Eldurinn

Á miðjum veggnum yfir sófanum í stofunni hékk fallegt gat í gylltum ramma og inni í gatinu , gat að líta tóma dós undan grænum baunum frá Ora.
Börnunum á heimilinu fannst þessi baunadós einstaklega áhugarverð og langaði til þess að kanna hana nánar, e n það var alls ekki auðsótt mál, því foreldrar þeirra harðbönnuðu þeim að koma nálægt gatinu með baunadósinni, þar sem það væri þeirra hjartfólgnasta listaverk.
En þegar móðir barnanna var önnum kafin í eldhúsinu notuðu þau tækifærið. Hvert á fætur öðru tóku þau tilhlaup á stofugólfinu og stukku upp í gatið á veggnum. Síðan renndu þau sér ofan í baunadósina.
Þar niðri á botninum tóku við iðjagrænir vellir svo langt sem augað eygði, en út við sjóndeildarhringinn mátti sjá skógivaxnar hæðir þar sem vingjarnlegir indíánar bjuggu í rjóðri einu langt inni í skógarþykkninu.
Indíánarnir voru mjög gestrisinn þjóð og buðu börnin alltaf hjartanlega velkomin að eldstæði sínu og slógu ævinlega upp veglegri matarveislu þegar þau komu í heimsókn.
þegar máltíðinni lauk hófu indíánarnir jafnan æstan stríðsdans kringum eldinn vopnum búnir og fagurlega málaðir á berum gljáandi líkömum sínum. Þeir buðu börnunum ætíð í dansinn með sér og var hverju og einu þeirra fengið spjót í hendur, til þess að þau gætu tekið þátt í dansinum kringum logandi bálið.
Þau dönsuðu alsnakin eins og indíánarnir, sveifluðu spjótunum og sungu með þeim undarlegan seiðandi söng um löngu horfna tíma þegar allir menn áttu sér aðsetur við elda sem veittu þeim skjól fyrir nístandi kuldanum um nætur.
Eldurinn bægði einnig rándýrunum frá og við hann voru sagðar sögur af hatrömmum bardögum og frækilegum veiðiferðum og við eldinn var villibráðin matreidd og borinn fram.
En þegar dansinum lauk og indíánarir og börnin sátu þægilega þreytt við deyjandi eldinn og hvíldu spjótin á nöktum lærum sér brást það ekki að rödd úr öðrum heimi rauf þessa friðsælu stund. 'Krakkar hvað á það eiginlega að þýða að sitja þarna allsber á gólfinu?' 'Og enn og aftur eruð þið búin að stela kústsköftunum og stönginni af teppahreinsarnum' 'Skammist þið ykkar og klæðið ykkur og komið að borða eins og skot!'

'Sifjaspell ( og aðra misnotkun á börnum) á að tala í hel'

Misnotkun á börnum, sérstaklega kynferðisleg misnotkun, er sjaldanviðurkennd á Indlandi og af þeim sökum hafa aðgerðarsinnar fagnað rannsókninni.'

Með vaxandi og opinni umræðu undanfarna áratugi hefur mikið áunnist hér á íslandi varðandi mál þeirra barna sem verða fyrir kynferðislegri misnotkun.

Hér áður fyrr var ástandið líkt hér á landi og það er á Indlandi í dag. Það var aldrei talað um svona hluti. Þeir voru 'tabú' ´Svona lagað gerðist ekki' og þess vegna var ekki talað um það . En þrátt fyrir framfarir í þessum málum megum við ekki sofna á verðinum og halda að nóg sé að gert. Við þurfum sífellt að halda vöku okkar í þessum ógeðfelldu málum. Við þurfum sífellt að vera á verði til þess að vernda saklaus börn og unglinga gegn þessum svívirðilegu glæpum sem kynferðisleg misnotkun er.

