Stóra ástin í lífinu, er hún til?

Er til eitthvað eins og stóra ástin í lífinu sem skyggir á öll önnur ástarsambönd? Og er stóra ástin endilega hin eina sanna ást?
Eða er hún kannski bara brjálæðisleg ástríða sem heltekur mann eins og nokkurs konar þráhyggja?
Ég veit það ekki en mér finnst eins og ég hafi bara átt eina stóra ást í þessu lífi.
Kannski dey ég áður en ég finn aðra eins og þó var þessi ást ekki alltaf bara ljúf og góð því stundum var hún eins og  stormur sem svipti undan manni fótunum og það var aldrei að vita hvort lendingin yrði mjúk eða hörð.  
En ég sakna hennar þó og ég minnist hans enn og þó var það ég sem yfirgaf hann. Samt get ég ekki gleymt. 

 

                                                         Þú varst...

                                  Þú varst stormur
                                         sem geisaði um nótt.
                                         Þú varst hvirfilbyls
                                         hringiðudans.
                                         Þú varst skýfall
                                         með ástríðuþrótt.

                                         Þú varst ástin
                                         í líkingu manns.

Athugasemdir

[Svava frá Strandbergi , 3.3.2007 kl. 00:25]

Já Arna mín hún er það. Ég veit ekki svarið  sjálf.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 3.3.2007 kl. 00:38]

Nú, er ekki Tító þá stóra ástin í lífinu þínu?

[Svava frá Strandbergi , 3.3.2007 kl. 00:46]

Jú auðvitað hvernig læt ég?    Ég er nú farin að kalka held ég.

[Pétur Þór Jónsson, 3.3.2007 kl. 00:56]

Stóra ástin í lífinu er til, svo sannarlega, mín ást var tekin frá mér fyrir tæpum sjö árum síðan af þeim skelfilega vágesti krabbameini aðeins 42 ára gömul og eftir það er ég bara þessi afgangur sem ég er í dag, er loksins farinn að læra að lifa með þessu en reiðin er alltaf til staðar, glöggt merki um þroskaleysi segja sumir en það verður alltaf sár í hjartanu.

[Pétur Þór Jónsson, 3.3.2007 kl. 01:03]

Ég held að fólk hefði gott af því að lesa litla kverið eftir fyrrverandi konu Þorsteins frá Hamri sem hún orti eftir að hann fór frá henni, þar eru þvílíkar tilfinningar sem orð fá ekki lýst, þessi litla bók heitir "þegar þú ert ekki" sá sem les þetta og kemst ekki við er tilfinningalaus.

[Pétur Þór Jónsson, 3.3.2007 kl. 10:26]

Hæ Svava,

Bókin heitir sem fyrr segir "Þegar þú ert ekki" og er efir Guðrúnu Svövu Svavarsdóttur, hún var gefin út hjá Iðunni árið 1982.

kveðja, Pétur.

[Svava frá Strandbergi , 3.3.2007 kl. 17:54]

Nú skil ég Pétur af hverju svo margir hafa haldið að ég hafi verið gift Þorsteini frá Hamri fyrst Guðrún Svava var gift honum. Okkur hefur stundum verið ruglað saman. Hún er líka myndlistarmaður og málar mikið með vatnslitum.

Ég á eina litla mynd eftir hana og signatúrininn hennar er ekkert ólíkur mínum.

Annars á ekki að taka þetta ljóð alltof hátíðlega. Þetta er fyrst og fremst skáldskapur þó vissulega séu tilfinningarnar dregnar upp með sterku myndmáli.

[Pétur Þór Jónsson, 3.3.2007 kl. 18:19]

By the way, United VANN í dag, og ég svíf á bleiku skýi.

[Svava frá Strandbergi , 3.3.2007 kl. 20:28]

Til hamingju með sigurinn Pétur.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.3.2007 kl. 00:33]

En litla í lífinu, ætli hún sé til? Ástarlúsin?

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.3.2007 kl. 00:34]

Litla ástin í lífinu átti þetta nú að vera. Klappaðu nú honum Tító frá mér.  

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.3.2007 kl. 00:34]

Litla ástin í lífinu átti þetta nú að vera. Klappaðu nú honum Tító frá mér.  

[Sigurður Þór Guðjónsson, 8.3.2007 kl. 00:35]

Ja, hérma nú er ég svo aldeilis hissa. Eitthvað eru mér mislagðar hendur í kveld.

[Svava frá Strandbergi , 8.3.2007 kl. 12:58]

Ert þú orðinn fjórfaldur í roðinu Sigurður minn?
Jú litla ástin er líka til, eða réttara sagt litlu ástirnar því það eru margar litlar ástir í lífinu en bara ein stór.
Ég skal sannarlega klappa Tító frá þér og syngja fyrir hann líka frá mér.