Rolando Villazón, Placido Domingo og La traviata

Ég sat sem heilluð yfir heimildamyndinni í sjónvarpinu í kvöld um mexíkóska tenórsöngvarann, Rolando Villazón.
Hann söng m. a. aríur úr 'Rigoletto' og 'Carmen' og svo uppáhaldinu mínu 'La traviata', þar sem hann söng  og lék framúrskarandi vel,  nokkra valda parta úr hlutverki ´Alfredos' á móti 'Violettu Valery'.

Hann syngur eins og engill og leikur af miklum ástríðuhita, eins og hetjutenórar eiga að gera,  slagar meira að segja hátt upp í Placido Domingo átrúnaðargoðið sitt og  líka mitt auðvitað.

Mér fannst Placido samt myndarlegri á velli þegar hann var upp á sitt besta, heldur en Rolando, þó Rolando hafi líka þennan suðræna sjarma eins og Placido.

Ég fór nú ekki sjaldnar en tíu sinnum á 'La travita',  fyrir rúlmlega 20 árum síðan. Þá var Placido í hlutverki Alfredos en Theresa Stratas söng og lék Violettu Valery. Ég vílaði meira að segja ekki fyrir mér að ganga alla leið ofan úr efra - Breiðholti um hávetur í öll þessi tíu skipti, niðrí Sambíóin í Mjódd og klofaði stundum snjóinn upp fyrir miðja kálfa. Alltaf var ég útgrátin að hverri sýningu lokinni, samt var ég búin að sjá 'La traviata', tvisvar áður, í Óperunni með Carðari Cortes og Ólöfu Kolbrúnu Harðardóttur og grét þá líka auðvitað eins og múkki.

Óperur er mitt helsta yndi að hlusta á og horfa. Sögusvið óperanna er líka oft svo dramatískt  og eða rómantískt, þær spila á allan tilfinningaskalann. Að horfa á óperu finnst mér vera svipuð upplifun eins og maður sé svo ástfangin að maður sé beinlínis á bleiku skýi eða í sjöunda himni.

Semsagt, ég elska óperur og ég ætla að horfa á annað óperu- myndbandið sem sonur minn keypti handa mér á Ítalíu fyrir fjölda ára,  við  fyrsta  tækifæri. Ég hef ekki tölu á hve oft ég hef horft á þetta myndband, sem er auðvitað með 'La traviata' og Placido Domingo og Theresu Stratas í aðalhlutverkunum. Ég ætla að horfa á óperuna með rauðvínsglas í annarri hendi og snýtuklút í hinni. Og ég hlakka óskaplega til.

'Vilja París burt'

Er þá ekki nærtækast að senda hana til Parísar?

Nágrannar Parísar vilja hana burt úr hverfinu

Stafar sól á vatnið Vatnslitir

Lýgur hann??

Sú staðreynd að risaeðlur ríktu hér á jörðu fyrir 65 milljónum ára er eitt út af fyrir sig næg sönnun þess að Guð sé ekki til og hafi þess vegna ekki getað skapað þær.
Enda er hvergi minnst á sköpun Guðs á risaeðlum í Biblíunni.
Jafnvel þó við göngum út frá því að Drottinn hafi ekki getað skapað risaeðlurnar sökum þess að hann var ekki kominn fram á sjónarsviðið þegar þær voru uppi,
er það þó að minnsta kosti ljóst að hann lýgur þegar hann segir í Bibíunni að hann hafi alltaf verið til.
Með því bætir hann gráu ofan á svart og brýtur eitt af sínum grundvallar boðorðum sem hljóðar svo;
'Þú skalt ekki ljúga'
En hver skapaði þá risaeðlurnar?
Augljóslega, einhver annar guð.
Drottinn hefur þá ýkt ansi skrautlega líka þegar hann hélt því fram að hann einn væri Guð og að við skyldum ekki aðra guði hafa.

þess vegna segi ég alltaf hreint út við Guð, þegar hann er að reyna að telja mér trú um að hann sé til, - að hann sé mesti lygalaupur.

Gullkorn Vináttan. Í FJARLÆGÐ

Hvort sem við erum einmana, sjúk eða ráðvillt fáum við umborið það allt ef við aðeins vitum að við eigum vini-jafnvel þótt þeir geti ekki hjálpað okkur. Það nægir að vita að þeir eru til. Hvorki fjarlægð né tími, fangavist né stríð, þjáning né þögn megnar að slá fölskva á vináttuna. Við þær aðstæður festir hún einmitt dýpstar rætur. Upp af þeim vex hún og blómgast.

 

                                            Pam Brown  f. 1928. 

Fimm konur bíða eftir hinum fullkomna manni

Gullkorn Vináttan

Laufin eru að falla hér við landamærin. Þótt nágrannar mínir séu mestu villimenn og þú sért í þúsund mílna fjarlægð, standa tveir bikarar alltaf á borði mínu.

 

                                               TANGTÍMABILIР (618-906)
 

Hugsana(niður)gangur

Ég hugsa of mikið um það
sem ég má ekki hugsa
og hugsa um af hverju
ég hugsa svo mikið um það
ég hugsa að ég verði að
hugsa um að hætta að
hugsa

- eða- ég hugsa- það.

Sumardraumur

Við ljósgullinn hánætur himin
ber hvíta sólvængjaða svani
Í sumarsins nýfædda draumi

Þeir geta bara ekki beðið lengur

eftir brennunni á þjóðhátíð.

13 ára drengir kveiktu í timbri í Eyjum