Algengt að börn séu misnotuð á Indlandi skv. nýrri rannsókn

Páskadagur

Þá er páskadagur liðinn með öllum sínum heilagleika og súkkulaðiáti.
Ég stútaði sjálf einu stóru páskaeggi í dag. það lá við að ég æti hitt páskaeggið sem ég hafði keypt líka,  en sat á mér.
Það páskaegg ætlaði ég af göfuglyndi mínu þremur litlum ömmubörnum sem ég átti von á í dag með mömmu sinni og pabba.
Krakkagreyin rifust um eggið sitt  þegar þau komu, enda ekki nema von að fá þrjú bara eitt egg til að skipta á milli sín þegar amma þeirra fékk eitt jafnstórt egg bara handa sjálfri sér.
En mamma þeirra vildi að þau fengju eitt egg saman enda var þetta svo sem mikið meira en nóg handa þessum píslum.
Það hefði kannski mátt segja það með góðum rökum að svona stórt páskaegg væri líka mikið meira en nóg handa mér en þegar maður er súkkulaðifíkill hlustar maður ekki á svoleiðis endemis bull.
Ég hegðaði mér allavega mikið  betur í ár en í fyrra, þá tókst mér að innbyrða af óviðjafnanlegri græðgi minni fimm,  segi og skrifa fimm stórum páskaeggjum sem ég ætlaði börnunum en sem enduðu öll einhvern veginn uppi í mér.
Loks þegar ég keypti sjötta páskaeggið stóðst ég freistinguna og blessuð börnin fengu það sem þeim bar.
Þetta var hin ágætasta stund hjá okkur í dag og systkini mín og systurdóttir heiðruðu mig með því að koma lika í heimsókn og fyrir utan páskaeggin voru étnar pönnukökur með rjóma og vínarterta meðan klassíkin hljómaði á geilaspilaranum.
Í kvöld glápti ég á imbakassann með rauðvínsglas í hönd með Tító og Gosa mér við hlið áður en ég tók mig til og bloggaði fyrir nóttina.
Góða nótt öllsömul.

Hestanótt Vatnslitir. Sést ekki öll t.d. himinninn.

Gamalt ljóð á nýjum belg

Stórmál e. Guðnýju Svövu Strandberg 8. júní, 2006 : í Almennt og Íslensk ljóð. 0 komment

Aðalmálið er
að hafa eitthvað
til málanna að leggja

og það er mitt hjartans mál
að ekki verði mikið mál
að leysa vandamál
varðandi málefni
og stefnumál
flokksins

eða máls málanna

sem er bundið mál

því tók ég til máls
um mál málanna
meðal málsmetandi manna

gerður var góður rómur að máli mínu
enda er ég rómuð fyrir
að vera vel máli farin
og hafa sannfærandi málróm

kvisast hefur út orðrómur um það
að málið sé í höfn

enda er það málið

er það mál manna
að ég hafi alfarið tekið málin í mínar hendur

og þar með leyst málið

- sem er mjög gott mál

Guðný Svava Strandberg

Ja hérna!

Ég sem er nýgenginn í VG og í fyrsta skipti sem ég gerist flokksbundin á ævi minni. Ég hafði trú á þessum flokki en þetta finnst mér nú vera að tala tungum tveim, vera algjörlega á móti Álverinu í Straumsvík en jafnframt að biðja um fjárstuðning frá sama fyrirtæki. 
 Svona tvíhliða  tækifærismennsku eða hvað ég á að kalla það get ég ekki viðurkennt og trúað á. Þess vegna ætla ég að segja mig úr þessum flokki hið snarasta.
Ég hélt að VG væru öðruvísi, væri hreinn og beinn flokkur og laus við alla þá spillingu og græðgi sem mér hefur fundist einkenna alla pólitík hingað til.
En svo bregðast krosstré sem önnur tré og eftir sit ég sorgbitin og svekkt og enn einu sinni minnt á fallvaltleika lífsins og þessarar fjandans póli- tíkar.

En það er ekki nóg með að póli -tíkin reyni að afla sér peninga á ólíklegustu stöðum. Bankarnir sem græða offjár á fólkinu í landinu með okurvöxtum og fleira svínaríi leita nú einnig að fórnarlömbum sínum meðal  yngstu kynslóðarinnar.
Hún er slungin auglýsingin frá Landsbankanum sem á svo sannarlega að höfða til barnanna og jafnframt náttúrulega að reyna að græða á vöxtunum sem þau gætu útvegað bankanum.

