Að vera atvinnulaus og annað böl

Skelfing er ég orðin eitthvað lítil í mér vegna þess að bráðum er ég búin að vera atvinnulaus í hálft ár. Þetta bara gengur ekki lengur. Það liggur við að ég sé farin að læðast með veggjum. Andskotinn hafi það er ég svona hrikalega óframbærileg, eða hvað?
Ég mætti á vinnumiðlunarskrifstofuna í dag og fulltrúinn þar tjáði mér að horfurnar færu nú að glæðast með haustinu svo ég skyldi nú reyna að halda sönsum. Ég sagði henni að ég væri meira að segja að pæla í því að fara að vinna í bakaríi, (eins og maður myndi nú fitna af því)  Er ég þó nógu feit fyrir, því ég hef blátt áfram blásið út síðan ég hætti að reykja fyrir bráðum 10 mánuðum.

Ég er orðin svo innilega leið á sjálfri mér að ég nenni varla lengur að hugsa um garðinn hér við blokkina sem ég fæ borgað fyrir að slá. Ég hef hannað og lagt alla vinnu sjálf í þennan garð þó að ég eigi hann ekki ein og hann er orðinn mjög fallegur. Rósarunnarnir blómstra og birkitoppurinn skartar hvítum blómum. Fjölæru jurtirnar sem ég hef safnað hér og þar í nokkur ár, en þó aðallga þar, eru líka mikil prýði og sparnaðarauki, því nú þarf ekki lengur að kaupa eins mikið af sumarblómum. Aspirnar sem ég keypti pínulitlar eru orðnar mannhæðarháar og birkið vex hægt og rólega. Reynitréð blómstraði í fyrsta sinn í sumar og hreggstaðavíðirinn vex næstum eins hratt og baunagrasið hans Jóa. 

En eins og ég segi, þá er ég orðin svo leið á sjáfri mér út af atvinnuleysinu að öll gleðin við garðvinnuna er horfin. Meira að segja er ég hætt að hafa ánægju af því að sópa sígarettustubbunum af stéttinni og bílaplaninu sem sumir íbúar blokkarinna eru svo almennilegir að fleygja frá sér til þess að sjá mér nú fyrir almennilegri og nægri vinnu. þó bauð ég mig aldrei fram til þess að sópa upp sígarettum af stéttinni og bílaplaninu,  heldur aðeins að slá grasflötina og hirða um beðin.

Ég hef því satt að segja haft frekar takmarkaða gleði af stuppasópinu  á stéttinni og stuppbatínslunni af grasflötinni og hef oft bölvað með sjáfri mér yfir því hve sumir geta verið ótrúlega hirðulausir um umhverfi sitt. Ég hef þá stundum hugsað með mér hvort þessir sígarettustubba aðdáendur drepi ekki líka í sígarettunum á stofugólfinu hjá sér og að gaman væri nú að sjá umgengnina í íbúðunum þeirra svona yfirleitt.

Ég ætla samt að vona að þetta sinnuleysi mitt gangi yfir og vona að ég geti nú komið mér í það að slá um helgina. En stubbahrúgan fyrir framan aðaldyrnar á húsinu fær að vera í friði fyrir mér frmvegis, því ég er búin að fá nóg. Hún getur þá orðið verðugur minnisvarði um þá sem í húsinu búa fyrir mér. 

Athugasemdir

[Kristín Katla Árnadóttir, 27.7.2007 kl. 08:44]

En þú dugleg í garðinum já láttu stuppana eiga sig láttu aðra um að taka þá eigðu góða hellgi

[Ásdís Sigurðardóttir, 27.7.2007 kl. 11:34]

Vona nú að þú komist upp úr þessu. Ertu á örorku eða hvað hefurðu til að lifa á? Það er hundfúlt að standa lengi í því að hirða upp skítinn eftir aðra, gerir mann dapran á endanum.  Sendi bros og hlýju til þín. 

[www.zordis.com, 27.7.2007 kl. 14:55]

Óþolandi svona subberýsfólk, ég sá konu um daginn henda út logandi rettu, sú var nógu fín en í gegn skein sóðabrókin ......  Hertu þig upp og hugsaðu um Krít, um Zou og Heiðu og Brosann þinn!  Fáðu þér eitthvað til hressingar í félagsskap einhvers yndislegs félaga! 

Atvinnuleysi er afskaplega ömurlegt fyrirbæri! ÆJ, knús á þig dúlla og rífðu þig upp úr skugganum!

[Svava frá Strandbergi , 27.7.2007 kl. 15:03]

Knús til ykkar allra.

[Ása Hildur Guðjónsdóttir, 27.7.2007 kl. 22:41]

Þetta er kannski bara tími breytinga.

Góðir hlutir gerast hægt manstu..........

[Svava frá Strandbergi , 27.7.2007 kl. 23:49]

Já, Ása Hildur ég man það nú þegar þú minnir mig á það. Takk.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 28.7.2007 kl. 01:43]

Ehh....sko þetta með að hafa vinnu ...að vinna fyrir einhvern annan se skamtar manni sérkennilega lítil laun fyrir framlagið á láninu á sál, líkama og heila er fáránlegt. f hverju heldurðu að lífsviðurværi þitt sé í annarra manna höndum? Byrjaðu nú á að nota tímann ..þennan magnaða tíma til að skapa þitt eigið lífsviðurværi á þínum eigin forsendum. Gerðu það sem þú elskar mest og mikið af því. Og þaðan muntu finna leið til að lifa best eins og þér einni hentar. Seldu þessa íbúð og fáðu þér það sem þig langar í..vertu þar sem þér líður vel og gerðu allt sem þú vilt. Voila...maður skapar ´ser sitt líf en selur það ekki lægstbjóðanda.

Vertu hugrökk kona og finndu þér leið sem vex og dafnar með þér.

Knús

[Svava frá Strandbergi , 28.7.2007 kl. 13:31]

Satt mælir þú Katrín mín. Ég á að vera hugrökk og selja íbúðina og mála meira og selja myndirnar mínar einhvers staðar í stað þess að væla yfir sígarettustubbum sem ég á ekkert í. Góður vinur minn sem er frægur listmálari hér á landi og víðar hefur sagt þegar hann hefur komið í heimsókn að ég sé vitlaus að sitja bara á öllum myndunum mínum. Nú ætla ég að taka mér tak.

Knús til baka og takk fyrir ábendinguna.

[Svava frá Strandbergi , 30.7.2007 kl. 15:11]

Já Anna, þetta er líklega alveg rétt hjá þér. Takk fyrir kommentið.