Heimkoma

Þá er maður komin heim frá Danmörku úr yndislegri ferð í sól og hita allan tímann, allt upp í 24 gráður.
Ég er gengin upp að hnjám, þrátt fyrir óteljandi lestarferðir,  eftir margskonar rannsóknarleiðangra í ýmsum þorpum í nágrenni Kaupmannahafnar, þar sem við skoðuðum bæði Kronborgar kastala og Frederiksborgar kastala. Í  Kronborgarkastala paufaðist ég meira að segja upp óendanlegan hringstiga, alla leið upp í topp á turni,  þrátt fyrir lungnabólguna. 'Ég get nú það sem ég ætla mér.'

Úr turninum sá  út yfir alla Kaupmannahöfn og svo náttúrulega til Svíþjóðar. En frá Helsingör þar sem Kronborg er staðsett og yfir til  Helsinborg hinum megin við sundið er styst á milli Danmerkur og Svíþjóðar. Svo stutt að gemsinn minn bauð mig meira að segja velkomna til Sverige.

Ég tók með mér hluta af Kronborgarkastala, af því ég tímdi ekki að kaupa mér minjagripi,  stærðarinnar stein sem ég boraði með  þó nokkurri fyrirhöfn upp úr steinlagðri gangstétt í kastalanum.
Ég var auðvitað logandi hrædd um að einhver öryggismyndavél væri á verði og ég yrði handtekin fyrir að stela konungbornum steini. En ég slapp sem betur fer - og þó,  því það kom víst niður á þeim sem síst skyldi,  því  Holger den danske sem er grafinn í katakombunum undir kastalanum,  sneri sér svo harkalega við í gröf sinni við þennan gjörning minn, að bröltið í honum olli víst  jarðskjálfta  hér á Íslandi???
Það er nebbnilega þa!!  Erfitt að hafa stærðarinnar jarðskjálfta á samviskunni.

Svo kíktum við aðeins heim til Frederiks og Mary, krónprinsins og krónprinsessunnar að Fredensborg, en kjarkinn brast þegar við sáum lífverðina og létum við því nægja að sjá höllina að utan.
En mikið andskoti eru þau öll sæt, á myndunum,  sem eru á annarri hverri blaðsíðu, af þessari litlu fjölskyldu í dönskum blöðum. Og Christian litli prins, verðandi ellefti, kóngur, er mega mikið krútt og ennþá minni, prinsessu systirin líka.
'Það er munur að vera konungborinn og vera líka svo heppinn að líta út eins og súpermodel', sagði einn ferðafélagi minn hálf súr í bragði.

Við skoðuðum einnig  gamalt munkaklaustur og nýlistasafnið  í Humlebæk, sem heitir Louisana safnið. Þar var æðisleg yfirlitssýning á verkum Zesanne og Giogamatte.

Við boðuðum ennfremur á útiveitingastað á bryggjusporðinum í einu þorpinu. Æðislega síld og fiskefrikadeller.  Ungur og hungraður mávur fylgdist náið með borðhaldinu  með sínum gulu glyrnum, frá einum bryggjustaurnum. Og í fyrsta skipti á ævinni vorkenndi ég mávi, svo ég fleygði til hans síldarbita og endaði með  því að gefa honum mestallan matar afganginn hjá mér.
Borðfélagi minn bætti svo um betur og skenkti mávagerinu, sem birst  hafði eins og hendi væri veifað,  úr lausu lofti, alla kartöfluafgangana okkar.
Okkur fannst þetta auðvitað bráðskemmtilegt, en fannst  samt soldið skrýtið  að fólkið á borðunum í kring gaf okkur illt auga??

Mér fannst landslagið í Danmörku yndislegt eins og alltaf,  stórkostlegir skógar með margvíslegum trjám, sem  sum eru eins há og fjöll, blómstrandi sírenur, eldrautt blóðbeyki og gullsóparnir þarna voru ekki runnar eins og hér á landi, heldur hálfgerð tré. En rhodondren runnarnir með hvítum, bleikum og bláum blómum báru af. Svo inná milli skógarlundanna lágu friðsæl vötn umlukin bylgjandi hæðum.

Ekki mátti sleppa því að fara í  Tívoli þegar við komum til Kaupmannahafnar og þar brá ég mér, með einum félaga mínum í rosalegan rússibana, (að mér fannst að  minnsta kosti)  og ég var svo hrædd að ég öskraði og gargaði eins og ungabarn með magakrampa.
Ferðaélaga mínum sem var af hinu sterkara kyni fannst víst ekki eins mikið til þessa rússibana koma eins og mér og dekstraði mig til að koma með sér í 'Killer rússíbanann,'  þar sem maður þeytist um í háalofti, á hvolfi í óratíma, en ég sagði blákalt nei við þvi góða boði. Ég var búin að fá nóg adrenalín kikk í bili.  Í lokin sprönguðum við um á Strikinu og götunum þar í kring og kíktum í búðir.
Í Köben snæddum við líka síðustu kvöldmátíðina í Danmörku,  í 15 stiga hita , á  útiveitingastað sem heitir Jensens böfhus

Við borðuðum úti í bókstaflegri merkingu á hverju kvöldi og eyddum svo síðustu stundum hvers kvölds, öll saman í sitthverjum sumarbústaðnum við 'ástir, söng og vín'!.  En mikið déskoti bregður  manni við að koma heim frá hinni gróðursælu, blómstrandi Danmörku og hingað heim í rigninguna síðastliðna nótt. 

Mig langar óskaplega að flytja til Danmerkur í smátíma. Leigja út íbúðina mína uppí íbúð í yndislegu þorpi í nágrenni Kaupmannahafnar. En maður sér nú til, það er aldrei að vita hvað verður???

Athugasemdir

[Ása Hildur Guðjónsdóttir, 1.6.2008 kl. 00:15]

Takk fyrir ferðalagið Guðný Svava þetta var mjög góð ferð hjá okkur og ekki slæmt að hafa þig með sér í húsi. Er að setja myndirnar á netið.

[Svava frá Strandbergi , 1.6.2008 kl. 03:21]

Sömuleiðis Ása Hildur mín. þú ert heldur ekki amalegur meðleigjandi. Hlakka til að sjá myndirnar af okkur.

[www.zordis.com, 1.6.2008 kl. 16:18]

Danmork er yndisleg!!!

Ég bjó þar í smá tíma og get vel sagt ad ef ég flyt þá verdur þad til DK.

Greinilega frábaer ferd hjá ykkur.

[Ásdís Sigurðardóttir, 1.6.2008 kl. 18:52]

Yndisleg ferð les ég hjá þér.  Alveg frábært. Vonandi kemst ég fljótlega til Danmerkur. Hvernig hafa kettir það??

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 1.6.2008 kl. 23:15]

Þetta hefur greinilega verið frábær ferð. Velkomin heim, samt!

[halkatla, 8.6.2008 kl. 00:24]

æði