ERT ÞÚ Í SPROTUNUM?
TAKTU ÞÁTT Í SKEMMTLEGUM SPROTALEIK.
EINA SEM ÞÚ ÞARFT AÐ GERA ER AÐ LEGGJA 1000 KR.
INN Á REIKNINGINN ÞINN OG ÞÚ GÆTIR UNNIÐ
3 MIÐA Á 

'ÚTI ER ÆFINTÝRI.'

Já æfintýrið er svo sannarlega úti.
 

VG óskuðu eftir fjárstuðningi Alcan

Blómabrjálæðið verður mér að bana

Ég keypt mér æðislega fallega alparós um daginn með tvílitum blómum. Hún er bæði með rauðbleik blóm og hvítbleik blóm með rauðum jöðrum. Ég setti hana inn í tölvuherbergi til þess að hafa blessaða blómadýrðina nálægt mér þegar ég væri í tölvunni, en þar eyði ég drjúgum tíma.
Ég passaði svo að vökva rósina mína reglulega því hún má aldrei þorna og svo passaði ég hana að sjálfsögðu líka fyrir Tító og Gosa sem finnast öll blóm mjög girnileg til átu.
Æðið gekk svo langt að þegar ég las það í blómabókinni minni að alparós þrífist best við lágan hita skrúfaði ég fyrir ofninn í tölvuherberginu.
Svo leið og beið og alltaf sat ég í þessum skítakulda við tölvuna svo yndislega alparósin mín mætti lifa  sem lengst.
Eftir viku fannst mér undarlegt hvað ég var orðin slöpp eitthvað, það bogaði sífellt af mér svitinn við minnstu hreyfingu. Ég hafði ekki við að þerra á mér ennið sem alltaf var rennandi blautt og stundum varð ég jafnvel að rífa mig úr öllu að ofan, þegar mér fyrirvaralaust varð alveg óbærilega heitt.
En það hafði lítið að segja því ég var ekki fyrr orðin allsber að ofan en ég var komin með kuldahroll niður eftir öllu bakinu. 
Ég skildi ekkert í þessu heilsufari og var ekki á það bætandi því bakverkurinn hafði tekið sig upp að nýju og leiddi sársaukinn niður í vinstri fót einsog áður.
Ég fór því á læknavaktina og dóttir mín blessuð keyrði mig því ég þori ekki fyrir mitt litla líf að keyra bíl í Reykjavík, því  það  litla sem ég lærði, lærði ég úti á landi.
Læknirinn sem var á vakt lét mig hafa parkódín forte þegar ég sýndi honum gamlan pakka sem heimilislæknirinn hafði eitt sinn skrifað uppá. En ég þurfti samt að útskýra vel fyrir henni að ég væri með kölkun í baki og eitthvern beinhnúð á einum hryggjarlið fyrir utan mænuþrengslin.
Ég sagði henni líka frá hitaköstunum og svitanum og að mér væri illt í augum og nefi og haus. Læknirinn var eitthvað óþolinmóður og leit á klukkuna vitandi að hundrað manns biðu frammi á biðstofu. Hún bankaði samt á kinnarnar á mér og skoðaði augun og skrifaði svo annan lyfseðil og rétti mér.
Ég sá að hún hafði skrifað uppá penicillin. Ég varð hálfvandræðaleg og tjáði henni að ég væri með ofnæmi fyrir penicillini,  þá nennti hún ekki að standa í þessu veseni  lengur og sagði mér að tala bara við heimilislækninn í fyrramálið.
Í nótt svaf ég svo sama og ekkert því ég var komin með hósta líka og svo nístandi blöðrubólgu ofan á allt saman og var hreint og beint að drepast. Mig dreymdi meira að segja að ég væri að kasta upp.
Þegar ég  svo vaknaði seint um síðir  rættist draumurinn alveg bókstaflega og ég rétt náði að komast inn á klósett til þess að losa mig við það litla sem í maganum var.
Ég var svo aum að ég hringdi í hjúkrunarfræðinginn á heilsugæslunni og sagði henni alla málavöxtu, að ég væri með bronkítis, kinnholubógu, hvarmabólgu og blöðrubólgu og bað hana um að skila því til heimilislæknisins að ég þyrfti sýklalyf.
Nei það gengur ekki, sagði hún, þú verður að fá tíma hjá honum á morgun eða fara bara á læknavaktina.
Það gengur víst, sagði ég móðursýkislega. Ég var á læknavaktinni í gær og ég er ekki á bíl og get ekkert farið þangað aftur, bætti ég við . Heimilislæknirinn getur alveg gert þetta. Ég get ekki beðið lengur, sagði ég dramatískri röddu og nú var ég komin með grátstafinn í kverkarnar af sjálfsvorkunn.
Jæja ég skal sjá hvað ég get gert, sagði  hjúkrunarfræðingurinn  sefandi.  En ég lofa engu, bætti hún við. Já þakka þér fyrir,  snökti ég  eins og  smábarn. 
En  læknirinn þarf að  láta  apótekið  vita að það  eigi að senda lyfin heim, röflaði ég áfram.
Allt í lagi ég hringi ef þetta gengur ekki,  sagði hjúkkan og lagði á, dauðfegin að losna við  þessa óþolandi manneskju úr símanum.
Seinnipartinn í dag komu svo lyfin með skilum frá mínum gamla góða heimilislækni. Í millitíðinni reyndi ég að blogga smá og þá rann upp fyrir mér ljós þar sem ég sat í jökulköldu herberginu. Þetta var allt andskotans alparósinni að kenna. Hún þurfti kulda til þess að lifa lengi og ég hafði auðvitað látið það eftir henni með þeim afleiðingum að ég sjálf var að drepast hægt og hægt .
Ég er að pæla í að hætta í þessu blómabrjálæði og fara að rækta plastblóm í staðinn sem þrífast víst ágætlega án þess að slökkt sé á ofnunum.

