýnt, að þó að höfrungarnir séu nákvæmlega eins, hefur fólk undir álagi, séð mun á höfrungunum.

Því meiri mun fólk sér á þessum 2 höfrungum, því meira álag er á fólki. Niðurstaðan er að því meiri mun þú sérð, þá er tímabært að fara í frí

 

ATH: Það þarf ekki að svara þessu pósti

ég verð með outlookið á, FARIN Í FRÍ-- BLESS;)

Jökulsporður Þrykk, blek og akrýl

Hringurinn, tíminn, ljósið og rýmið

Tíminn er eins og hringur
og alheimsins ljósakrans
ég ferðast í nútíð og framtíð
í fótspor hins hugsandi manns.

Ég hef hugsað mikið um hringinn, tímann, ljósið og rýmið.
Allt er afstætt líka tíminn. Hann er ekki sá sami allstaðar.
Við getum sett okkur tímann fyrir sjónir sem hring þar sem nútíð, framtíð og fortíð flæða í endalausu hringstreymi rýmisins.
Ef við sem erum stödd í nútíðinni viljum ferðast um tímann aftur til fortíðar er auðveldasta leiðin til þess að ná takmarkinu, að halda áfram göngu okkar í hring, tíma og rúms út úr nútíðinni og ferðast fram á við inn í framtíðina.
Þaðan höldum við göngu okkar áfram í hringfarvegi tímans þar til við loks komum aftan að sjálfum okkur í fortíðinni.

 Ljósið skærasta, á að öllum líkindum uppsprettu sína í miðju hringsins eða er e.t.v. hringurinn sjálfur, ljósið?

Hugsanlega er hringurinn ekki eini hringurinn sem geymir tíma, ljós og rúm innan hringferils síns heldur er hann aðeins einn af óteljandi hringafjöld með mismunandi tíma, rúmi og ljósi.

þess vegna getur hið skæra ljós ekki verið eina ljósið í alrými hringanna. Það má jafnvel vel vera að það sé aðeins örlítill neisti frá öðru meira ljósi og hið meira ljós sé þá einungis glóð frá 'hinu skærasta ljósi allra ljósa'.

 Á hinn bóginn getur líka hæglega komið á daginn að hringarnir séu blekking ein og tími og rúm, ljós og hringir séu alls ekki til, nema þá sem draumur í ríki hins æðsta ljóss.

Tító sneri á Dauðann og mig.

Ég sit hérna og blogga, með Tító í kjöltunni að vanda, Guði sé lof fyrir það, því í dag hélt ég að hann væri að deyja
Hann kastaði svolítið upp í gærkvöldi, svo lítið, að ég tók varla eftir því. En seinnipartinn í dag virtist hann vera orðinn fárveikur og ældi hvað eftir annað út um öll gólf.
Ég var þess fullviss að nú ætti hann skammt eftir ólifað þar sem hann hefur verið nýrnaveikur allt sitt líf, svo ég hringdi í móðursýkiskasti í dýralækninn sem þekkir hann best.
Dýralæknirin sagði að skyldi koma með Tító svo hægt væri að skoða hann og athuga hvað væri að.
Þessi orð hefur hún sagti u.þ.b. tíu þúsund sinnum áður við mig þegar ég hef hringt vegna hans og alltaf hef ég hlýtt henni. 
En fyrst hef ég þurft að elta Tító út um alla íbúð, því hann finnur alltaf á sér þegar fara á til dýralæknis, troðið honum svo grenjandi inn í teppið sitt, borið hann síðan þannig niður tröppurnar svo allir í stigaganginum opna dyrnar til að gá hvað gangi á og svo loks út í bíl sem sonur minn keyrir okkur í beint upp á Dýraspítala.
Tító hefur gengið í gegnum ótal blóðprufur sem sýna sí versnandi ástand á blóðinu hans. Æ meira þvag og eiturefni í því, sem veldur ógleði, þorsta og tannskemmdum enda er búið að draga úr honum fimm tennur. Nú má ekki svæfa hann oftar, því síðast þegar hann svæfður hætti hann að anda.

