Ég verð að fara að heimsækja hana Krúttu....

eins og ég kalla hana Katrínu vinkonu mína. Hún er nýorðin mamma í annað sinn og eignaðist lítinn son sem er örugglega jafn mikið krútt og hún mamma sín.
En ég hef bara því miður ekki ennþá séð litla og stóra krúttið síðan þau urðu mæðgin og litu hvort annað augum í fyrsta sinni.
Kristinn er eldri bróðir litla krúttsins og er að verða fjórtán ára sem er svolítið mikill munur á milli bræðra en það er bara fínt. Ég held nefnilega að Kristinn geti orðið fyrirtaks barnapía þegar fram líða stundir. Alla vega er hann mjög ábyrgðarfullur bróðir segir Katrín krútta mamma hans. Hann má líka vera það því það verður að passa litla krúttið mjög vel svo enginn steli honum, því mamma hans segir að hann sé svo fallegur að hún hafi aldrei séð annað eins.
Því trúi ég líka vel því Katrín krútta vinkona mín er ákaflega falleg kona svo litli krútti á ekki langt að sækja fríðleikann.
Mér finnst svo skrýtið að Katrín krútt sé nýbúin að eignast barn því mér finnst eins og það hafi verið í gær sem við endasentumst upp og niður skógivaxnar brekkurnar við Elliðavatn til þess að finna hentugan stað til þess að mála á. 
Endasentumst er kannski fullmikið sagt því við vorum með trönur og stóla og málningardót og nesti og myndavélar, já og okkur sjálfar.
Við vorum því orðnar ansi þreyttar þegar við loks römbuðum á dásamlegan stað út á ystu brún á smáhæð sem hallaði snarbratt niður að stóru og stæðilegu grenitré.
Við settum upp trönurnar og svo máluðum við og máluðum og máluðum eins og snarbrjálaðir listamenn. Myndirnar okkar voru samt mjög ólíkar þó þær væru af sama útsýninu, enda erum við Ka

trín mjög ólíkar hvor annarri.
Mér fannst Katrínar mynd miklu betri en mín þegar ég teygði mig út á hlið til þess að skoða hana. Varð mér svo mikið um þessa uppgötvun að ég kollsteyptist af mínum stóli og rúllaði síðan niður alla brekkuna þar til ég loks stöðvaðist á grenitrénu sem áður var minnst á.
Katrínu datt ekki til hugar að hjálpa mér enda var hún ekki vitund hrædd um mig. Það komst engin hræðsla að í  hennar fallega haus því hún hló svo mikið að þessarri skyndilegu rússíbana ferð minni fram af hæðarbrúninni.
Ég lét fall mitt mér að kenningu verða og hætti að mála en tók mynd af Katrínu krúttu í staðinn þar sem hún sat við trönurnar og málaði, auðvitað.

Ljósmyndin varð allavega góð, svo góð að ég sættist á það að Katrín væri bara svona miklu klárari með olíulitina heldur en ég.
Það rann upp fyrir mér seinna af hverju myndin af Katrínu krúttu vinkonu minni varð svona góð.
Það var vegna þess eins og hún sagði mér seinna að þá var litla krúttið hennar þegar byrjað að vaxa inni í henni.
Sjáiði bara hvað myndin er flott eins og ég sagði. Svo verð ég bara að fara að drífa mig á næstu dögum að sjá litla krúttið hennar Katrínar vinkonu, krúttu minnar.

Grease Babies
http://members.shaw.ca/anabw/grease.htm