Mér er spurn?

Ætli þetta hafi verið þeytt rjómablíða?

Rjómablíða á Austurlandi

FOR ALL YOU ANIMAL LOVERS OUT THERE

                   MAKE SURE YOU READ TO THE END.

 

Where do pets come from? A newly discovered chapter in the Book of Genesis has provided the answer to "Where do pets come from?"

Adam and Eve said, "Lord, when we were in the garden, you walked with us every day. Now we do not see you any more. We are lonesome here, and it is difficult for us to remember how much you love us."

And God said, I will create a companion for you that will be with you and who will be a reflection of my love for you, so that you will love me even when you cannot see me. Regardless of how selfish or childish or unlovable you may be, this new companion will accept you as you are and will love you as I do, in spite of yourselves"

And God created a new animal to be a companion for Adam and Eve. And it was a good animal. And God was pleased. And the new animal was pleased to be with Adam and Eve and he wagged his tail. And Adam said, "Lord, I have already named all the animals in the Kingdom and I cannot think of a name for this new animal." And God said, " I have created this new animal to be a reflection of my love for you, his name will be a reflection of my own name, and you will call him DOG."

And Dog lived with Adam and Eve and was a companion to them and loved them. And they were comforted. And God was pleased. And Dog was content and wagged his tail.

After a while, it came to pass that an angel came to the Lord and said, Lord, Adam and Eve have become filled with pride. They strut and preen like peacocks and they believe they are worthy of adoration. Dog has indeed taught them that they are loved, but perhaps too well." And God said, I will create for them a companion who will be with them and who will see them as they are.

The companion will remind them of their limitations, so they will know that they are not always worthy of adoration. And God created CAT to be a companion to Adam and Eve.

And Cat would not obey them. And when Adam and Eve gazed into Cat's eyes, they were reminded that they were not the supreme beings.

And Adam and Eve learned humility. And they were greatly improved. And God was pleased . And Dog was happy.
And the Cat, well he didn't give a shit one way or the other.

Herm þú mér

Í augum sé ég angist
von og þrá
og bak við veruleikans sýndarþil
- ert þú!
Sem ég á enga vegu skil.

Svo spegill, spegill herm þú mér
-  er ég  til?