Kannski finnst einhverjum að ég sé eigingjörn að halda Tító á lífi og ég hef meira að segja spurt dýralækninn að því hvort ég sé það, en hún blæs bara á það. Hún segir að Tító sé ekkert sérlega slæmur til heilsunnar af svona hreinræktuðum ketti að vera. Hann sé ekki einu sinni kominn fast á stera ennþá.
 
En í þetta skipti gat ég ekki fengið af mér að láta Tító ganga einn einu sinni í gegnum óttann við dýralækninn og sprauturnar og öll ógnvekjandi dýrin á spítalanum.
Ég tók hann í fangið, lagðist með hann í sófann og lét höfuð hans hvíla í handarkrika mínum.
Svona sofnaði hann og stundi mikið í svefninum.
 Ég horfði á fallega andlitið hans og bjóst við dauða hans á hverri stundu og tárin læddust niður kinnar mína. En ég huggaði mig við það að hann væri ekki hræddur á dauðastundu sinni, því hann væri hjá mér sem elskaði hann út af lífinu.
Öðru hvoru opnaði hann samt augun til að gá hvort ég væri ekki örugglega þarna enn þá og ég strauk honum þá um höfuðið og sagði honum að ég elskaði hann.
Meira að segja Gosi graðnagli skynjaði hátíðleika þessarrar stundar og kom upp í sófa til okkar og malaði í eyrun á mér og Tító til skiptis.
Svo leið og beið og sífellt virtist draga meira af Tító því hann hrærði hvorki legg né lið lengur og ég var orðinn þess fullviss að nú væri búinn að gefa upp öndina. 
Loks mundaði ég titrandi vísifingur minn, með tárin í augunum, til þess að signa Tító sálugan, en þegar fingurinn snerti enni hans opnaði hann bláu augun sín og geyspaði síðan ógurlega. 
Svo stökk hann léttilega niður úr sófanum en ég fylgdist með honum furðulostin og enn með fingurinn á lofti, þar sem hann stökk upp á eldhúsborðið og fór að leita sér að leikfangi í einum opnum efri skáp.
 Síðan hefur hann ekki stoppað það sem eftir var dagsins, fyrr en nú þegar hann lagðist í kjöltu mína við tölvuna.
En ég ætla að reyna að  láta mér þetta að kenningu verða og hætta þessarri móðursýk og fara að trúa því sem sagt er, að kettir hafi virkilega níu líf.

Af hverju í fjáranum fæddist ég ekki á undan Pollock?

Ég hélt þegar ég var 14 ára að ég hefði fundið upp þá aðferð að hella málingunni á myndflötinn í stað þess að bera hana á með penslum.
En svona er lífið. Pollock var á undan.
(þó ég hefði á þessum tíma ekki hugmynd um að hann hefði verið til,  hvað þá að hann væri dauður.)
Þess vegna er ég ekki heimsfrægur listmálari sem getur selt myndirnar sínar fyrir milljarða, heldur aðeins fátæk myndlistarkona á Íslandi.
En teiknikennarinn minn var allavega hrifinn af fyrstu 'Pollock' myndinni minni. Hann hélt henni hátt á lofti, skoðaði hana í krók og kring og sagði svo andagtugur að 'þetta væri sannkalllað listaverk'
Myndin fór meira að segja á skólasýninguna um vorið.
Ég var rosalega montin af verkinu og fór aldrei langt frá því við opnunina. Ég hlakkaði svo til að heyra alla dást að þessarri dýrindis mynd minni.
En ég varð fyrir miklum vonbrigðum ALLIR sem létu svo lítið að berja listaverkið augum,  hristu annað hvort hausinn eða hlógu hæðnislega.
Ég var orðin ansi lítil í mér út af þessum óvæntu viðbrögðum svo þegar strák kvikindi nokkurt spurði mig  hreint út, hvort ég hefði málað þetta klessuverk, var mér allri lokið og lúskraðist heim háskælandi. 
Svona er að vera vitlaus manneskja á kolvitlausum stað. 

Frekari efasemdir um umdeild Pollock-verk

Réttindalaus, beltislaus og númeralaus.....

Þetta hefur greinilega verið vitlaus maður.

Réttindalaus og beltislaus á númerslausum bíl