Krían mín litla

Mér þykir það alltaf stórfrétt þegar krían kemur á vorin, þá fyrst finnst mér öruggt að það sé komið sumar. Ég tengist líka kríunni sterkari böndum en margir aðrir  því sem barn höfðum við  kríu sem gæludýr á heimilinu í heilan vetur.

Pabbi hafði fundið veika kríu niður við Tjörn sem ekki hafði haft krafta til þess að fylgja kynsystrum sínum eftir þegar þær flugu suður á bóginn um haustið.

Krían varð mjög hænd að okkur krökkunum og það var gaman að gefa henni að éta ýsustrimla sem mamma skar niður í hæfilega bita.

Hún átti sér ból undir eldavélinni í pappakassa með mjúku fóðri og hún vék sjaldan frá bæli sínu nema þegar hún fékk matinn sinn, þá flögraði hún uppá eldhúsborðið og át úr lófa okkar barnanna.

Aldrei minnist ég þess að hún hafi flogið um íbúðina enda var hún máttlaus í vængjunum . Svona leið veturinn og krían virtist þrífast vel á ýsunni.
En svo kom sá óheilladagur þegar mamma  aldrei þessu vant keypti sardínur í olíu til þess að hafa ofan á brauð. 
Krían sá okkur krakkana gæða okkur á þessum girnilega fiski og flögraði upp á borð. til þess að forvitnast nánar um þetta góðgæti.
Við vildum ekki gefa henni með okkur héldum að olían á sardínunum gæti kannski verið óhollt fyrir hana, en því miður var mamma ekki á sama máli og hélt einni sardínunni beint fyrir framan nefið á henni. Krían var ekki lengi að sporðrenna fiskinum og vildi meira. Um kvöldið var hún orðin fárveik, hún lá þarna undir eldavélinni í pappakassanum sínum og sífellt dró meira og meira af henni.

Ég var harmi slegin en ég var líka mjög reið út í mömmu fyrir að hafa gefið kríunni sardínurnar, því Þó ég væri aðeins tólf ára gömul var ég þess fullviss að krían hefði ekki þolað olíuna á þeim og væri þess vegna að deyja.
Ég lá þarna á eldhúsgólfinu við hliðina á litla pappakassanum sem var heimili kríunnar litlu sem nú háði sitt kvalafulla dauðastríð. Tárin runnu niður vanga mína og ég barðist við reiðina út í mömmu sem hafði verið svona fávís að gefa henni þennan óþverra að éta.  Samt var ég ennþá reiðari út í elsta bróður minn og systur sem tóku þennan harmleik ekki nær sér en svo að þau skemmtu sér hið besta við að dansa tangó á eldhúsgólfinu.

 Mér fannst það taka óratíma fyrir litlu kríuna mína að berjast við dauðann og ég þjáðist mikið við að  horfa upp á þessa vonlausu baráttu. Svo var þetta skyndilega búið,  litlu svörtu augun hennar brustu og hún var farin, burt úr þessum heimi.  Heimi þar sem hún varð að húka í gömlum pappakassa undir eldavél  í þröngum hýbýlum mannanna, í stað þess að fljúga frjáls um óravíðáttur himingeimsins og láta vindanna lyfta sér í hæstu hæðir.

Það tók mig langan tíma að fyrirgefa mömmu því barnssálin sem elskar dýrin á erfitt með að skilja mistök foreldra sinna. Á endanum gat ég þó fyrirgefið henni og með tímanum skildi ég að litla krían hefði líklega aldrei getað lifað eðlilegu lífi úti í náttúrunni, þó hún hefði svo sannarlega ekki átt skilið svona hræðilegan dauðdaga.

En á hverju vori þegar krían kemur minnist ég litlu kríunnar minnar og ég trúi því að sál hennar lifi í öðrum heimi þar sem allir, bæði menn og dýr eru heilbrigð og hamingjusöm.

Krían komin á Nesið

Athugasemdir

[Svava frá Strandbergi , 14.5.2007 kl. 23:05]

Já hún er þá að gæta unganna sinna eða eggja en annars staðar ræðst hún ekki á menn. Hún ver líka fleiri fugla eins og æðurinnn fyrir vargi með varnarstríði sínu.

[Svava frá Strandbergi , 14.5.2007 kl. 23:53]

Já þetta var ein af mínum stærstu sorgum sem barn Guðmundur minn.

[Ester Sveinbjarnardóttir, 14.5.2007 kl. 23:56]

Það var alltaf kríuvarp heima, en ég ólst upp undir Eyjafjöllum.  Ein hjó einu sinni gat á hausinn á mér, eftir það gekk ég alltaf um í kríuvarpi með prik fyrir ofan mig.

[Svava frá Strandbergi , 15.5.2007 kl. 00:02]

Ég er líka dauðhrædd í kríuvarpi, því þær eru ansi skeleggar við að verja sitt yfirráðasvæði og börnin sín. En mér þykir samt vænt um þær, því þetta er þeirra eðlishvöt eins og okkur mannanna  og allra lifandi vera að verja börn sín og bú.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 15.5.2007 kl. 00:39]

Ég myndi líka gogga í hausinn á þeim sem ætluðu nálægt mínum börnum og ég vissi ekki hver væri tilgangurinn. Það er ekkkert ólíkt með mér og kríumömmu.

[Svava frá Strandbergi , 15.5.2007 kl. 00:44]

Segjum tvær Katrín.

[Sigfús Sigurþórsson., 15.5.2007 kl. 08:26]

Virkilega falleg saga um sorlegan atburð, samhryggist þér Guðný.

[Kristín Katla Árnadóttir, 15.5.2007 kl. 11:00]

þetta er falleg saga Guðný mín elsku litla krían. Samt er ég dauðhrædd við hana hún krúnkaði í hausinn á mér þegar ég var barn  og blætti mikið en samt finnst mér vera komið sumar þegar hún kemur.

[www.zordis.com, 15.5.2007 kl. 19:40]

börnin taka dauðdaga sárt og skilja ekki hörku hinna fullorðnu er sína á sér aðra hliið.  Falleg saga um kærleik!  Þú ert yndisleg og ljúf!

Ég er ekki beint aðdáandi kríunnar en vissulega er hún fögur og snörp!